มันเป็นปัญหาสะสมเขากินเหล้าเบียร์ทุกวันหลังจากทำงานเขาอาจจะให้ตังค์เราทุกวันก็จริงแต่เขาไม่เคยยอมรับความผิด
เราเป็นคนไม่ชอบคนกินเหล้าก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้กินขนาดนี้คบกันมาได้ 6 ปี
มาอยู่ด้วยกัน 2 ปีกว่า เขากินเบียร์ไม่ก็กินเหล้าทุกเย็นหลังเลิกงาน หนักสุดคือไปกินบ้านเพื่อนแล้วก็ค้างคืนเวลาทะเลาะกับเรา เราบอกให้เขากลับบ้านเขาก็ไม่สนใจวันนี้เขาพาคนนอกเข้ามากินเหล้าในบ้านซึ่งเราและแม่ก็ไม่ชอบ
ฝากลูกไว้ให้เขาดูเขาก็ไม่ดูไม่ยอมป้อนข้าวเช้า เที่ยงเรากลับมาเราก็มาว่าเขาเรื่องที่เราไม่อยู่แล้วเขาพาคนอื่นมากินเหล้า เขากลับไม่พอใจแล้วขี่รถออกไปกับเพื่อนข้างนอกเขาเป็นอย่างนี้หลายครั้ง พอเวลาทะเลาะกันครั้งก่อนๆ เขาก็จะถามกลับมาว่าแล้วตังค์กูให้ครบไหมกูแค่ไปกินเหล้ามันผิดอะไรนักหนาเราเคยคุยกับเขาว่าไม่ให้กลับบ้านเกิน 21:00 น แต่บางทีเขากลับ 1:00 น 2:00 น บางทีเขากลับ 4 ทุ่มกว่าซึ่งคนในบ้านนอนหมดแล้วเราจะต้องลุกขึ้นมาเปิดบ้านให้
ทุกวันนี้เราอยู่กับเขาแล้วทุกข์มากถ้าหยุดอยู่บ้านเขาก็แทบจะไม่สนใจอะไร จะเปิดเพลงฟัง จะนอน จะขอตังซื้อเบียร์ เวลาทะเลาะกันเขาก็เลือกที่จะไปกับเพื่อนไปกินเหล้าพอถึงเวลากินเสร็จเขาก็กลับมาไม่เคยคิดจะง้อเป็นเพราะเราแบมือขอตังค์เขาใช่ไหมเขาถึงทำกับเราอย่างนี้
เราทุกข์ใจแต่คุยกันใครไม่ได้
วันนี้เขาไปกับเพื่อน เขาบอกให้เราเก็บเสื้อผ้าเขาไว้เลยเดี๋ยวกลับมาเอา เขาบอกว่าถ้าเขาออกไปจากบ้านนี้แล้วเขาก็จะไม่ส่งเสียแล้ว
เขาไม่เคยรักษาน้ำใจหรือรักษาคำพูดที่สัญญกับเราเลย เราห่วงลูกมาก เราไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ดูแลงานที่บ้านทั้งหมด เราเหนื่อยและท้อมาก เจ็บใจทรมารใจที่สุดที่เลยเจอมา โดนมาซ้ำๆหลายรอบ
.
.
.
.
เราต้องทำใจใช่มั้ย
สามีกินเหล้าเบียร์ทุกวัน
เราเป็นคนไม่ชอบคนกินเหล้าก่อนหน้านี้เขาก็ไม่ได้กินขนาดนี้คบกันมาได้ 6 ปี
มาอยู่ด้วยกัน 2 ปีกว่า เขากินเบียร์ไม่ก็กินเหล้าทุกเย็นหลังเลิกงาน หนักสุดคือไปกินบ้านเพื่อนแล้วก็ค้างคืนเวลาทะเลาะกับเรา เราบอกให้เขากลับบ้านเขาก็ไม่สนใจวันนี้เขาพาคนนอกเข้ามากินเหล้าในบ้านซึ่งเราและแม่ก็ไม่ชอบ
ฝากลูกไว้ให้เขาดูเขาก็ไม่ดูไม่ยอมป้อนข้าวเช้า เที่ยงเรากลับมาเราก็มาว่าเขาเรื่องที่เราไม่อยู่แล้วเขาพาคนอื่นมากินเหล้า เขากลับไม่พอใจแล้วขี่รถออกไปกับเพื่อนข้างนอกเขาเป็นอย่างนี้หลายครั้ง พอเวลาทะเลาะกันครั้งก่อนๆ เขาก็จะถามกลับมาว่าแล้วตังค์กูให้ครบไหมกูแค่ไปกินเหล้ามันผิดอะไรนักหนาเราเคยคุยกับเขาว่าไม่ให้กลับบ้านเกิน 21:00 น แต่บางทีเขากลับ 1:00 น 2:00 น บางทีเขากลับ 4 ทุ่มกว่าซึ่งคนในบ้านนอนหมดแล้วเราจะต้องลุกขึ้นมาเปิดบ้านให้
ทุกวันนี้เราอยู่กับเขาแล้วทุกข์มากถ้าหยุดอยู่บ้านเขาก็แทบจะไม่สนใจอะไร จะเปิดเพลงฟัง จะนอน จะขอตังซื้อเบียร์ เวลาทะเลาะกันเขาก็เลือกที่จะไปกับเพื่อนไปกินเหล้าพอถึงเวลากินเสร็จเขาก็กลับมาไม่เคยคิดจะง้อเป็นเพราะเราแบมือขอตังค์เขาใช่ไหมเขาถึงทำกับเราอย่างนี้
เราทุกข์ใจแต่คุยกันใครไม่ได้
วันนี้เขาไปกับเพื่อน เขาบอกให้เราเก็บเสื้อผ้าเขาไว้เลยเดี๋ยวกลับมาเอา เขาบอกว่าถ้าเขาออกไปจากบ้านนี้แล้วเขาก็จะไม่ส่งเสียแล้ว
เขาไม่เคยรักษาน้ำใจหรือรักษาคำพูดที่สัญญกับเราเลย เราห่วงลูกมาก เราไม่เที่ยว ไม่ดื่ม ดูแลงานที่บ้านทั้งหมด เราเหนื่อยและท้อมาก เจ็บใจทรมารใจที่สุดที่เลยเจอมา โดนมาซ้ำๆหลายรอบ
.
.
.
.
เราต้องทำใจใช่มั้ย