เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อช่วงโควิด19 ปีที่แล้ว  เราเจอกันผ่านแอพนึง เราเป็นคนทักไป ส่วนเขาก็ตอบกลับมา วันนั้นเราตกลงที่จะเป็นเพื่อนกัน เขาน่ารัก เหมือนเด็กๆคุยกัน เราชอบเขาตั้งแต่วันแรกที่คุยกัน แต่เราคุยกันแค่ไม่กี่วันหรอกค่ะ ช่วงนั้นเรามีโปรเจค แล้วเขาก็หายไป...  เราก็งงเหมือนกันที่เขาหายไป แต่แล้วเวลาผ่านไปประมาณ 2 เดือน เรากลับมาเล่นแอพนี้อีก เพื่อหวังที่จะเจอกันอีกครั้ง ค่ะ! เราก็ปัดมาเจอกันอีกครั้งจนได้ ครั้งนี้เขาขอไลน์เรา เราไม่ลีรออะไรอีกแล้ว ให้เขาไปเลย  เราก็คุยกันเกือบทุกวัน ชวนเราเล่นเกมส์ เราก็เล่น แล้วเราก็ถามเขาว่าหายไปไหนมา ค่ะ! อย่างที่คิด เขาบอกว่ามีแฟนแล้ว เราก็โอเคเป็นเพื่อนกันก็ได้คงไม่เสียหาย เขาดันรัสึกผิดที่เขาทำให้เราชอบเขา เขาอยากจะรับผิดชอบโดยการที่เราเป็นเพื่อนกัน เขาก็ไปๆมาๆ เราอยากคุยเป็นเพื่อนแบบเปิดเผย เราอยากบริสุทธิ์ใจ เราอยากให้เค้าบอกแฟนเค้าว่าเราเป็นเพื่อนกัน  แต่เค้าให้เหตุผลว่า เรารู้จักกันทีหลัง ถ้าแฟนเขารู้ก็คงมีปัญหากัน  เราก็โอเคเราเข้าใจเขา  และยิ่งเขาคุยกับเรา เรายิ่งรู้ตัวเองเลยว่าเขาคือคนที่เราชอบมากๆ (ปล.เราไม่รู้จักชื่อกันนะคะช่วง 2 - 3 เดือนแรกที่คุยกัน ) ช่วงเวลาที่เราไม่ได้คุยกันเราพยายามที่จะหาคนคุย เราพยายามจะไม่คิดเลยเขา จนเรามีแฟน เราก็บอกว่าเราคงไม่ได้คุยกันแล้วนะเรามีแฟนแล้ว เราก็บล็อคเขาไป แต่มันเร็วเหลือเกินเราบล็อคเขาไม่กี่วัน แฟนเก่าเราบอกกับเราว่ากลับมาเป็นเพื่อนกันดีกว่า เชื่อไหม? เราแทบไม่รู้สึกเสียใจเลยที่เขาบอกเลิกเรา เราดีใจด้วยซ้ำ ระหว่างนั้นเราปลดบล็อคเขาแต่เราก็ไม่เคยทักไป จนเขาทักมาเองเราถึงจะได้คุยกัน เราก็หาคนอื่นคุยไปเรื่อย จนแฟนคนล่าสุดที่เราไม่ได้ตั้งใจที่จะมี แต่เราตัดสินใจเลยเผื่ออะไรๆจะดีขึ้น แต่ไม่เลยค่ะ เรากับทำร้ายแฟนตัวเอง เพราะว่าเราไม่ได้รักเขาอย่างที่เขารักเรา  เราจึงตัดสินใจขอเลิกเพราะเราก็ไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนั้นเหมือนกัน  เราก็แค่เป็นผู้หญิงเห็นแก่ตัวคนนึง  ระหว่างนั้นเราไม่เคยที่หยุดคุยกันเพื่อนคนนั้นเลย พอเราเลิกเราโครตรู้สึกดี พอเราเลิกกับแฟนคนล่าสุด เราก็มาคุยกันแบบจริงจัง ว่าเขานั้นรู้สึกกับเรายังไง เขานั้นรู้ว่าเรารู้สึกอะไร  เขาไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นกับเรามันเกิดมาตอนไหน แต่มันเป็นไปไม่ได้เพราะเขาก็มีคนที่เขานั้นรับผิดชอบอยู่แล้ว เขาแค่อยากทำให้เราดีขึ้น เขาแค่อยากทำให้เราเลิกชอบเขา เห็นเรามีความสุข แต่เขารู้ไหมยิ่งเขาทำเรายิ่งออกมาจากเขาไม่ได้ ไม่มีทางที่เราจะออกมาเลย เราเลยบอกให้เขาใจร้ายสักทีสิ พูดออกมาให้หมด จนวินาทีที่เขาขอให้เราบล็อคเขา และเราขอสุดท้ายได้ไหม อยู่กับเราก่อน เขาบอกพอ พอเถอะ เราโอเค เราเสียใจมาก เราก็บล็อคทันที ....แต่เวลาผ่านไป เราก็ปลดบล็อคเพื่อที่จะดูเขา แล้วบล็อคกลับ ผ่านมาจนวันที่คบ 1 เดือนที่เราไม่ได้คุยกัน เราก็ทำเหมือนทุกครั้ง เราปลดบล็อคเพื่อที่จะเข้าไปอ่านแชทเพราะเราซ่อนมันไว้ แต่เขากับทักมา ว่ว่า " โคตรคิดถึงเลยเว้ย " เราก็ตอบด้วยความที่เราก็คิดถึงเขามากเช่นกัน  วันนั้นมันทำให้เรารู้ ว่าเราสองคนคิดถึงกันมาแค่ไหน มันดีทุกอย่างแต่ติดและมันผิดที่เราเข้าไป คนอื่นมองมาเราสองคนโคตรเห็นแกตัว  เราคุยกันเกือบทุกวันเลยค่ะ เรานัดเจอกันครั้งแรก มันวุ่นวายมากค่ะ เพราะเขาทำงานขับรถส่งอาหาร เขาก็บอกวันอื่นดีกว่าแต่เราดื้อค่ะ เราไปหาเลยเจอก็เจอไม่เจอเราก็แค่คิดว่าเราไปเที่ยว มันคือความทรงจำที่ดีที่สุดสำหรับเรา  เรางอแง เราอ้อนเขา  เราแค่คิดว่าเรามาแล้วเราถอนไม่ได้แล้ว มันคงต้องไปให้สุดท้าย ค่ะและล่าสุดเรางอแงอีกแล้ว เราทำให้เขารู้สึกอึดอัดที่เราพยายาม รักเขาเกินไป รักที่มันเป็นไม่ได้ เขาบอกอยากรับผิดชอบเรา แต่เขารัก 2 คนไม่ได้ เขาถามเรา " เราเป็นเพื่อนกันใช่ไหม " เราตอบ " ขอโทษนะ เราเป็นเพื่อนกับแกเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว เรารักไปแล้ว รักทั้งที่มันผิด " ทำไมเขาถึงต้องไม่อยากเสียเราไป ทำไมเรายังทำทั้งที่รู้ว่ามันผิด เรารอเขา เราบอกกับตัวเองว่าไม่ว่านานแค่นั้นก็จะรอ  ในตอนนี้เราไม่สามารถที่จะเปิดใจรับใครได้เลย เราแค่ต้องการเวลา และเราก็ไม่รู้ว่ามันนานแค่ไหน จนแก่เราก็จะรอ เราใจไม่แข็งพอที่จะก้าวออกมาก เราเลยรับผลที่เราทำไป แค่อยากบอกว่ารักมากๆนะ 
 
ปล.เค้ากับเราอายุห่างกัน 4 ปี แต่เราคุยกันแบบเพื่อนคุยกัน ที่สามารถคุยได้ทุกเรื่อง และเขายังบอกว่าเราเป็นคนเดียวที่เขาสามารถเป็นตัวเองได้เต็มที่ จะไร้สาระแค่ไหน เราคือคนแรกและคนเดียวที่เขาสามารถทำแบบนั้นได้