สวัสดีครับ ก่อนอื่นเลยต้องขอบคุณนะครับที่เข้ามาในกระทู้ผม ผมอาจจะเขียนได้ไม่ดีเท่าไหร่นะครับ พึ่งเคยเขียนครั้งแรก
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมสับสนครับว่าผมชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย ต้องย้อนความกลับไปตั้งแต่สมัยประถม กับมัธยมต้น ผมโดนล้อว่าเป็นตุ๊ดอยู่ค่อนข้างบ่อยมาก เพราะผมชอบเล่นกับผู้หญิง พอผมโตได้มัธยมต้น ผมเปลี่ยนโรงเรียน ผมเริ่มมีความรู้สึกทางเพศกับผู้ชาย แต่ตอนนั้นผมก็โดนล้อว่าเป็นตุ๊ดอยู่นะครับ พอขึ้นมัธยมปลาย ผมรู้สึกชอบผู้หญิง แต่ไม่มีอารมณ์ทางเพศนะครับ กลายเป็นว่า ผมเหมือนแบ่งโลกตัวเองออกเป็นสองใบ โลกที่ผมอยู่กับตัวเอง ผมจะมีอารมณ์กับเพศชาย แต่พอผมออกไปสู่โลกภายนอก ผมจะมีท่าทีชอบผู้หญิง และรู้สึกว่าจะต้องชอบผู้หญิงให้ได้ จนถึงจบมัธยมปลายผมก็ยังไม่มีแฟนครับ
พอเข้ามหาวิทยาลัย ผมเข้าปี1 มา ก็เป็นเหมือนเดิมครับ ผมจะมีอารมณ์กับเพศชายเมื่อผมอยู่กับตัวเอง แต่เมื่อออกไปข้างนอก พูดคุยกับเพื่อน ผมก็จะมีความรู้สึกชอบผู้หญิงขึ้นมา จนกระทั่งครั้งนึงครับ มีรุ่นพี่ผู้ชายมาบอกชอบผม ซึ่งเป็นครั้งแรกเลยที่ผมโดนบอกชอบ ผมเขินมากๆ พี่เขาก็บอกว่า งั้นจะลองจีบดูนะครับ ผมก็โอเคตกลง แต่พอผ่านจากวันนั้น 1-2 วัน ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ผมไม่อยากคบกับผู้ชาย จึงตัดสินใจบอกพี่เขาไปตรงๆ พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร จนถึงตอนนี้ ผมอยู่ปี4 แล้ว ผมก็ยังแบ่งโลกของตัวเองเป็น2ใบเหมือนเดิม พอผมอยู่กับตัวเอง ผมก็จะมีอารมณ์กับเพศเดียวกัน พอไปข้างนอก ผมก็จะมีความรู้สึกชอบผู้หญิงขึ้นมา ปัจจุบัน ตอนนี้ผมอยู่ปี 4 ใกล้จะจบแล้วครับ ผมพึ่งมารู้ทีหลังว่า พี่คนที่เคยแอบชอบผมเขายังชอบผมอยู่(พอดีเพื่อนที่สนิทของผมรู้มาจากเขาบอกครับ) แต่ตอนนี้เขามีแฟนแล้วนะครับ แต่ผมไม่คิดที่จะไปเป็นมือที่สามแน่นอนครับ ผมเริ่มรู้สึกว่า อยากอยู่กับเขา อยากดูแล คอยเป็นห่วงเป็นไย แต่ในทางกลับกัน พอผมออกมาอยู่โลกภายนอก ผมก็จะตัดความคิดนั้นทิ้งไปเลย ไม่มีความรู้สึกกับเขา คิดกับเขาเป็นแค่พี่น้อง
ในความรู้สึกตอนนี้ ผมเหมือนชอบผู้ชาย แต่เหมือนว่าสังคมภายนอกและ mind set ของตัวผมเอง กำลังบีบผมให้ต้องชอบผู้หญิง ผมควรทำอย่างไรดีครับ หรือควรปรึกษาจิตแพทย์ดีครับ
ปล. ผมดูหนังเรื่อง “ดิว ไปด้วยกันนะ” แล้วผมอินมากครับ ร้องไห้น้ำตาไหลพรากเลย เหมือนชีวิตของผมที่รู้ว่าชอบเขา แต่มันรักกันไม่ได้ เพราะสังคมของผมเอง ที่มันทำให้ผมบอกชอบเขาไม่ได้”
