คำพูดต่างๆนาๆว่า ทหารเกณฑ์โดนอย่างนู้นอย่างนี้ ต้องตื่นเช้า โดนทำโทษ สารอาหารได้รับมีแต่ผัก มีปากเหมือนมีตูด เถียงไม่ได้และอีกหลายๆเรื่อง จะจริงอย่างที่เขาเล่าหรอวะ งั้นเราต้องเข้าไปสัมผัสเอง
ยังงงกับตัวเองว่าเห้ย!! ทำไมเรียนจบไม่ไปหางานทำแบบเพื่อนๆคนอื่น นี่กูคิดอะไรอยู่ ถึงได้สมัครทหาร 6 เดือน เพื่ออะไร
ตอนนี้ผมใกล้จะปลดประจำการแล้วขอมาเล่าช่วงชีวิตนึง ที่ได้ก้าวขาเข้ามารับราชการทหารว่าเป็นยังไง ที่ผ่านมาในการฝึก ฝึกเสร็จได้ขึ้นกองร้อย การใช้ชีวิตเป็นยังไงบ้าง แตกต่างยังไงกับการใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกบ้าง
ส่วนตัวเป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิดแถวๆชาญเมือง แต่ได้ไปเรียนมหาลัยนึงในตัวเมืองกรุงเทพ จนศึกษาจบ ในระหว่างเรียนก็ได้คบกับผู้หญิงคนนึง คบกันได้ 4 ปี ก็เลิกลากันไปตอนผมยังเรียนไม่จบ อยู่ในช่วงพรีเซนต์โปรเจคจบพอดี คือก็แบบการงานเสียไปเกือบพอสมควร แต่ก็จบมาได้ด้วยดี
ผมว่าอาการอกหักครั้งนี้อาจมีส่วนนึงที่ทำให้เลือกที่สมัครใจเข้าเป็นทหารก็เป็นได้ ประมาณว่าประชดชีวิต
ในสถานการณ์โควิดระบาดด้วย จะให้ไปหางานในช่วงนี้คงยากน่าดู เอาวะ สมัครก็สมัคร
พยายามศึกษาการเป็นทหารเกณฑ์ว่าเป็นยังไง จากข้อมูลทางที่เขาเล่าใน youtube บ้าง pantip บ้าง ถามจากรุ่นพี่ที่เป็นทหารบ้าง
จนถึงวันที่เป็นหมายเรียกรายงานตัว ตื่นแต่เช้าหยิบเอกสารมุ่งตรงสู่เขตเลยครับ เดินเข้าไปหาสัสดีเขตเลย
ซึ่งในใจคิดลังเลว่าจะจับดีไหมหรือสมัครดี คิดไปคิดมาเอาวะ สมัคร
ไปเลย เรียนจบแล้ว เมียไม่มี ภาวะเศรษฐกิจแบบนี้ โรคระบาดอีกหางานทำตอนนี้คงลำบาก ตัดสินใจที่เขตและหยิบโทรศัพท์โทรบอกครอบครัวว่าจะตัดสินใจสมัครเป็นทหาร
พ่อกับแม่ก็ไม่ได้บอกหรือว่าอะไรก็แล้วแต่เรา ให้เราเลือก ผมก็คิดไว้ว่าจะสมัครแหละแต่ปัญหาคือไม่รู้จะลงสมัครทหารอะไรดี ทหารบก ทหารเรือหรือทหารอากาศ ส่วนมากที่เห็นเขาสมัคร ทหารเรือกับอากาศเยอะ เพราะเขาบอกกันว่าสบายกว่าอันนั้น อันนั้นสบายกว่าอันนี้ คิดไปคิดมา ส่วนตัวเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็นเลย ทหารเรือตัดออกไปเลย (มารู้ที่หลังว่าว่ายไม่เป็น ครูฝึกเขาก็ไม่บังคับให้ว่าย ว่ายไม่เป็นไม่ใช่ปัญหา) ส่วนทหารอากาศ แม่บอกไว้ว่ากลัวจะโดนให้กระโดดร่มกลัวอันตราย (ผมบอกก่อนนะว่าผมอธิบายให้แม่ฟังแล้วว่าไม่มีกระโดดร่ม เอิ่ม) แต่เพื่อความสบายใจของแม่จำเป็นที่จะต้องสมัครเป็นทหารบกในที่สุด
