กระทู้นี้พลีชีพมากค่ะ เพราะต้องเผยให้เห็นภาพก่อนและหลังของฝ่าเท้าอันแสนหวงแหนของเรา
เริ่มจากการที่เราส้นเท้าแตกหนักมาก ตอนเริ่มแตกก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่เพราะไม่เจ็บไม่ปวด
แต่ช่วงหลังมามันหนักขึ้น มันเริ่มรบกวนการใช้ชีวิต เช่น ใส่สลิปเปอร์บางคู่ไม่ได้ ส้นเกี่ยวขนรองเท้า
นอนบนเตียงแล้วเวลาขยับเท้าส้นมันขูดกับผ้าคลุมเตียงหรือผ้าห่มที่แสนนุ่มดัง แกร่ก แกร่ก!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ขออภัยภาพส้นเท้าที่แตกระแหงยิ่งกว่าดินหน้าแล้ง เรื่องมันเศร้าขอเล่าต่อแล้วกัน
เราก็เลยเริ่มหาสิ่งที่จะสามารถเยียวยาส้นเท้าเราได้ ก็เสาะหาครีมต่างๆมาใช้
ไม่ว่าจะดังแค่ไหน ก็เสาะหามา ถูกก็แล้วแพงก็แล้ว ก็ไม่สามารถจะหยุดยั้งความแกร่กของส้นเท้าได้เลย
เพราะว่าข้อแรกคือเราใช้ไม่ต่อเนื่อง และข้อสองซึ่งสำคัญมากๆ เป็นสิ่งทำให้เกิดข้อแรก คือ เราขี้เกียจ
(ถ้าขยันก็คงหายแหละคิดว่านะ เพราะคนอื่นเค้าก็หายกัน)
เลยเอาวะ เห็นมีคนรีวิวถุงลอกเท้าไว้สารพัดสารเพ ยี่ห้อนี่นั่นโน่นมากมายหลายหลาก
เราก็เลยตัดสินใจเลือกเอายี่ห้อนึงที่ราคากลางๆ พอจะรับความเสี่ยงได้ถ้าไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆ
และแล้วก็จัดมา 1 กล่องถ้วนผ่านการชอปออนไลน์ ก็คือเจ้าสิ่งนี้ ยี่ห้อไรไม่รู้อ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออกค่ะ
แกะออกมาก็จะมีถุงฟลอยด์สีเงินแบบนี้
ตรงถุงฟลอยด์ก็เขียนบอกวิธีแหละว่า อะตัดถุงตรงส่วนที่เป็นข้อเท้านะ
ต่อด้วยเอาเท้าใส่ลงไปแล้วปิดทิ้งไว้ประมาณ 1 ชั่วโมงกรุบกริบ
เสร็จปุ๊บพอครบเวลาก็ล้างน้ำยาออก แล้วเดี๋ยวคุณเท้ามันก็จะลอกอะไรประมาณนี้
ก็นะ ไหนๆก็ไหนๆ แกะเลย ลองเลยแล้วกัน ไม่มีอะไรจะเสีย เพราะที่เป็นอยู่คือหนักมากแล้ว
วันแห่งความหวังที่จะอำลาความแตกระแหงของส้นเท้าเราตรงกับวันที่ 13 มกราคมที่ผ่านมาค่ะ
เราก็เลยฉีดซองออก เปิดมาก็จะเจอถุงพลาสติกรูปเท้าใสๆแบบนี้ 2 ข้าง
ก็ให้ตัดด้านบนตรงส่วนที่เป็นข้อเท้า (อย่าซนตัดตรงฝ่าเท้านะคะ น้ำยามันจะทะลักออกหมด)
แล้วก็ใส่เจ้าแกร่ก 2 ข้างของเราลงไปในถุงที่มีน้ำยาหล่อเลี้ยงฝ่าเท้าค่ะ
เราไม่รู้ว่าทำถูกไม๊ที่เอาสติกเกอร์สีขาวมาแปะปิดไว้ คืออ่านไม่ออกอะเอาจริง
(มั่วสุด ห่อมั่วๆ แปะมั่วๆ ขอแค่น้ำยาไม่ไหลออกมา)
พอดีช่วงนี้บริษัทเราให้ WFH เราก็เลยใส่ปุ๊บแล้วก็นั่งทำงานชิวๆไป โดยใช้เวลานับหลังห่อหุ้มเสร็จทั้งหมด 1 ชั่วโมงนิดๆ
แล้วเราก็แกะออกมา ล้างเท้าเช็ดเท้า ใช้ชีวิตตามปกติ โดยไม่ได้แสบไม่ได้คันอะไรตลอดเวลาที่แช่น้ำยาในถุงนั้นเลย
