ผมอยากมาระบายแล้วร่วมพูดคุยครับ เรื่องมีอยู่ว่าตอนนี้ผมกำลังเรียนมหาวิทยาลัย อยู่ปี 3 เทอม 2 ซึ่งเทอมนี้ผมต้องฝึกงานครับ ผมก็เริ่มฝึกงานมาตั้งแต่วันที่ 16/11/2563 จนมาถึงช่วงสิ้นเดือน ธันวาคม ผมหยุดปีใหม่ไปพอกลับมาฝึกงานต่อพอผมเข้าไปบริษัทเท่านั้นแหละโดนพี่ที่ฝึกงานบอกว่าให้กลับบ้านและหยุดการฝึกงานจนกว่าสถานการณ์โควิดจะดีขึ้น ผมโดนสั่งหยุดฝึกงานตั้งแต่วันที่ 4/1/2564 มาเรื่อย ๆ โดยไม่มีกำหนดการกลับเข้ามาฝึกงานต่อ ผมก็อยู่บ้านมาเรื่อย ๆ จนถึงวันที่ 26/1/2564 HR ของทางบริษัทบอกผมให้กลับมาฝึกงานต่อในวันที่ 1/2/2564 ผมรู้ดีใจเสมือนถูกหวยรางวัลที่ 1 ครับ พอมาถึงวันที่ 29/1/2564 HR ไลน์มาบอกผมว่าให้เลื่อนการกลับเข้ามาฝึกงานต่อออกไปอีกจนกว่าสถานการณ์โควิดจะดีขึ้น แล้ว HR ก็บอกมาอีกว่าเดี๋ยวจะแจ้งอีกทีว่าให้กลับเข้ามาฝึกงานอีกทีวันไหน เท่านั้นแหละครับผมแทบจะโวยวายแบบคนเสียสติเลยครับ เอาตรง ๆ นะครับผมอยู่บ้านรู้สึกเบื่อมาก ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าผมรู้กำหนดการกลับเข้ามาฝึกงานผมไปหางานพิเศษทำแก้เบื่อแน่นอนครับ แต่แบบนี้คือไม่รู้กำหนดครับ ผมเลยไม่กล้าไปสมัครงานพิเศษที่ไหนเพราะกลัวว่าวันดีคืนดี HR มาบอกผมให้กลับเข้ามาฝึกงานต่อ แล้วทำให้ผมต้องลาออกจากงานพิเศษกะทันหันครับ ซึ่งถ้าผมลาออกจากงานพิเศษกะทันหันผมคงโดนที่ทำงานพิเศษบ่นแน่นอนครับ ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้วเหมือนตกนรกทั้งเป็นเลยครับ จะไปสมัครงานพิเศษก็ไม่ได้ , กลับมาฝึกงานต่อไม่ได้ ต้องรอคำสั่งจาก HR อย่างเดียว , ช่วงนี้ผมต้องทนอยู่บ้านเบื่อ ๆ อย่างเดียว โอ๋ยผมใกล้จะเหี่ยวเฉ๋าตายอยู่แล้ว เบื่อจนแย่แล้ว โอ๋ยจะบ้าตายอยูแล้ว โอ๋ย ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ชีวิตผมจะแย่อะไรแบบนี้ ใครก็ได้มีวิธีที่ทำให้ผมรู้ดีขึ้นไหมครับ