ขี้อาย ไม่มั่นใจในตัวเอง

ตอนนี้เราอายุ17- 18ปีค่ะ ตอนประถมเรียนที่โรงเรียนเล็กๆที่มีนักเรียนไม่ถึง100คน ด้วยโรงเรียนที่เล็ก ครูไม่กี่คน การศึกษาหรืออะไรต่างๆแม้แต่เรื่องกีฬาก็ด้อยกว่าโรงเรียนอื่น พอเรามาเรียนมัธยมเพื่อนผู้หญิงในห้องเข้าชมรมกีฬากันหมด มีเราคนเดียวที่ไม่เข้า เล่นกีฬาไม่เป็นสักอย่าง แต่มันไม่ใช่ปัญหาเลยถ้าคนจะเล่นฝึกเอาก็ได้ใช่มั้ยล่ะ แต่ไม่ใช่กับเราเลย ทำไมเราอายที่จะทำ เวลาเรียนภาษาอังกฤษเพื่อนในห้องเขามีพื้นฐานมาแต่ประถม ซึ่งเราไม่มีอะไรเลยเพราะตอนประถมเวลาถึงคาบเรียนอังกฤษครูจะไม่สอน ได้แค่abc ก็ดีแล้ว พอมาเรียนกับเพื่อนคนอื่นคือเกรงและอาย อายแม้กระทั่งตัวหนังสือตัวเองเพื่อนที่เรียนด้วยกันตอนประถมไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับเรา เราได้อยู่ห้อง1คนเดียว  ตอนเข้าไปแรกๆจะไปนั่งคนเดียวไม่กล้าเข้าหาใคร เรียนก็จะเอามือบังๆไม่ให้คนเห็นตัวหนังสือ ทั้งที่เพื่อนชอบบอกว่าเราตัวหนังสือสวย เวลาถึงคาบพละเราจะกลัวมาก เพราะอายเวลาไปสอบทำนู่นนี่ เวลาผ่านไปเราก็เริ่มโอเค เราเริ่มเข้ากับคนอื่นได้ เรียนได้เพราะตอนประถมก็ถือว่าเรียนเก่งสุดในห้องแล้ว สอบได้ที่1ตลอด มีแค่เรื่องกีฬาที่เรากังวลอยู่ทุกปี เวลาแข่งกีฬาเขาจะชอบมาเอาไปเล่น แต่เราก็ปฏิเสธแหละ ตอนมีรายงานกลุ่มที่ต้องทำ เราต้องลำบากเพื่อนไปรับไปส่งตลอด เพราะขับรถมอไซไม่เป็น หรือไม่ว่าจะไปไหนกับเพื่อนก็คือเพื่อนต้องค่อยรับและส่งตลอด ไม่ใช่ว่าเรากลัวที่จะขับ แต่เราอาย อายเวลาขับแล้วมีคนมอง เวลาเพื่อนถามว่าทำไมไม่หัด เราจะแถไปว่ากลัวพ่อแม่ใช้ไปซื้อของบ่อยขี้เกียจ อายที่จะพูดความจริงว่าทำไม จนถึงทุกวันนี้ยังขับไม่เป็น อายุจะ18แล้วเรายังไม่เคยทำกับข้าวให้แม่ทานเลย ทำไม่เป็น จะว่าทำไม่เป็นก็ไม่ใช่หรอก แต่อายที่จะทำให้ กลัวไม่อร่อย ถ้าเวลามีคนไม่อยู่บ้านเราจะทำกินคนเดียวบ่อย ไม่อยากให้ใครกินฝีมือเราเพราะอาย กลัวไม่อร่อย เคยมีครั้งหนึ่งที่ทำอาหารกำลังจะกิน แม่กลับบ้านพอดี เราสาดทิ้ง ไม่ให้แม่เห็นเพราะอายหน้าตาอาหารกลัวมันแย่ไม่น่ากินเหมือนแม่ทำ มีหลายอย่างเลยค่ะที่อยากทำแต่เหตุผลที่ไม่ทำคืออาย ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันค่ะ ไม่อยากเป็นแบบนี้ อยากทำเองโดยไม่ต้องพึ่งคนอื่น อย่างตอนนี้ก็กำลังฝึกงาน เรียนสายอาชีพ
ต้องติดรถไปกับเพื่อนที่เป็นญาติกัน เราไม่ค่อยโอเคกับนิสัยนาง วันนี้เราบอกนางว่าไปหวัดดีพี่ที่ฝึกงานก่อนกลับบ้าน นางก็ไม่ไปแล้วก็เดินไปที่รถเลย อยู่บนรถนางบอกเราว่าวันนี้เดินกลับเองนะ เราไม่รู้พูดจริงพูดเล่น พอถึงบ้านนาง นางก็จอดแล้วเข้าบ้านไปสักพักหนึ่ง เราก็รอนางนะไม่เดินไปเอง แล้วนางก็เดินหน้าตึงๆแบบไม่พอใจออกมาแล้วเดินไปที่รถ จะไปส่งเราแหละ แต่ไม่บอกเราด้วยนะเดินไปเลย เราเลยงงๆแล้วเดินตามไป เราไม่อยากไปลำบากนางอีกแต่ติดที่ขับรถไม่เป็นนี่แหละ แล้วตอนนี้ก็อยากขายของออนไลน์ด้วย ไม่กล้าโพสลงเฟสที่เล่นปัจจุบันเพราะอาย แถมคนติดตามก็เยอะ เพื่อนก็เยอะ เราไปสมัครเฟส ไอจีใหม่เพื่อจะโพสขายของ แต่มันไม่ง่ายเพราะเพื่อนน้อย คนฟอลไม่เยอะมันดูไม่หน้าเชื่อถือ โพสขายเท่าไหร่ก็ไม่มีคนซื้อเลย เสียค่าสมัครตัวแทนไปฟรีๆ เพราะสมัครแบบไม่สต๊อคของ สต๊อคของเองไม่ได้เพราะปัญหาคือเราขับรถไม่เป็นและไม่สามารถไปส่งของเองได้ ไม่อยากลำบากคนอื่น 
อยากมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้ ไม่อยากอาย  ทำไงดีคะ 
ขอคำแนะนำหน่อย.  #ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