อดีตเคยเลิกกับแฟนเก่าเพราะเรากดดันรีบแต่งงานเกินไป ต่อมาจึงได้แง่คิดว่า "อย่ารีบร้อน" และตอนนี้รอช้าเกินไปอีก คนใหม่ที่เรายังไม่ทันได้สารภาพรัก โทรมาบอกเล่าด้วยความสุขเหมือนเพื่อนบอกความลับเพื่อนว่า " ทางบ้านหาผู้หญิงให้ไปนัดดูตัว " ด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้เราก็ฟังเขาเล่าจนจบ ยอมรับค่ะอยากร้องแต่ร้องไม่ออก หัวเราะฝืดๆ แต่ แต่ใจก็ยอมรับว่าเราช้าเกินไป เขาไม่เคยรู้ความในใจเราเลย ไม่เคยเข้าใจในสิ่งที่แสดงออกตลอด 2 ปี เห้อ... เราหาความพอดีไม่เจอค่ะ เราไม่รู้เลยว่าเวลาไหนควรสารภาพหรืออย่าเพิ่ง เรามองไม่ออกจริงๆ ช่วยเราที 😢
ความพอดีอยู่ตรงไหนนะ?