เคยโดนพ่อเเม่ไล่ไปให้ตายกันบ้างมั้ยคะ

ใครเคยโดนพ่อเเม่ไล่ให้ไปตายมั้ยคะ เรื่องมีอยู่ว่าเมือ3ปีก่อนเราอยู่บ้านนอกกับป้ากับลุงตั้งเเต่เด็กเลยค่ะ พ่อเเม่มาหาปีละครั้งค่ะ เมื่อ3ปีก่อนเราอยู่ม.1 เราทะเลาะกับป้ากับลุงค่ะ เราโดนลุงตีกันไม้หัก เขาไล่เราออกจากบ้านเขา เขาโทรหาเเม่เราบอกเขาไม่ไหวกับเรา เรามันดื้อรัน เราอยู่ม.1เทอม2ค่ะตอนนั้นเราก็เพื่อนไม่คบ เราโง่ค่ะเรียนไม่ทันเพื่อน พ่อเเม่ให้เรียนค่าเทอมก็เเพง เราพยายามมามาก เรามีเพื่อนคนหนึ่งสนิทมากๆ เเต่กลับไม่คุยกับเรา ไปอยู่กลุ่มอื่นทิ้งให้เราอยู่คนเดียว เรายังจำเหตุการณ์ที่เขาทำร้ายเราได้ค่ะ วันนั้นเราป่วยเราก็เอาเเต่อยู่บนห้องไม่ เขาทนไม่ไหวเขาตีเราหนักมาก หลังจากนั้นเขาก็ไล่เราออกจากบ้าน เรามีพี่เเท้ๆคนหนึ่งค่ะ พี่เรามารับเราไปหาพ่อเเม่ที่กรุงเทพค่ะ เราได้ไปอยู่กับพ่อเเม่ที่กรุงเทพห้องเช่าเล็กๆ เเม่เลยไปหาโรงเรียนให้เรา เราก็ไปลองสอบดูเเต่ก็สอบไม่ได้ เราโง่มากเลยเราพยายามเราติวก่อนจะไปสอนเดือนหนึ่งเราพยายามว่าเราต้องเข้าโรงเรียนนี้ให้ได้ พอเราสอบไม่ติดเเม่ก็ตีเราด่าเราให้เราทำงานทุกอย่างถ้าทำไมเสร็จไม่ต้องกินข้าว เเม่เลยหาโรงเรียนให้เราคือโรงเรียนวัดค่ะ พี่ก็หาว่าเราเป็นเด็กวัด สอบที่ไหนก็ไม่ติดโง่ก็โง่จะเรียนจบมั้ย เราไปเรียนวันเเรกเราก็โดนล้อเลยค่ะ ว่าเราเป็นเเค่ลูกเเม่ค้า เเม่เราเป็นเเม่ค้าค่ะ เราก็โดนล้อมาตลอด เพื่อนก็ไม่ค่อยคบ หลังจากนั้นเเม่เราได้ซื้อบ้านใหม่เราก็ได้ย้ายไปอยู่บ้านหลังใหม่ค่ะ เราจบม.3เเล้ว เลยไปสอบโรงเรียนเดิมเเต่ก็สอบไม่ติดเหมือนเดิมค่ะ ได้ที่เรียนไกลมาก เเม่ก็ขายของไม่ค่อยดีค่ารถตู้เเพงมาก ค่าเทอมอีก เรากลับมาจากโรงเรียนมาช่วยพ่อเเม่ขายของ พอเเม่เลิกขายเราก็กลับมาทำงานบ้านล้างจาน ซักผ้าทำเเบบนี้ทุกวันเลยค่ะ มีวันหนึ่งเราเหนื่อยมากๆเราไม่สามารถทำงานให้เขาได้ เขาตีเราค่ะด่าเราให้เราทำทุกอย่างถ้าไม่เสร็จก็ไม่ต้องเขาห้อง เรามีห้องเป็นของตัวเองค่ะ ถ้าเราไม่ทำงานเขาก็จะล็อกห้องเราไว้จนกว่าจะทำงานเสร็จ เขาเคยพูดกับเราว่า ไม่น่าเกิดมาเลย เกิดมาทำไม ขี้เกียจมากก็ไปตายชะ ไปตาย ตอนนั้นเราทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะได้เเต่ทำร้ายตัน้องเรากรีดแขนตัวเองค่ะ เเต่เเม่เห็นนะคะ เเต่เขาไม่พูดเขาไม่เป็นห่วงเราเลย เราทำร้ายตัวเองตลอด ตอนม.1เราจำได้เราเคยถามเพื่อนว่า เคยอยากตายมั้ย เราเคยรู้ว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าค่ะ เป็นมา3ปีเเล้วค่ะ เป็นตั้งเเต่ม.1ถึงม.4จะม.5เเล้วค่ะ ทุกครั้งที่เราอยากตาย เราก็ได้เเต่พูดปลอบตัวเองว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวมันก็ผ่านไป เก่งมากเก่งมากเลยที่อยู่ถึงทุกวันนี้ เราอยากเรียนจบมีงานทำเราอยากมีตังเราอยากหาหมอ ที่อยู่ได้ทุกวันนี้เป็นเพราะ เราอยากเรียนจบมีงานทำถ้าไม่มีความคิดพวกนี้คงไม่อยู่ทุกวันนี้ ปัจจุบัญ ก็เหมือนเดิมค่ะหนักขึ้นกว่าเดิม ไล่ให้เราไปตายเกือบทุกวันความคิดที่จะอยากเรียนจบมันจบลงเเล้วค่ะ เราคิดเปลี่ยนไปเเล้ว ถ้าเราตายทุกอย่างก็คงจบ เราเหนื่อยมามาก เราอดทนมามาก เราไม่ไหวเเล้ว อยากตายมากๆเเต่ตายไม่ได้เราหลายอยากเราที่เรายังไม่ทำขอโทษที่เกิดมาขอโทษที่ทำให้มีปัญหา ถ้าวันไหนเราไม่อยู่เเล้วก็ขอให้มีความสุข