แค่เขามาระบายเฉยๆค่า
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันไม่นานครั้งแรกคบกันได้ 3 เดือน เลิกกัยเพราะเราเอาแต่ใจ ไม่ฟังเหตุผล ดื้อรั้น แฟนเรากับเราอายุเท่านั้น หน้าที่การงานต่างกันราวกับฟ้ากับเหว แต่ก็จบไป
พอสามเดือนผ่านมาแฟนเรามาขอคืนดี เราดีใจมากตลอดเวลาที่เลิกกันเราสองคนไม่เคยพูดกันเลย แม้จะแทบเดินชนกัน พอแฟนเรากลับมาเราสองคนสนิทกันมากกว่าเดิม เรียกได้ว่า ตัวติดกันเลยทีเดียว ไปไหนมาไหนต้องเห็นเราไปด้วยกันตลอด จนมาเดือนนี้ พค. เชาขอย้ายกลับบ้านตามที่ทำงานมีสาขาอยู่ แฟนเราอยากย้ายกลับบ้าน เราเห็นดีด้วย เพราะเขาอยู่ กทม.มานานแล้วคิดถึงบ้านมาก แต่เขากุ้มใจมากเพราะคนขอย้ายกลับเยอะมากเป็นร้อย เราเลยบอกว่าได้ย้ายแน่(เรามีเซนส์เราแบบนี้) ไม่ต้องห่วง เราดูอาไรไม่เคยพลาด(ตอนนั้นวันเสาร์) พอมาวันจันทร์ รายชื่อออกเขาได้ย้าย เขาดีใจมาก เราเฉยๆเพราะย้ายแล้วอยู่ใน ประเทศไทย ยังไงเราก็ไปเยี่ยมได้ แฟนก็ย้ายด่วนวันพฤหัส โดยที่พวกเรายังไม่ทันตั้งตัว ได้ลากันแป๊บเดี๋ยวตอนเช้า แฟนเราจะไปรายงานตัวแล้วบอดว่าตอนเย็นก็บินกลับมาแระ แล้วตอนเย็นเจอกัน
แต่ไม่เป็นอย่างงั้นพอไปถึงที่ทำงานใหม่ เขาบอกให้เริ่มงานวันจันทร์เลย ทุกอย่างเลยฉุละหุไปหมด แฟนเราต้องเลยไปบ้านไปเอา รถมาขนของที่ กทม.ย้ายออกจนหมด โดนที่มาเจอเราไม่ได้ เพราะรีบ ส่วนเราทำงาน
พอย้ายไปแล้ว แฟนก็บอกยุ่งไหนจะหาห้อง เพราะไม่ได้ย้ายไปใกล้บ้าน เราก็รู้เพราะที่ทำงานใหม่ห่างจากบ้านเยอะ ต้องเช่าห้อง ย้ายไปได้ อาทิตย์นึงโทรมาสองครั้ง ไลน์หาวันละสติ๊กเกอร์ เราก็ทนเพราะแฟนน่าจะยุ่งจริงๆ แฟนเราไปเกือบเดือนเราได้แต่คุยผ่านไลน์วันนึงไม่ถึง 10 ประโยค
จนมาเมื่อตอนตี 2 เราทนไม่ไหวขอเลิกกะเขาเอง เขาบอกเขาขอโทษ เขาดูแลเราไม่ดี เราพอแล้วละ เหนื่อยรอคอย เรารอตลอด พอย้ายกลับบ้านเรากลายเป็นคนนอกทันที ไม่รู้อาไรเกี่ยวกับเราเลย
แต่ดีใจที่เราได้จบความรักเราลง เราเหนื่อยมาก ยิ่งไล่ตาม ยิ่งไขว้คว้า สุดท้ายก็ว่างเปล่า
ปล.เราสองคนจากกันด้วยดี ไม่ได้โกรธกัน ที่สิ่งทำให้เลิกกันคือฐานะ หน้าที่การงาน สู้ไปก็เท่านั้น สุดท้ายก็ลงเอยด้วยความไม่เหมาะสม
ขอบคุณค่า ที่เสียเวลาอ่าน