เราก็ถ่ายรูปเท้าเราเอาไว้ในวันถัดมาคือวันที่ 14 มค แต่ก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไร คือมันก็เหี่ยวๆแห้งๆแตกระแหงแบบเดิม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผ่านไปเป็นวันที่ 2 ก็รู้สึกว่า เท้ามันแห้งหนักกว่าเดิม เสียงแกร่กๆเวลาขูดสิ่งต่างๆก็หนักกว่าเดิม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
วันที่ 3 ก็ปรากฎว่า เห้ย...มันลอกแล้ว ลอกข้างขวาก่อน เพราะเราใส่ข้างขวาก่อนมั้ง
เกี่ยวไม๊ไม่รู้ เพราะว่าเราใช้เวลาใส่ข้างแรกนานพอควร ความไม่เคยอะเนอะ เลยใช้เวลางมนิดนึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
วันที่ 4 จ่ะ คือภาวะของความเริ่มโคม่า ลอกตั้งแต่นิ้วยันส้น ชีวิตเจ้าหญิงเอลซ่าเริ่มชัดตรงนี้
เสียงแกร่กหนักมากจนต้องใส่ถุงเท้าดำเนินชีวิตในบ้านตลอดเวลาแทนการใส่สลิปเปอร์
เหตุว่าลอกและร่วงหนักมาก ประหนึ่งหิมะของเจ้าหญิงเอลซ่า มันเละเทะมากแม่
ถ้าไม่ใส่ถุงเท้าเราจะทิ้งร่องรอยซากอารยธรรมให้เกิดแก่สมาชิกในบ้านแน่นอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ในใจคิดดีไม่ได้เลย คิดแค่ว่า เห้ยแก...มันได้ผลหรือว่านี่เราแพ้น้ำยา
มันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป หรือมันจะลอกจนหมดแล้วได้เท้าเนียนนุ่มน่าสัมผัสมาเชยชม
เพราะวันที่ 5 คือ มันปังกว่าเดิมอีกแม่ ปังปินาศสุดพลัง ลอกอลังการงานสร้างมากมาย
ภาพนี้คือเสี้ยวหนึ่งที่มือซนๆแคะเล่นเท่านั้น คือเจ้าหญิงเอลซ่าปั้นโอลาฟจากหิมะได้แล้วอะเอาจริง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผ่านไปแล้ว 5 วัน ใจอยากจะจบสิ่งนี้แล้ว แต่ก็อดทดต่อกับวันที่ 6-7-8-9 จนมาถึงวันที่ 10 คือ 22 มค
ครบ 10 วันกับชีวิตเจ้าหญิงเอลซ่าที่ต้อง Let it go! ความร่วงเละเทะของหิมะที่ฝ่าเท้า
และแล้วฟ้าหลังหิมะตกก็สดใสซาบซ่าจริงๆค่ะ เราได้เท้าใหม่ ไม่แกร่ก!
มันไม่ได้ดีขึ้นแบบหายเนียนกริบเท้าเด็กนะ แต่เราถือว่ามันเห็นผลกว่า 80% เลยแหละ
คริคริ เขินจัง อะให้ดู after ที่ได้มา แต่เอาจริงตอนนี้ก็ยังลอกไม่หมดนะ เหลืออีกนิดหน่อยเท่านั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สิ่งนี้ทำให้เรามีกำลังใจในการทาครีมใส่ถุงเท้านอนได้แบบไม่ขี้เกียจแล้ว
มันคือการฝึกฝนให้ชินเพราะที่ผ่านมาต้องใส่ถุงเท้ากันหิมะตกทุกวัน
แล้วตอนถอดถุงเท้าคือต้องไปถอดในห้องน้ำนะ ไม่งั้นผงหิมะเอลซ่าร่วงกระจาย
และที่สำคัญที่สุดแบบขาดไม่ได้เลยคือ ตอนถอดถุงเท้านั้นเสียงแกร่กดังตั้งแต่ส้นยันนิ้วค่ะ
จบละนะรีวิวพลีชีพ บอกตรงๆว่าก็เขินแหละโชว์ before ให้ดูน่ะ แถมช่วง on process ก็สยองเหลือเกิน
แต่หากกระทู้นี้จะทำให้ชีวิตของสมาชิกชาวส้นเท้าแกร่กดีขึ้นได้ เราก็อยากจะแชร์ เพราะมันดีกับเราจริง
เดินสวนกันห้ามทักห้ามแซวนะ เขิน บายค่ะ แยก!
