เรื่องมีหยู่ว่าตอนนั้นช่วงโควิดครับไม่ค่อยได้ทำงาน ผมเลยคิดจะขายรถมอเตอร์ไซด์ แต่ใจหนึ่งไม่หยากขายนะครับรักมาก แต่ผมคิดอะไรไม่รู้ตอนนั้นมึนๆ แล้วประกาสขายออนไลน์ มีขายคน1บอกผมว่าจะซื้อ เขาบอกผมให้มาที่ร้านเขา เขาจะให้ค่านํ้ามันเขาก็โอนมาให้ก่อน แต่ผมก็ไปเซื้อเขา ไปถึงเขาก็ดูรถดูเสร็จก็ สตาร์ทรถไปเลยแบบเร็ว
ทำก็ตกใจ แต่ผมก็คิดว่าร้านเขาหยู่นี้ยังไงก็ต้องกลับมา ผมถามคนในร้านคน1
เขาบอกว่าเจ้าของร้านยังไม่มา ไอนั่นไม่ใช้เจ้าของร้าน ขโมยแน่ๆ ตอนนั้นผมยืนไม่ไหวเลยขาอ่อนไปหมด ตกใจมากๆ
ผมโทรแจ้งตำรวจ191 กับโทรไม่ติดโทรเป็นร้อยๆ ผมก็ได้แต่ร้องห้าย โทรบอกย้าดพี่น้องบอกพ่อแม่ เขาบอกให้ผมนั้งแทกซี่กลับมา ผมก็ได้แต่ร้องรถที่รักมากๆ ไม่หน้าคิดไปขายเลยไม่หน้าทำแบบนี้โง่จริงๆผมก็ได้ถามป้าขับแท็กซี่ เขาก็แนะนำผม ให้แจ้งทางวิทายุ เขาก็ช่วยอีกแรง มาถึงบ้านผมแทบจะบ้าตายครับ
โดนด่าไม่ใช้แค่ด่าแต่คนในครอบครัวร้องห้ายเสียใจกับสิ่งที่ผมทำ ผมเห็นนํ้าตาพ่อ
กับแม่และครอบครัว เจ็บจนจะตายครอบครัวก็พาไปแจ้งความตำรวจ ตำรวจบอกว่าคงไม่ได้คืนหรอกคงโดนแยกเป็นชิ้นละมัง โง่ไปเซื้อคนง่ายๆได้ไงตำรวจบอกแบบนี้ มันก็จริงนะ ผมก็ได้แต่เสียใจ
ผมก็เป็นคนคิดมากด้วยร้องห้ายเครียดหนัก ผมคิดไม่ออกผมคิดได้แค่ถ้าตายไปได้คงดีผมจะฆ้าตัวตาย ผมทั้งร้องห้ายทั้งเครียด งานก็ไม่ได้ทำเพราะไม่มีรถ ผมคิดอะไรไม่ออกเลย แม่ผมรู้ว่าผมตอนนี้เครียดมากๆ แม่ผมเขาก็ไปพาเพื่อนซึ้งเป็นญาติพี่น้องที่ผมสนิทมาก มาเพื่อไม่ให้ผมเครียดไปมากกว่าเดิม ผมก็ได้คุยและละบาย ผมก็ดีขึ้นมาอีกนิดๆ แต่ก็ยังเป็นแผลในใจ ผมมาคิดดีๆนี้เป็นกรรมแน่ๆ
ผมก็เปลี่ยนจากคนอารมณ์ดี กายมาเป็นคนขี้กลัว ไม่ค่อยพูด เห็นคนอื่นขับรถก็ได้แต่มองจนสุดสายตาคิดว่ารถตัวเอง
ผมยังทำใจไม่ได้เลยมันก็จริงนะของนอกกาย ไม่ตายหาเอาไหม่ แต่ผมนี้สิโง่จริง
ไม่หน้าทำแบบนั้นเลย
รถหายด้วยความโง่ของตัวเอง
รถหายผมโดนหลอก เสียใจมากยังทำใจไม่ได้เลยทำใง
ทำก็ตกใจ แต่ผมก็คิดว่าร้านเขาหยู่นี้ยังไงก็ต้องกลับมา ผมถามคนในร้านคน1
เขาบอกว่าเจ้าของร้านยังไม่มา ไอนั่นไม่ใช้เจ้าของร้าน ขโมยแน่ๆ ตอนนั้นผมยืนไม่ไหวเลยขาอ่อนไปหมด ตกใจมากๆ
ผมโทรแจ้งตำรวจ191 กับโทรไม่ติดโทรเป็นร้อยๆ ผมก็ได้แต่ร้องห้าย โทรบอกย้าดพี่น้องบอกพ่อแม่ เขาบอกให้ผมนั้งแทกซี่กลับมา ผมก็ได้แต่ร้องรถที่รักมากๆ ไม่หน้าคิดไปขายเลยไม่หน้าทำแบบนี้โง่จริงๆผมก็ได้ถามป้าขับแท็กซี่ เขาก็แนะนำผม ให้แจ้งทางวิทายุ เขาก็ช่วยอีกแรง มาถึงบ้านผมแทบจะบ้าตายครับ
โดนด่าไม่ใช้แค่ด่าแต่คนในครอบครัวร้องห้ายเสียใจกับสิ่งที่ผมทำ ผมเห็นนํ้าตาพ่อ
กับแม่และครอบครัว เจ็บจนจะตายครอบครัวก็พาไปแจ้งความตำรวจ ตำรวจบอกว่าคงไม่ได้คืนหรอกคงโดนแยกเป็นชิ้นละมัง โง่ไปเซื้อคนง่ายๆได้ไงตำรวจบอกแบบนี้ มันก็จริงนะ ผมก็ได้แต่เสียใจ
ผมก็เป็นคนคิดมากด้วยร้องห้ายเครียดหนัก ผมคิดไม่ออกผมคิดได้แค่ถ้าตายไปได้คงดีผมจะฆ้าตัวตาย ผมทั้งร้องห้ายทั้งเครียด งานก็ไม่ได้ทำเพราะไม่มีรถ ผมคิดอะไรไม่ออกเลย แม่ผมรู้ว่าผมตอนนี้เครียดมากๆ แม่ผมเขาก็ไปพาเพื่อนซึ้งเป็นญาติพี่น้องที่ผมสนิทมาก มาเพื่อไม่ให้ผมเครียดไปมากกว่าเดิม ผมก็ได้คุยและละบาย ผมก็ดีขึ้นมาอีกนิดๆ แต่ก็ยังเป็นแผลในใจ ผมมาคิดดีๆนี้เป็นกรรมแน่ๆ
ผมก็เปลี่ยนจากคนอารมณ์ดี กายมาเป็นคนขี้กลัว ไม่ค่อยพูด เห็นคนอื่นขับรถก็ได้แต่มองจนสุดสายตาคิดว่ารถตัวเอง
ผมยังทำใจไม่ได้เลยมันก็จริงนะของนอกกาย ไม่ตายหาเอาไหม่ แต่ผมนี้สิโง่จริง
ไม่หน้าทำแบบนั้นเลย
รถหายด้วยความโง่ของตัวเอง