และในการสมัครก็ผ่านไปด้วยดี สมัคร ทบ.1/63 6เดือน จากที่รู้ๆกันสถานการณ์โควิด19 ทำให้ส่งผลกระทบเลื่อนการเกณฑ์หลายครั้งมาก จึงทำให้มีเวลาว่างนานในการเตรียมตัวพอสมควร ทำให้พอมีเวลาศึกษาค้นขว้าหาข้อมูล การเตรียมตัวในการเข้าไปเป็นทหาร
ละวันนี้ก็มาถึงวันที่ผมต้องไปเป็นทหาร ตื่นแต่เช้า ตัดผมสั้นทรงทหารอย่างดี (แต่ไปที่กรมก็โดนตัดใหม่อยู่ดี) ไปรอรถมารับที่เขต วันนั้นพ่อกับแม่ไปส่งที่กรมเลย ขับรถตามรถทหารที่ผมนั่งไป นั่งไปสักชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงที่รวมพลของทหารเกณฑ์ที่มาลุ้นว่าตนเองจะได้ตกที่ไหน ค่ายไหน หน่วยไหน โชคดีที่ได้ตกที่กรุงเทพ ไม่ขอเอ่ยว่าที่ไหนนะครับ
พอรู้ว่าเราตกที่ไหนก็มีครูนายสิบ มาพาตัวไปกรอกประวัติ ชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน ทำงานอะไรก่อนมาเป็นทหาร วุฒิการศึกษา ความสามารถพิเศษ บลาๆ พอกรอกเสร็จก็ นั่งรถเพื่อนๆจนครบ ก็นั่งรถบัสไปที่ค่าย บรรยากาศบนรถ ขอบอกว่าเงียบมากๆ เงียบแบบอื้อหือ เงียบจนผมเกิดความกังวล กังวลจนคิดอะไรต่างๆนาๆ เราตัวคนเดียว เพื่อนก็ไม่มี อย่างน้อยต้องหาเพื่อนให้ได้สักคน หันซ้ายหันขวาไปเห็นคนที่นั่งข้างๆ มันชื่อไอไนซ์ สิ่งแรกที่เห็นคือ ผมยาวมาก ที่เท้าเป็นแผลใหญ่มาก ผมเลยสงสัยละถามไปว่า
ผม : เพื่อน เองเป็นกี่ปี?
เพื่อน : อ่อ 6 เดือน ละเองอะ
ผม : 6 เดือนเหมือนกัน ป.ตรี หรือ ปวส อะ
เพื่อน : ปวส.
ก็สนทนากัน บลาๆไป จนรถบัสก็ขับมาถึงค่าย ละรถก็แล่นเข้าสู่ หน่วยฝึกทหารใหม่ .
ทหารเกณฑ์ให้อะไรมากกว่าที่คุณคิด
ตอนนี้ผมใกล้จะปลดประจำการแล้วขอมาเล่าช่วงชีวิตนึง ที่ได้ก้าวขาเข้ามารับราชการทหารว่าเป็นยังไง ที่ผ่านมาในการฝึก ฝึกเสร็จได้ขึ้นกองร้อย การใช้ชีวิตเป็นยังไงบ้าง แตกต่างยังไงกับการใช้ชีวิตอยู่ข้างนอกบ้าง
ส่วนตัวเป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิดแถวๆชาญเมือง แต่ได้ไปเรียนมหาลัยนึงในตัวเมืองกรุงเทพ จนศึกษาจบ ในระหว่างเรียนก็ได้คบกับผู้หญิงคนนึง คบกันได้ 4 ปี ก็เลิกลากันไปตอนผมยังเรียนไม่จบ อยู่ในช่วงพรีเซนต์โปรเจคจบพอดี คือก็แบบการงานเสียไปเกือบพอสมควร แต่ก็จบมาได้ด้วยดี
ผมว่าอาการอกหักครั้งนี้อาจมีส่วนนึงที่ทำให้เลือกที่สมัครใจเข้าเป็นทหารก็เป็นได้ ประมาณว่าประชดชีวิต
