มาเเชร์เรื่องความรักกัน

เราเป็นคนที่ขี้เบื่อมากๆตั้งเเต่เลิกกับเเฟนคนเเรกไปเเต่เวลามีใครเข้ามาเราก็รู้สึกกับเขาเเค่ช่วงเเรกๆพอหลังๆก็เบื่อเลิกคุยไปเราเลิกกับเเฟนเก่าเราได้1ปีเเต่ตอนที่คบกันอยู่2ปีคบๆเลิกๆตอนเเรกก็เลิกกันเเบบไม่คิดจะได้กลับมาเพราะเขาก็มีเเฟนใหม่ที่คบกันมานานจนมันวันนึงเเฟนเก่าเราเลิกกับเเฟนเเล้วเเล้วอยู่เราก็อยากกลับไปหาเขาเหมือนเราพร้อมที่จะกลับไปเสมอรอให้เขาเลิกกัน เเล้วเราก็เริ่มเข้าไปเต๊าะจนเหมือนเขาก็เริ่มอยากกลับมาคุยกับเราจนคุยๆเลิกๆเพราะเขาเป็นคนที่เฉยชา ไม่เอาไหน ไม่เเคร์ความรู้สึก เป็นคนไม่ตามนัดเหมือนนัดมั่วๆ เราก็เศร้าเรืองเขาบ่อยมากๆเอาง่ายเหมือนเป็นปีที่เหนื่อยกับความรักสุดๆ เพราะตั้งเเต่เลิกกับเขาไปเราไม่เคยร้องไห้หนักขนาดนี้เรื่องความรัก กับเเค่เรื่องเล็กๆก็ร้องคิดมาก ว่าเขาอยากคุยจริงๆไหมเพราะว่าเขาไม่ว่างที่จะคุยกับเราพอเลิกคุยไปสักพักเราก็มีคนใหม่เข้ามาก็คุยๆจนเราเบื่อเราก็เริ่มเข้าหาเเฟนเก่าใหม่เพราะเหมือนเราไม่อยากคบใครเเค่อยากคุยเฉยๆ เเต่กับเเฟนเก่าเราพร้อมที่จะคบตลอดไม่ว่าจะคุยกันนานไม่นานเราก็คบโดยเราไม่คิดไรเยอะเลย เราก็คุยเลิกๆกับมันบ่อยมากๆๆ เราก็เข้าหามันตลอดเเต่มันไม่เข้าหาเลยเเต่เราเข้าใจว่าเเบบเออมันเขินเก็บทรงอเต่บางทีเราก็คิดว่ามันเบื่อ เหมือนเราต้องเป็นเอาใจมันตลอดเเทนที่ผชจะเอาใจผญ เราเเบบเหนื่อยมาก พอคุยไปคุยมาก็มีวันนึงมันก็ขอคบเเต่คบกันได้ไม่นานหรอกเป็นเเบบนี้ประจำ เพราะเราเองที่เข้าใจผิดจนมันอยากเลิกเเต่ตอนที่คบกันก็มีอะไรน่ารักๆด้วยกันเยอะนะเเต่ก็เศร้าเยอะกว่า โครตคิดถึงเลยเเต่พอเลิกกันไปนานๆเเบบไม่เจอกันเราก็กลับไม่รู้สึกที่อยากจะกลับไปเเต่เเค่ยังรู้สึก เป็นห่วงค่อยทำงานส่งช่วยมัน ตลอด เคยคิดนะจะเลิกรู้สึกได้ไหมถ้ากลับไปอีกก็คงต้องใช้เวลาอีกเราเลยตัดสินใจพอ

ปล.อาจจะพิมพ์ผิดหน่อยนะคะ