ช่วงที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกว่าตัวเองไม่กลัวตายเลยครับ ก่อนจะมาเป็นแบบนี้ผมเป็นแพนิคมาก่อน คือมีอาการวิตกกังวล กลัวว่าทำร้ายตัวเอง เช่น ผมมีความคิดว่าจะฆ่าตัวตายด้วยวิธีต่างๆนาๆ ตอนนั้นอีกใจหนึ่งก็กลัวตาย อีกใจหนึ่งก็ไม่กลัวตาย แต่พอมาตอนนี้ ความกลัวตายผมได้หายไปแล้ว ตอนแรกก็อยากได้กลับมาคืนนะครับ ความรู้สึกแบบนั้น แต่ผมขอเป็นแบบนี้ดีกว่า คือผมไม่กลัวตาย ไม่ได้หมายความว่าผมอยากตายนะครับ ผมไม่มีความคิดที่จะฆ่าตัวตายหรือทำร้ายร่างกายตัวเองแล้ว เดี๋ยวก็มีพวกมาเหน็บว่าไม่กลัวตายแล้ว เวลาป่วยห้ามไปโรงพยาบาลนะ อย่ากินข้าวปลาอาหารนะ ผมไม่กลัวตายในที่นี่คือผมไม่ได้อยากตายครับ เพราะผมยังมีภาระ มีพ่อแม่อยู่ มีพี่มีน้องอยู่ ต้องดูแล บางคนชอบเข้าใจผิดว่าคนที่ไม่กลัวตายคือคนที่อยากตายคุณเข้าใจผิดนะครับแบบนี้ ผมรู้ว่ามีคนที่มีอาการหรือความรู้สึกแบบผม ไม่กลัวตาย แต่ไม่ได้อยากตาย แต่เราพร้อมมือที่จะรับมือกับความตายต่างหาก หากเราไม่กลัวตาย สิ่งหนึ่งที่เราจะได้ก็คือ เราไม่เป็นทุกข์ ทุกข์ที่เกิดจากการกลัวตาย ซึ่งผมเคยเป็นมาก่อน บอกเลยว่าเป็นทุกข์มากครับ กลับกันหากเราไม่เกรงกลัวต่อความตายเราก็พร้อมที่จะรับมือกับความตาย และใช้ชีวิตโดยไม่ประมาท เพราะพระภิกษุสายปฏิบัติหลายๆท่านผมก็เชื่อว่าท่านไม่กลัวตายครับ ผมมาถามเพื่อนๆพี่ๆน้องๆว่า มีความรู้สึกเหมือนผมไหมครับ? ตอนนี้ผมรู้สึกปล่อยวางมากๆ และรู้สึกไม่เป็นทุกข์ด้วย แต่ผมก็จะไม่ใช่ชีวิตอย่างประมาท ยังต้องสร้างบุญบารมีอีกเยอะ เพราะตอนเรามีชีวิตอยู่ถือว่าเรายังมีโอกาสสร้างบุญสร้างกุศล เพราะถ้าหากตายไปเราไม่มีโอกาสได้สร้างแล้ว ก็พยายามอย่าใช้ชีวิตอยู่ในความประมาทกันนะครับผม