แม่ไล่ออกจากบ้าน

เราเรียนอยู่ปวช. เรามีแฟนแล้วค่ะ คนกันมาสักพักแต่เราไม่ได้บอกแม่ เราบอกว่าเป็นเพื่อนกัน (คิดว่าแม่รู้ค่ะแต่ไม่พูด) แม่ให้มาที่บ้านได้นะคะ แต่ให้กลับไม่เกิน2ทุ่มครึ่ง  แต่เหตุการณ์นี้คือเราเคยสั่งกกน.ให้แฟนเราค่ะ แต่ตอนนี้เค้าอ้วนขึ้น แล้วเค้าบอกว่าเป็นผื่นคันแล้วแสบมาก เราเลยกะว่าจะทายาให้เลยพาขึ้นมาในห้องค่ะ (ในบ้านตอนนี้มีเรา แฟนเรา พี่ชายคนกลาง เพื่อนพี่ชาย1คน) (ปกติแฟนเราก็ขึ้นลงห้องเราเป็นปกติอยู่แล้ว แม่มองว่าเป็นลูกคนนึงค่ะ)หลังจากนั้นที่เรากำังทายาให้ค่ะ พี่ชายคนโตเพิ่งกลับมาจากกินเลี้ยงเค้าเปิดประตูห้องเรา ตอนนั้นจะ4ทุ่มแล้วค่ะ (ก่อนหน้านี้เรานอนดูหนังกับแฟนด้านล่าง มีพี่อยู่ด้วยค่ะ)พอพี่ชายเราเปิดประตูเข้ามาเราับแฟนตกใจมากเลยค่ะ ทำตัวไม่ถูก เรานั่งในท่าโก้งโค้งพอดีค่ะ เราช้อคมาพูดไม่ออกเลย แต่แฟนเราพอกลับไปแล้วเค้าก็ทักมาขอโทษทั้งพี่ชายทั้งเราค่ะ เค้ายอมรับผิดทุกอย่าง หลังจากนั้นพอตื่นมาตอนเช้า แม่เราก็โทรมาว่าเรา  ทำไมAกลับดึกทำอะไรลับหลังชั้นทั้งที่ชั้นไว้ใจแก ถ้าทำแบบนี้แล้ว ไม่เห็นหัวคนเป็นแม่แล้วก็ออกจากบ้านไปเลย ไปหาเลี้ยงตัวเอง ไม่ต้องเรียกว่าแม่ ใครถามก็บอกว่าแม่ตายแล้ว เราได้แต่นั่งร้องค่ะ เราไม่รู้ว่าพี่เราบอกแม่ทั้งเรื่องกลับดึกและเรื่องในห้อง หรือบอกแค่เรื่องกลับดึก ส่วนที่เหลือแม่เราพูดดัก แต่ตอนคำสุดท้ายก่อนแม่ตัดสาย แม่บอกว่า อย่าทำตัวเป็นโสเภณีค่ะ  

โดยปกติเราเป็นคนที่อยู่ในกรอบของแม่มาตลอด แม่เราไม่เคยปล่อย แม้กระทั่งห้างที่อยู่ตรงข้ามบ้าน แม่ก็ไม่ให้ไปค่ะ เราทำอะไรต้องรายงานแม่ทุกอย่าง แม่บังคับให้เรากู้เงินเรียน แต่จริงๆแล้วคือเราต้องส่งให้แม่ต่อ ทั้งเงินที่ญาติผู้ใหญ่ให้เรา แม่เราก็จะเอาไป และเราก็ได้แค่เงินรายวันเท่านั้น เราอึดอัดมาก นู่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ได้ แถมงานบ้านเราโดนใช้อยู่คนเดียว เพราะแม่เราอยู่อีกหลัง พี่เราแม่ก็ปล่อย เราทำตามคำสั่งแม่มาตั้งแต่เด็กพอโตมาเราแค่แสดงความเห็นนิดหน่อยเราก็จะโดนว่า ว่าไม่เหมือนเดิม  ยังมีเรื่องอีกเยอะเลยค่ะ เราเหนื่อยมากมีความคิดไม่อยากอยู่แล้วทุกวัน เรื่องที่โดนไล่โดนว่าตามข้างต้นเราก็ไม่รู้จะทำยังไง จะคุยกับแม่ยังไงด้วยค่ะ