[CR] รีวิวพลีชีพ "ถุงลอกเท้า" ไอเทมที่ทำให้ 10 วันรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าหญิงเอลซ่า
เริ่มจากการที่เราส้นเท้าแตกหนักมาก ตอนเริ่มแตกก็ไม่ได้อะไรเท่าไหร่เพราะไม่เจ็บไม่ปวด
แต่ช่วงหลังมามันหนักขึ้น มันเริ่มรบกวนการใช้ชีวิต เช่น ใส่สลิปเปอร์บางคู่ไม่ได้ ส้นเกี่ยวขนรองเท้า
นอนบนเตียงแล้วเวลาขยับเท้าส้นมันขูดกับผ้าคลุมเตียงหรือผ้าห่มที่แสนนุ่มดัง แกร่ก แกร่ก!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราก็เลยเริ่มหาสิ่งที่จะสามารถเยียวยาส้นเท้าเราได้ ก็เสาะหาครีมต่างๆมาใช้
ไม่ว่าจะดังแค่ไหน ก็เสาะหามา ถูกก็แล้วแพงก็แล้ว ก็ไม่สามารถจะหยุดยั้งความแกร่กของส้นเท้าได้เลย
เพราะว่าข้อแรกคือเราใช้ไม่ต่อเนื่อง และข้อสองซึ่งสำคัญมากๆ เป็นสิ่งทำให้เกิดข้อแรก คือ เราขี้เกียจ
(ถ้าขยันก็คงหายแหละคิดว่านะ เพราะคนอื่นเค้าก็หายกัน)
เลยเอาวะ เห็นมีคนรีวิวถุงลอกเท้าไว้สารพัดสารเพ ยี่ห้อนี่นั่นโน่นมากมายหลายหลาก
เราก็เลยตัดสินใจเลือกเอายี่ห้อนึงที่ราคากลางๆ พอจะรับความเสี่ยงได้ถ้าไม่เกิดการเปลี่ยนแปลงใดๆ
และแล้วก็จัดมา 1 กล่องถ้วนผ่านการชอปออนไลน์ ก็คือเจ้าสิ่งนี้ ยี่ห้อไรไม่รู้อ่านภาษาญี่ปุ่นไม่ออกค่ะ
แกะออกมาก็จะมีถุงฟลอยด์สีเงินแบบนี้
ตรงถุงฟลอยด์ก็เขียนบอกวิธีแหละว่า อะตัดถุงตรงส่วนที่เป็นข้อเท้านะ
ต่อด้วยเอาเท้าใส่ลงไปแล้วปิดทิ้งไว้ประมาณ 1 ชั่วโมงกรุบกริบ
เสร็จปุ๊บพอครบเวลาก็ล้างน้ำยาออก แล้วเดี๋ยวคุณเท้ามันก็จะลอกอะไรประมาณนี้
ก็นะ ไหนๆก็ไหนๆ แกะเลย ลองเลยแล้วกัน ไม่มีอะไรจะเสีย เพราะที่เป็นอยู่คือหนักมากแล้ว
วันแห่งความหวังที่จะอำลาความแตกระแหงของส้นเท้าเราตรงกับวันที่ 13 มกราคมที่ผ่านมาค่ะ
เราก็เลยฉีดซองออก เปิดมาก็จะเจอถุงพลาสติกรูปเท้าใสๆแบบนี้ 2 ข้าง
ก็ให้ตัดด้านบนตรงส่วนที่เป็นข้อเท้า (อย่าซนตัดตรงฝ่าเท้านะคะ น้ำยามันจะทะลักออกหมด)
แล้วก็ใส่เจ้าแกร่ก 2 ข้างของเราลงไปในถุงที่มีน้ำยาหล่อเลี้ยงฝ่าเท้าค่ะ
เราไม่รู้ว่าทำถูกไม๊ที่เอาสติกเกอร์สีขาวมาแปะปิดไว้ คืออ่านไม่ออกอะเอาจริง
(มั่วสุด ห่อมั่วๆ แปะมั่วๆ ขอแค่น้ำยาไม่ไหลออกมา)
พอดีช่วงนี้บริษัทเราให้ WFH เราก็เลยใส่ปุ๊บแล้วก็นั่งทำงานชิวๆไป โดยใช้เวลานับหลังห่อหุ้มเสร็จทั้งหมด 1 ชั่วโมงนิดๆ
แล้วเราก็แกะออกมา ล้างเท้าเช็ดเท้า ใช้ชีวิตตามปกติ โดยไม่ได้แสบไม่ได้คันอะไรตลอดเวลาที่แช่น้ำยาในถุงนั้นเลย
เราก็ถ่ายรูปเท้าเราเอาไว้ในวันถัดมาคือวันที่ 14 มค แต่ก็ไม่เห็นจะรู้สึกอะไร คือมันก็เหี่ยวๆแห้งๆแตกระแหงแบบเดิม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผ่านไปเป็นวันที่ 2 ก็รู้สึกว่า เท้ามันแห้งหนักกว่าเดิม เสียงแกร่กๆเวลาขูดสิ่งต่างๆก็หนักกว่าเดิม
