เรื่องนี้ยาวหน่อยนะค่ะ คือเราขายแซนวิชเช้าทุกวันก็จะมีลูกค้าคนหนึ่งซื้อแซนวิชหน้าหมูหยองโบราณทุกวันวันละ3-5 กล่องทุกวัน จะร่วม 4 เดือนแล้ว แต่ว่าแอบชอบเค้าตั้งแต่วันแรกที่เขามาซื้อแล้วคิดว่าคงขับรถผ่านแล้วคงไม่มาอีก ที่ไหนได้มาเกือบทุกวัน โทรไว้ยกเว้น เสาร์อาทิตย์และวันนักขัตฤกษ์ จันทร์ถึงศุกร์ต้องมาซื้อทุกวัน ตอนแรกเราก็แอบชวนคุยถามคำเค้าก็ตอบคำ แต่ที่พีคสุดคือเขาเป็นคนมอญพม่าค่ะ เราก็อึ้งแต่ก็แหม่ชอบมาตั้งนานแล้วนจะเลิกชอบก็ทำใจไม่ได้ ก็เลยลองหาจังหวะจะให้เบอร์ไว้ เผื่อเค้ามีใจจริงๆจะติดต่อเราบ้าง แต่ก็ไม่เคยโทรมาเลย มีแต่เราส่งไลน์เป็นวีดีโอการใส่แมว การล้างมือบ้าง แรกๆก็ส่งสติ๊กเกอร์กลับ พอดีวันปีใหม่ต้องย้ายที่ขายของใหม่ด้วยความที่คิดถึงเค้าด้วยไม่ได้เจอหลายวันก็เลยตัดสินใจโทรบอกว่าเราย้ายที่แล้วนะ
โทรไปไม่รับค่ะเราก็คิดว่าเห็นเบอร์เราคงไม่รับ อีกห้านาทีต่อมาเค้าโทรกลับค่ะดีใจแถบตาย เราก็บอกว่าเราย้ายที่แล้วนะเค้าก็ถามว่าย้ายไปตรงไหน เราก็บอกว่าตรงนั้นตรงนี้ก็วางสายไม่ได้คุยไรต่อ พอมาวันจันทร์เปิดงานเราก็มาขายที่ใหม่ใจเรานี้รอๆๆๆแต่เค้าเมื่อไหร่จะมาสักที สักพักนางขับรถผ่านไปเราคิดว่าตาฝาดคงไม่ใช่เห็นนางเลี้ยวเข้าไปในซอยใจก็คิดว่าคงไม่ใช่นางเพราะนางไม่เคยขับไปทางนั้น ผ่านไป 4 วันก็ยังไม่เห็นนางมาตกเย็นเลยตัดสินใจไลน์ ไปถามเริ่มส่งสติกเกอร์ไปก่อน นางก็ส่งกลับ เราเลยส่งข้อความเสียงไปถามนางว่า "ไม่เห็นหลายวันเลยโดนกักตัวเหรอ" นางก้อส่งข้อความเสียงกลับ "ช่วงนี้งานผมเยอะงานจะยืดออกไปเข้าไปในซอยช้าประมาณแปดโมงครึ่ง ผมไปหาพี่ 2-3 วันแล้วไม่เจอเลยวันนี้ก็มองหาก็ไม่เจอ" เราก็เลยโทรหาเลยจ้า ก็คุยกันเค้าก็บอกไปตามหาเราอีกซอยหนึ่งด้วย เราก็แอบถามว่านึกว่าพาแฟนไปเที่ยวสมุทรสาครมาแล้วโดนกักตัว นางก็บอกไม่ได้ไปไม่มีแฟน เราก็คิดเลยว่าชอบเราแน่ๆ ไหนจะไปตามหาเราทำไมถ้าไม่ชอบแถมยังบอกไม่มีแฟนอีกเรานี้คิดดีใจมีหวังแล้ว ก็คุยกันได้สักประมาณ 11 นาทีเค้าก็ขอตัววางสาย พอมาตอนเช้าเค้ามาหาเราแต่เช้าเลยยิ้มแฉ่งแข่งตะวันมาเลยเหมือนคิดถึงกันมากแล้วเจอกัน 555 เราคิดไปเองรึป่าว เค้าก็มาซื้อขนมเราปกติก็มีคุยกันปกติ แล้วเค้าก้อไปทำงานค่ะ ตกเย็นอดคิดถึงเค้าไม่ไหวเลยปรึกษาเพื่อนว่าจะโทรชวนไปกินข้าวดีไหม เพื่อนบอกว่าลองดูสิ เราก็โทรไปเราถามเค้าว่าวันอาทิตย์ว่างไหมเค้าคิดยุ่พักหนึ่งก่อนตอบกลับมาว่า ไม่ว่างเลยงานผมยุ่งมาช่วงนี้ เรานี้เหว่อเลยคิดเสียใจว่าเค้าคงไม่คิดไรกับเราหรอก เราก็ถามว่าไม่อยากไปหรือยังไงตอบเราตรงๆก็ได้ เค้าบอกไม่ใช่วันหลังว่างก็ไป เค้าก็บอกว่าไม่กล้ายุ่งกับคนไทยเพราะตัวเองมาทำงานที่นี่ กลัวไปเจอคนมีแฟนแล้วมีปัญหาจะทำมาหากินไม่ได้ แล้วเค้าก็ไม่เคยคุยกับผู้หญิงไทยด้วยบอกว่าเรานี้แหละคนแรก555 เราบอกมีคนคุยหรือคบสาวพม่ายุ่ก็บอกเค้าบอกมีคุยๆบ้างแต่ตอนนี้ไม่ได้คุยกับใครแล้ว เราก็เริ่มมโนคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าแอบมีใจแต่ก็ยังเสียใจที่โดนปฏิเสธเรื่องไปกินข้าว แต่เราก็บอกเค้าว่าเราไม่มีแฟนแต่มีลูกสองคนแล้ว เค้าก็ตกใจถามว่ามีสองคนเลยเหรอ เราก็บอกว่าโตหมดแล้ว เค้าก็ถามว่าเราอยุ่กับใครเราก็บอกอยุ่กับพ่อแม่ครอบครัวใหญ่ ก็คุยประมาณ 28 นาทีได้ค่ะ คิดว่าเขาคงจะไม่มาซื้อแซนวิชเราแล้วแหละ เพื่อนก็เลยบอกว่าคอยดูวันจันทร์ถ้ามาก็แสดงว่ายังมีใจอยู่
เชื่อไหมคะปกติวันเสาร์เขาจะไม่เข้ามาเราก็คิดแล้วแหละว่าเขาคงไม่เข้ามา ที่ไหนได้เซอร์ไพรส์ค่ะมาเลยค่ะเช้าวันเสาร์ เมื่อคืนที่เราโทรคุยกันคือวันศุกร์
เราก็แอบดีใจเขาอุตส่าห์มาแล้วยังจะมาพูดเรื่องเมื่อคืนว่าเขาไม่ว่างจริงๆช่วงนี้เขายุ่ง เหมือนเขาตั้งใจเข้ามาหาเลยค่ะ ปกติวันเสาร์อาทิตย์เขาจะไม่มาอยู่แล้ว วันอาทิตย์เราก็หยุดขายของ พอมาวันจันทร์เจอกันอีกทีนึงเขาเริ่มพูดคุยกับเรามากขึ้นเริ่มทักก่อน ตอนจะไปก็แอบมองเราพอหันไปมองก็ทำเป็นเขินยิ้มหวานมากแล้วก็รีบขับรถออกไป เรานี้ใจละลายเลยวันนี้ตอนเที่ยงแล้วก็อดคิดถึงเขาไม่ไหวเราก็เลยส่งข้อความไปว่า miss you อ่านช้าค่ะแต่ไม่ตอบเรานี้เศร้าเลย จน 2 ทุ่มเราก็เลยลองโทรไปหาเชื่อไหมคะไม่รับสายแล้วก็ไม่โทรกลับเลยเรานี้นอนไม่หลับนอนรอร้องไห้เลย แต่พอมาตอนเช้าก็มาทักทายเราปกติแล้วก็มาซื้อของเราปกติทุกวันทุกวัน จนตอนนี้เป็นเวลา 10 วันแล้วที่เราไม่โทรหาไม่ไลน์ทักแต่เขาก็ยังมาซื้อของเราทุกวันก็ยังพูดคุยปกติแบบนี้ จะทำไงดีค่ะ เขามีใจหรือแค่อยากซื้อขนมเราทุกวันแต่เราก็มานั่งคิดว่าไม่จำเป็นต้องซื้อทุกวันวันละ 3-4 กล่องซึ่งคนปกติเขาก็ไม่ทำกันหรอก เจ้าของกระทู้อายุ 37 ปีชายหนุ่มอายุ 33ปี เจ้าของกระทู้ร่างท้วมแต่หน้าสวยค่ะ รบกวนเพื่อนๆช่วยค้นหาคำตอบหน่อยนะคะเพราะเจ้าของกระทู้ถึงแม้จะเคยผ่านการมีครอบครัวมาแต่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้ไม่ทราบว่าเขาจะคิดกับเรายังไง อีกอย่างเขาเป็นผู้ชายพม่าด้วยเราก็ยากที่จะเข้าใจว่าประเพณีธรรมเนียมบ้านเขาเป็นยังไง