ความรักของฉันจบลงตอน ตี 2
เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนคบกันไม่นานครั้งแรกคบกันได้ 3 เดือน เลิกกัยเพราะเราเอาแต่ใจ ไม่ฟังเหตุผล ดื้อรั้น แฟนเรากับเราอายุเท่านั้น หน้าที่การงานต่างกันราวกับฟ้ากับเหว แต่ก็จบไป
พอสามเดือนผ่านมาแฟนเรามาขอคืนดี เราดีใจมากตลอดเวลาที่เลิกกันเราสองคนไม่เคยพูดกันเลย แม้จะแทบเดินชนกัน พอแฟนเรากลับมาเราสองคนสนิทกันมากกว่าเดิม เรียกได้ว่า ตัวติดกันเลยทีเดียว ไปไหนมาไหนต้องเห็นเราไปด้วยกันตลอด จนมาเดือนนี้ พค. เชาขอย้ายกลับบ้านตามที่ทำงานมีสาขาอยู่ แฟนเราอยากย้ายกลับบ้าน เราเห็นดีด้วย เพราะเขาอยู่ กทม.มานานแล้วคิดถึงบ้านมาก แต่เขากุ้มใจมากเพราะคนขอย้ายกลับเยอะมากเป็นร้อย เราเลยบอกว่าได้ย้ายแน่(เรามีเซนส์เราแบบนี้) ไม่ต้องห่วง เราดูอาไรไม่เคยพลาด(ตอนนั้นวันเสาร์) พอมาวันจันทร์ รายชื่อออกเขาได้ย้าย เขาดีใจมาก เราเฉยๆเพราะย้ายแล้วอยู่ใน ประเทศไทย ยังไงเราก็ไปเยี่ยมได้ แฟนก็ย้ายด่วนวันพฤหัส โดยที่พวกเรายังไม่ทันตั้งตัว ได้ลากันแป๊บเดี๋ยวตอนเช้า แฟนเราจะไปรายงานตัวแล้วบอดว่าตอนเย็นก็บินกลับมาแระ แล้วตอนเย็นเจอกัน
แต่ไม่เป็นอย่างงั้นพอไปถึงที่ทำงานใหม่ เขาบอกให้เริ่มงานวันจันทร์เลย ทุกอย่างเลยฉุละหุไปหมด แฟนเราต้องเลยไปบ้านไปเอา รถมาขนของที่ กทม.ย้ายออกจนหมด โดนที่มาเจอเราไม่ได้ เพราะรีบ ส่วนเราทำงาน
พอย้ายไปแล้ว แฟนก็บอกยุ่งไหนจะหาห้อง เพราะไม่ได้ย้ายไปใกล้บ้าน เราก็รู้เพราะที่ทำงานใหม่ห่างจากบ้านเยอะ ต้องเช่าห้อง ย้ายไปได้ อาทิตย์นึงโทรมาสองครั้ง ไลน์หาวันละสติ๊กเกอร์ เราก็ทนเพราะแฟนน่าจะยุ่งจริงๆ แฟนเราไปเกือบเดือนเราได้แต่คุยผ่านไลน์วันนึงไม่ถึง 10 ประโยค
จนมาเมื่อตอนตี 2 เราทนไม่ไหวขอเลิกกะเขาเอง เขาบอกเขาขอโทษ เขาดูแลเราไม่ดี เราพอแล้วละ เหนื่อยรอคอย เรารอตลอด พอย้ายกลับบ้านเรากลายเป็นคนนอกทันที ไม่รู้อาไรเกี่ยวกับเราเลย
แต่ดีใจที่เราได้จบความรักเราลง เราเหนื่อยมาก ยิ่งไล่ตาม ยิ่งไขว้คว้า สุดท้ายก็ว่างเปล่า
ปล.เราสองคนจากกันด้วยดี ไม่ได้โกรธกัน ที่สิ่งทำให้เลิกกันคือฐานะ หน้าที่การงาน สู้ไปก็เท่านั้น สุดท้ายก็ลงเอยด้วยความไม่เหมาะสม
ขอบคุณค่า ที่เสียเวลาอ่าน