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
วันที่ 3 ก็ปรากฎว่า เห้ย...มันลอกแล้ว ลอกข้างขวาก่อน เพราะเราใส่ข้างขวาก่อนมั้ง
เกี่ยวไม๊ไม่รู้ เพราะว่าเราใช้เวลาใส่ข้างแรกนานพอควร ความไม่เคยอะเนอะ เลยใช้เวลางมนิดนึง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
วันที่ 4 จ่ะ คือภาวะของความเริ่มโคม่า ลอกตั้งแต่นิ้วยันส้น ชีวิตเจ้าหญิงเอลซ่าเริ่มชัดตรงนี้
เสียงแกร่กหนักมากจนต้องใส่ถุงเท้าดำเนินชีวิตในบ้านตลอดเวลาแทนการใส่สลิปเปอร์
เหตุว่าลอกและร่วงหนักมาก ประหนึ่งหิมะของเจ้าหญิงเอลซ่า มันเละเทะมากแม่
ถ้าไม่ใส่ถุงเท้าเราจะทิ้งร่องรอยซากอารยธรรมให้เกิดแก่สมาชิกในบ้านแน่นอน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ในใจคิดดีไม่ได้เลย คิดแค่ว่า เห้ยแก...มันได้ผลหรือว่านี่เราแพ้น้ำยา
มันจะเป็นแบบนี้ตลอดไป หรือมันจะลอกจนหมดแล้วได้เท้าเนียนนุ่มน่าสัมผัสมาเชยชม
เพราะวันที่ 5 คือ มันปังกว่าเดิมอีกแม่ ปังปินาศสุดพลัง ลอกอลังการงานสร้างมากมาย
ภาพนี้คือเสี้ยวหนึ่งที่มือซนๆแคะเล่นเท่านั้น คือเจ้าหญิงเอลซ่าปั้นโอลาฟจากหิมะได้แล้วอะเอาจริง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ผ่านไปแล้ว 5 วัน ใจอยากจะจบสิ่งนี้แล้ว แต่ก็อดทดต่อกับวันที่ 6-7-8-9 จนมาถึงวันที่ 10 คือ 22 มค
ครบ 10 วันกับชีวิตเจ้าหญิงเอลซ่าที่ต้อง Let it go! ความร่วงเละเทะของหิมะที่ฝ่าเท้า
และแล้วฟ้าหลังหิมะตกก็สดใสซาบซ่าจริงๆค่ะ เราได้เท้าใหม่ ไม่แกร่ก!
มันไม่ได้ดีขึ้นแบบหายเนียนกริบเท้าเด็กนะ แต่เราถือว่ามันเห็นผลกว่า 80% เลยแหละ
คริคริ เขินจัง อะให้ดู after ที่ได้มา แต่เอาจริงตอนนี้ก็ยังลอกไม่หมดนะ เหลืออีกนิดหน่อยเท่านั้น
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
สิ่งนี้ทำให้เรามีกำลังใจในการทาครีมใส่ถุงเท้านอนได้แบบไม่ขี้เกียจแล้ว
มันคือการฝึกฝนให้ชินเพราะที่ผ่านมาต้องใส่ถุงเท้ากันหิมะตกทุกวัน
แล้วตอนถอดถุงเท้าคือต้องไปถอดในห้องน้ำนะ ไม่งั้นผงหิมะเอลซ่าร่วงกระจาย
และที่สำคัญที่สุดแบบขาดไม่ได้เลยคือ ตอนถอดถุงเท้านั้นเสียงแกร่กดังตั้งแต่ส้นยันนิ้วค่ะ
จบละนะรีวิวพลีชีพ บอกตรงๆว่าก็เขินแหละโชว์ before ให้ดูน่ะ แถมช่วง on process ก็สยองเหลือเกิน
แต่หากกระทู้นี้จะทำให้ชีวิตของสมาชิกชาวส้นเท้าแกร่กดีขึ้นได้ เราก็อยากจะแชร์ เพราะมันดีกับเราจริง
เดินสวนกันห้ามทักห้ามแซวนะ เขิน บายค่ะ แยก!
CR - Consumer Review : กระทู้รีวิวนี้เป็นกระทู้ CR โดยที่เจ้าของกระทู้