คือ เราพาแฟนมาเที่ยวที่บ้านค่ะ พอเขามาเราก็พาเขาขึ้นบนบ้าน วันที่เราพาเขามาแม่เราก็รู้นะคะและแม่ก็อยู่บ้านด้วยแต่อยู่ในห้องของแม่ พอเขาขึ้นมาก็ตามปกติของเขาค่ะ เล่นโทรศัพท์ แฟนเราเป็นคนขี้อายค่ะ ไม่ชอบสู้หน้าคน ไม่ชอบพูดด้วย และพอมาวันนี้แม่เราก็มาพูดกับเราว่าแม่ไม่ปลื้มแฟนเราคนนี้เลย ตอนมาก็ไม่ไหว้พอกลับบ้านก็ไม่ไหว้แถมยังไม่เอ่ยปากบอกแม่สักคำ เราเลยบอกแม่เราไปว่าเขาไม่เคยไปบ้านแฟนคงไม่รู้จะทำตัวยังไงมั้ง(แฟนเราเคยบอกว่าไม่เคยไปบ้านแฟน) แล้วแม่เราก็บอกว่าหน้าตาแม่ก็โอเค แต่มารยาททางสังคมไม่มีเลย มาเจอหน้าแม่แฟนแท้ๆแทนที่จะยกมือไหว้ แต่นี่อะไรเล่นแต่โทรศัพท์ เราก็บอกไปว่าแต่แฟนหนูนิสัยดีนะคะเรียนหนังสือก็เก่ง แม่ก็ตอบกลับมาว่าดีในรูปแบบของแกแหละ คนมันรักอ่ะถึงมันไม่ดีเราก็บอกว่ามันดีนั่นแหละ แล้วแม่เราก็เป็นคนที่ถ้ามองหน้าใครก็จะอ่านใจหรือบอกนิสัยของคนนั้นๆได้ แล้วแม่ก็พูดขึ้นมาว่า แฟนแกคนนี้นะ นิสัยมีไรไม่ค่อยชอบบอก อ่านใจยากด้วย ตั้งแต่แกคบกันมาแกเคยดูออกมั้ยว่าเขาต้องการสื่ออะไร เขาต้องการแบบไหน แนวแบบนี้นานๆไปก็เหมือนเขาจะแอบมีคนอื่นบ้าง ยังไงแกก็เผื่อใจไว้บ้างก็ดีนะ รักมากก็เจ็บมากรักน้อยก็เจ็บน้อย คือแบบมันไม่ได้แล้วอ่ะเรารักเขาไปแล้ว ล่ะคือแม่เรามาพูดแบบนี้มันเหมือนกลับทำให้เราลังเลเลยว่าเราจะคบกับเขาต่อ หรือควรเลิกดี แล้วเราก็ถามแม่ไปว่านิสัยเขาเราเปลี่ยนได้มั้ย แม่เราก็พูดว่าอย่างแกเนี้ยเหรอ แค่ทุกวันนี้แกยังยอมเขาไปหมดส่ะทุกอย่างแกจะเอาอะไรไปเปลี่ยนเขา มีแต่แกแหละที่กำลังเปลี่ยนตัวเองเพื่อเขา ก่อนหน้านั้นแกไม่ได้ยอมใครขนาดนี้ไม่ใช่เหรอ ตั้งแต่แกคบกับคนนี้ตัวตนเดิมๆของแกก็แทบจะไม่มีเหลือแล้ว เราเลยพูดไปว่า คือหนูต้องเลิกกับเขาหรอ ไม่เอาอ่ะ แม่เราเลยพูดว่าเวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์เอง ถ้าเขารักแกจริงๆเดี๋ยวเขาก็เปลี่ยนแปลงตัวของเขาเองแกไม่ต้องไปพยายามเปลี่ยนแปลงตัวตนของเขาหรอก เลิกไม่เลิกมันก็ขึ้นอยู่กับใจแก ถึงเวลามาถ้ามันสุดๆจริงๆแกจะหมดใจของแกเอง เราควรทำไงต่อดีคะ
พาแฟนมาบ้านแต่แม่ไม่ปลื้ม ทำไงดีคะ