สวัสดีค่ะ เราเป็นเด็กตจว.ที่ย้ายมาเรียนที่กรุงเทพตอนม.4ค่ะ เราเป็นเด็กใหม่ตอนนั้นเรายังไม่ได้สนิทกับใครมาก แต่เราเป็นคนเฟรนลี่มาก เข้าได้กับทุกคน แต่ในตอนนั้นเรายังไม่มีเพื่อนสนิท เราก็มีเพื่อนโรงเรียนเก่าที่ตจว.คุยด้วยกันตลอด มีอะไรอึดอัดใจก็ระบาย มีความรู้อะไรก็เอามาแชร์กัน เพราะเรากับเพื่อนเรียนสายเดียวกันค่ะ เลยมีเรื่ื่ิองการบ้านเรื่องงานที่คอยถามคอยสอนกัน แล้วมีวันนึงเราคุยโทรศัพท์กับกลุ่มเพื่อนเก่าเรื่องการบ้าน แล้วเรากำลังสอนวิชานึงให้เพื่อนอยู่ค่ะ เพราะเราเรียนมาแล้ว แล้วพ่อเรากลับมาจากที่ทำงานแล้วได้ยิน เขาโมโหมากว่าเราคุยกับเพื่อนเก่า น่าจะเกี่ยวกับเรื่องที่ไม่มีมารยาทคุยกันเสียงดัง แต่เราคิดว่าเราไม่ได้เสียงดัง เรารู้เวลา เพราะตอนนั้นมันค่ำแล้ว แล้วเขาโทรไปบอกแม่ว่าเราคุยกับเพื่อนเก่า ตอนนั้นเราอึดอัดจนเราร้องไห้ค่ะ ว่าทำไมเรื่องแค่นี้ต้องว่าเราด้วย แล้วเราเพิ่งเปิดใจคุยกันกับพ่อวันนี้เขาบอกว่าเรามาเรียนที่ใหม่ ต้องมีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ๆ จนตอนนี้เราจะจบม.5 แล้วเราก็ยังติดต่อกับเพื่อนเก่าอยู่นะคะ โทรคุยกันบ้างเวลาว่างๆ แต่โทรคุยเวลาพ่อเขาไม่อยู่ค่ะ เราอึดอัดค่ะบางที เพื่อนเราแต่ละคนเขาดีมากๆจริงๆมีอะไรก็ถามไถ่ตลอด ช่วยเหลือกันตลอด ทำไมเราถึงจะคบจะคุยกับเพื่อนเก่าบ้างไม่ได้เลยล่ะคะ 😞
ทำไมพ่อเราไม่อยากให้คบกับเพื่อนเก่า ?