ครับ ยังไงผมก็ขอความคิดเห็นของทุกคนนะครับ ความคิดเห็นของทุกคนมีค่ากับผมมากครับ ขอบคุณครับผม
ช่วยด้วยครับ ผมสับสน
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมสับสนครับว่าผมชอบผู้หญิงหรือผู้ชาย ต้องย้อนความกลับไปตั้งแต่สมัยประถม กับมัธยมต้น ผมโดนล้อว่าเป็นตุ๊ดอยู่ค่อนข้างบ่อยมาก เพราะผมชอบเล่นกับผู้หญิง พอผมโตได้มัธยมต้น ผมเปลี่ยนโรงเรียน ผมเริ่มมีความรู้สึกทางเพศกับผู้ชาย แต่ตอนนั้นผมก็โดนล้อว่าเป็นตุ๊ดอยู่นะครับ พอขึ้นมัธยมปลาย ผมรู้สึกชอบผู้หญิง แต่ไม่มีอารมณ์ทางเพศนะครับ กลายเป็นว่า ผมเหมือนแบ่งโลกตัวเองออกเป็นสองใบ โลกที่ผมอยู่กับตัวเอง ผมจะมีอารมณ์กับเพศชาย แต่พอผมออกไปสู่โลกภายนอก ผมจะมีท่าทีชอบผู้หญิง และรู้สึกว่าจะต้องชอบผู้หญิงให้ได้ จนถึงจบมัธยมปลายผมก็ยังไม่มีแฟนครับ
พอเข้ามหาวิทยาลัย ผมเข้าปี1 มา ก็เป็นเหมือนเดิมครับ ผมจะมีอารมณ์กับเพศชายเมื่อผมอยู่กับตัวเอง แต่เมื่อออกไปข้างนอก พูดคุยกับเพื่อน ผมก็จะมีความรู้สึกชอบผู้หญิงขึ้นมา จนกระทั่งครั้งนึงครับ มีรุ่นพี่ผู้ชายมาบอกชอบผม ซึ่งเป็นครั้งแรกเลยที่ผมโดนบอกชอบ ผมเขินมากๆ พี่เขาก็บอกว่า งั้นจะลองจีบดูนะครับ ผมก็โอเคตกลง แต่พอผ่านจากวันนั้น 1-2 วัน ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ ผมไม่อยากคบกับผู้ชาย จึงตัดสินใจบอกพี่เขาไปตรงๆ พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร จนถึงตอนนี้ ผมอยู่ปี4 แล้ว ผมก็ยังแบ่งโลกของตัวเองเป็น2ใบเหมือนเดิม พอผมอยู่กับตัวเอง ผมก็จะมีอารมณ์กับเพศเดียวกัน พอไปข้างนอก ผมก็จะมีความรู้สึกชอบผู้หญิงขึ้นมา ปัจจุบัน ตอนนี้ผมอยู่ปี 4 ใกล้จะจบแล้วครับ ผมพึ่งมารู้ทีหลังว่า พี่คนที่เคยแอบชอบผมเขายังชอบผมอยู่(พอดีเพื่อนที่สนิทของผมรู้มาจากเขาบอกครับ) แต่ตอนนี้เขามีแฟนแล้วนะครับ แต่ผมไม่คิดที่จะไปเป็นมือที่สามแน่นอนครับ ผมเริ่มรู้สึกว่า อยากอยู่กับเขา อยากดูแล คอยเป็นห่วงเป็นไย แต่ในทางกลับกัน พอผมออกมาอยู่โลกภายนอก ผมก็จะตัดความคิดนั้นทิ้งไปเลย ไม่มีความรู้สึกกับเขา คิดกับเขาเป็นแค่พี่น้อง
ในความรู้สึกตอนนี้ ผมเหมือนชอบผู้ชาย แต่เหมือนว่าสังคมภายนอกและ mind set ของตัวผมเอง กำลังบีบผมให้ต้องชอบผู้หญิง ผมควรทำอย่างไรดีครับ หรือควรปรึกษาจิตแพทย์ดีครับ
ปล. ผมดูหนังเรื่อง “ดิว ไปด้วยกันนะ” แล้วผมอินมากครับ ร้องไห้น้ำตาไหลพรากเลย เหมือนชีวิตของผมที่รู้ว่าชอบเขา แต่มันรักกันไม่ได้ เพราะสังคมของผมเอง ที่มันทำให้ผมบอกชอบเขาไม่ได้”
ครับ ยังไงผมก็ขอความคิดเห็นของทุกคนนะครับ ความคิดเห็นของทุกคนมีค่ากับผมมากครับ ขอบคุณครับผม