พยายามศึกษาการเป็นทหารเกณฑ์ว่าเป็นยังไง จากข้อมูลทางที่เขาเล่าใน youtube บ้าง pantip บ้าง ถามจากรุ่นพี่ที่เป็นทหารบ้าง
จนถึงวันที่เป็นหมายเรียกรายงานตัว ตื่นแต่เช้าหยิบเอกสารมุ่งตรงสู่เขตเลยครับ เดินเข้าไปหาสัสดีเขตเลย
ซึ่งในใจคิดลังเลว่าจะจับดีไหมหรือสมัครดี คิดไปคิดมาเอาวะ สมัคร
พ่อกับแม่ก็ไม่ได้บอกหรือว่าอะไรก็แล้วแต่เรา ให้เราเลือก ผมก็คิดไว้ว่าจะสมัครแหละแต่ปัญหาคือไม่รู้จะลงสมัครทหารอะไรดี ทหารบก ทหารเรือหรือทหารอากาศ ส่วนมากที่เห็นเขาสมัคร ทหารเรือกับอากาศเยอะ เพราะเขาบอกกันว่าสบายกว่าอันนั้น อันนั้นสบายกว่าอันนี้ คิดไปคิดมา ส่วนตัวเป็นคนว่ายน้ำไม่เป็นเลย ทหารเรือตัดออกไปเลย (มารู้ที่หลังว่าว่ายไม่เป็น ครูฝึกเขาก็ไม่บังคับให้ว่าย ว่ายไม่เป็นไม่ใช่ปัญหา) ส่วนทหารอากาศ แม่บอกไว้ว่ากลัวจะโดนให้กระโดดร่มกลัวอันตราย (ผมบอกก่อนนะว่าผมอธิบายให้แม่ฟังแล้วว่าไม่มีกระโดดร่ม เอิ่ม) แต่เพื่อความสบายใจของแม่จำเป็นที่จะต้องสมัครเป็นทหารบกในที่สุด
และในการสมัครก็ผ่านไปด้วยดี สมัคร ทบ.1/63 6เดือน จากที่รู้ๆกันสถานการณ์โควิด19 ทำให้ส่งผลกระทบเลื่อนการเกณฑ์หลายครั้งมาก จึงทำให้มีเวลาว่างนานในการเตรียมตัวพอสมควร ทำให้พอมีเวลาศึกษาค้นขว้าหาข้อมูล การเตรียมตัวในการเข้าไปเป็นทหาร
ละวันนี้ก็มาถึงวันที่ผมต้องไปเป็นทหาร ตื่นแต่เช้า ตัดผมสั้นทรงทหารอย่างดี (แต่ไปที่กรมก็โดนตัดใหม่อยู่ดี) ไปรอรถมารับที่เขต วันนั้นพ่อกับแม่ไปส่งที่กรมเลย ขับรถตามรถทหารที่ผมนั่งไป นั่งไปสักชั่วโมงกว่าๆ ก็ถึงที่รวมพลของทหารเกณฑ์ที่มาลุ้นว่าตนเองจะได้ตกที่ไหน ค่ายไหน หน่วยไหน โชคดีที่ได้ตกที่กรุงเทพ ไม่ขอเอ่ยว่าที่ไหนนะครับ
พอรู้ว่าเราตกที่ไหนก็มีครูนายสิบ มาพาตัวไปกรอกประวัติ ชื่ออะไร บ้านอยู่ไหน ทำงานอะไรก่อนมาเป็นทหาร วุฒิการศึกษา ความสามารถพิเศษ บลาๆ พอกรอกเสร็จก็ นั่งรถเพื่อนๆจนครบ ก็นั่งรถบัสไปที่ค่าย บรรยากาศบนรถ ขอบอกว่าเงียบมากๆ เงียบแบบอื้อหือ เงียบจนผมเกิดความกังวล กังวลจนคิดอะไรต่างๆนาๆ เราตัวคนเดียว เพื่อนก็ไม่มี อย่างน้อยต้องหาเพื่อนให้ได้สักคน หันซ้ายหันขวาไปเห็นคนที่นั่งข้างๆ มันชื่อไอไนซ์ สิ่งแรกที่เห็นคือ ผมยาวมาก ที่เท้าเป็นแผลใหญ่มาก ผมเลยสงสัยละถามไปว่า
ผม : เพื่อน เองเป็นกี่ปี?
เพื่อน : อ่อ 6 เดือน ละเองอะ
ผม : 6 เดือนเหมือนกัน ป.ตรี หรือ ปวส อะ
เพื่อน : ปวส.
ก็สนทนากัน บลาๆไป จนรถบัสก็ขับมาถึงค่าย ละรถก็แล่นเข้าสู่ หน่วยฝึกทหารใหม่ .