ปล.เขาไม่เคยไลน์หาและไม่เคยโทรหาสักครั้งเลยค่ะมีแต่เราเป็นคนไลน์หาเขาก่อนนะโทรหาเขาก่อนตลอด
อยากรู้ว่าเขาชอบเราหรือเปล่าหรือเราคิดไปเอง
โทรไปไม่รับค่ะเราก็คิดว่าเห็นเบอร์เราคงไม่รับ อีกห้านาทีต่อมาเค้าโทรกลับค่ะดีใจแถบตาย เราก็บอกว่าเราย้ายที่แล้วนะเค้าก็ถามว่าย้ายไปตรงไหน เราก็บอกว่าตรงนั้นตรงนี้ก็วางสายไม่ได้คุยไรต่อ พอมาวันจันทร์เปิดงานเราก็มาขายที่ใหม่ใจเรานี้รอๆๆๆแต่เค้าเมื่อไหร่จะมาสักที สักพักนางขับรถผ่านไปเราคิดว่าตาฝาดคงไม่ใช่เห็นนางเลี้ยวเข้าไปในซอยใจก็คิดว่าคงไม่ใช่นางเพราะนางไม่เคยขับไปทางนั้น ผ่านไป 4 วันก็ยังไม่เห็นนางมาตกเย็นเลยตัดสินใจไลน์ ไปถามเริ่มส่งสติกเกอร์ไปก่อน นางก็ส่งกลับ เราเลยส่งข้อความเสียงไปถามนางว่า "ไม่เห็นหลายวันเลยโดนกักตัวเหรอ" นางก้อส่งข้อความเสียงกลับ "ช่วงนี้งานผมเยอะงานจะยืดออกไปเข้าไปในซอยช้าประมาณแปดโมงครึ่ง ผมไปหาพี่ 2-3 วันแล้วไม่เจอเลยวันนี้ก็มองหาก็ไม่เจอ" เราก็เลยโทรหาเลยจ้า ก็คุยกันเค้าก็บอกไปตามหาเราอีกซอยหนึ่งด้วย เราก็แอบถามว่านึกว่าพาแฟนไปเที่ยวสมุทรสาครมาแล้วโดนกักตัว นางก็บอกไม่ได้ไปไม่มีแฟน เราก็คิดเลยว่าชอบเราแน่ๆ ไหนจะไปตามหาเราทำไมถ้าไม่ชอบแถมยังบอกไม่มีแฟนอีกเรานี้คิดดีใจมีหวังแล้ว ก็คุยกันได้สักประมาณ 11 นาทีเค้าก็ขอตัววางสาย พอมาตอนเช้าเค้ามาหาเราแต่เช้าเลยยิ้มแฉ่งแข่งตะวันมาเลยเหมือนคิดถึงกันมากแล้วเจอกัน 555 เราคิดไปเองรึป่าว เค้าก็มาซื้อขนมเราปกติก็มีคุยกันปกติ แล้วเค้าก้อไปทำงานค่ะ ตกเย็นอดคิดถึงเค้าไม่ไหวเลยปรึกษาเพื่อนว่าจะโทรชวนไปกินข้าวดีไหม เพื่อนบอกว่าลองดูสิ เราก็โทรไปเราถามเค้าว่าวันอาทิตย์ว่างไหมเค้าคิดยุ่พักหนึ่งก่อนตอบกลับมาว่า ไม่ว่างเลยงานผมยุ่งมาช่วงนี้ เรานี้เหว่อเลยคิดเสียใจว่าเค้าคงไม่คิดไรกับเราหรอก เราก็ถามว่าไม่อยากไปหรือยังไงตอบเราตรงๆก็ได้ เค้าบอกไม่ใช่วันหลังว่างก็ไป เค้าก็บอกว่าไม่กล้ายุ่งกับคนไทยเพราะตัวเองมาทำงานที่นี่ กลัวไปเจอคนมีแฟนแล้วมีปัญหาจะทำมาหากินไม่ได้ แล้วเค้าก็ไม่เคยคุยกับผู้หญิงไทยด้วยบอกว่าเรานี้แหละคนแรก555 เราบอกมีคนคุยหรือคบสาวพม่ายุ่ก็บอกเค้าบอกมีคุยๆบ้างแต่ตอนนี้ไม่ได้คุยกับใครแล้ว เราก็เริ่มมโนคิดเข้าข้างตัวเองว่าเค้าแอบมีใจแต่ก็ยังเสียใจที่โดนปฏิเสธเรื่องไปกินข้าว แต่เราก็บอกเค้าว่าเราไม่มีแฟนแต่มีลูกสองคนแล้ว เค้าก็ตกใจถามว่ามีสองคนเลยเหรอ เราก็บอกว่าโตหมดแล้ว เค้าก็ถามว่าเราอยุ่กับใครเราก็บอกอยุ่กับพ่อแม่ครอบครัวใหญ่ ก็คุยประมาณ 28 นาทีได้ค่ะ คิดว่าเขาคงจะไม่มาซื้อแซนวิชเราแล้วแหละ เพื่อนก็เลยบอกว่าคอยดูวันจันทร์ถ้ามาก็แสดงว่ายังมีใจอยู่
เชื่อไหมคะปกติวันเสาร์เขาจะไม่เข้ามาเราก็คิดแล้วแหละว่าเขาคงไม่เข้ามา ที่ไหนได้เซอร์ไพรส์ค่ะมาเลยค่ะเช้าวันเสาร์ เมื่อคืนที่เราโทรคุยกันคือวันศุกร์
เราก็แอบดีใจเขาอุตส่าห์มาแล้วยังจะมาพูดเรื่องเมื่อคืนว่าเขาไม่ว่างจริงๆช่วงนี้เขายุ่ง เหมือนเขาตั้งใจเข้ามาหาเลยค่ะ ปกติวันเสาร์อาทิตย์เขาจะไม่มาอยู่แล้ว วันอาทิตย์เราก็หยุดขายของ พอมาวันจันทร์เจอกันอีกทีนึงเขาเริ่มพูดคุยกับเรามากขึ้นเริ่มทักก่อน ตอนจะไปก็แอบมองเราพอหันไปมองก็ทำเป็นเขินยิ้มหวานมากแล้วก็รีบขับรถออกไป เรานี้ใจละลายเลยวันนี้ตอนเที่ยงแล้วก็อดคิดถึงเขาไม่ไหวเราก็เลยส่งข้อความไปว่า miss you อ่านช้าค่ะแต่ไม่ตอบเรานี้เศร้าเลย จน 2 ทุ่มเราก็เลยลองโทรไปหาเชื่อไหมคะไม่รับสายแล้วก็ไม่โทรกลับเลยเรานี้นอนไม่หลับนอนรอร้องไห้เลย แต่พอมาตอนเช้าก็มาทักทายเราปกติแล้วก็มาซื้อของเราปกติทุกวันทุกวัน จนตอนนี้เป็นเวลา 10 วันแล้วที่เราไม่โทรหาไม่ไลน์ทักแต่เขาก็ยังมาซื้อของเราทุกวันก็ยังพูดคุยปกติแบบนี้ จะทำไงดีค่ะ เขามีใจหรือแค่อยากซื้อขนมเราทุกวันแต่เราก็มานั่งคิดว่าไม่จำเป็นต้องซื้อทุกวันวันละ 3-4 กล่องซึ่งคนปกติเขาก็ไม่ทำกันหรอก เจ้าของกระทู้อายุ 37 ปีชายหนุ่มอายุ 33ปี เจ้าของกระทู้ร่างท้วมแต่หน้าสวยค่ะ รบกวนเพื่อนๆช่วยค้นหาคำตอบหน่อยนะคะเพราะเจ้าของกระทู้ถึงแม้จะเคยผ่านการมีครอบครัวมาแต่ก็ไม่เคยเจอผู้ชายแบบนี้ไม่ทราบว่าเขาจะคิดกับเรายังไง อีกอย่างเขาเป็นผู้ชายพม่าด้วยเราก็ยากที่จะเข้าใจว่าประเพณีธรรมเนียมบ้านเขาเป็นยังไง
ปล.เขาไม่เคยไลน์หาและไม่เคยโทรหาสักครั้งเลยค่ะมีแต่เราเป็นคนไลน์หาเขาก่อนนะโทรหาเขาก่อนตลอด