ไม่เห็นหัวใคร

สวัสดีค่ะ ปัจจุบันนี้หนูอายุ 23ปี เรียนจบปริญญาตรี 1 ใบ และกำลังเรียนต่อปริญญาตรีอีก1ใบ(ตามคำสั่งของพ่อ) ก่อนอื่นขอเล่าก่อนนะคะพี่ๆ หนูเพิ่งเรียนจบและกลับมาอยู่บ้านเมื่อกลางปีที่แล้ว(ย้ายกลับมากก็คือคำสั่งของพ่อ) ตอนที่เรียนอยู่หอคนเดียวค่ะ ฝึกงานจบ และมีงานทำเป็นเลขานุการที่บริษัทแห่งหนึ่งในชลบุรี และขายของออนไลน์เพื่อแบ่งเบาภาระตนเองจะได้ไม่ต้องขอเงินป้าไปตลอด แต่พ่อก็ให้ออกกลับมาอยู่บ้าน เพราะเหตุผลที่รักและบอกว่าหนูเห็นแก่ตัวไม่ยอมช่วยคนที่บ้าน พ่อกับแม่ไม่ได้ส่งเรียนนะคะแต่แม่คอยช่วยเหลือเรื่องการเงินเวลาเงินไม่พอค่าหนังสือ ซึ่งเป็นป้าที่ส่งเรียนตั้งแต่ม.4จนถึงมหาลัย (ประถมถึงม.ต้นปู่กับย่าที่เลี้ยงมาส่งเสีย) ตอนนี้ชีวิตไม่มีความสุขเลยค่ะ ต้องกินยาคลายกังวลที่หมอสั่ง ฟังบทสวดมนต์ ฟังพระพูด เพราะเกิดจากความเครียด จนบางครั้งกดดันจนอาเจียนออกมา นิสัยส่วนตัวหนูนะคะพี่ๆ คือถ้าหนูไม่ผิดหนูจะต้องอธิบายในสิ่งที่ทุกคนเข้าใจผิด อันไหนผิดจะยอมรับเลยค่ะว่าผิดและจะแก้ไข หนูไม่ชอบการพูดแขวะ พูดไม่ดี หรือตะคอก และสุดท้ายคำพูดที่ตีความไปผิดโดยไม่กรอง หนูแคร์คนในบ้านมากค่ะ แคร์ว่าเขาจะรู้สึกยังไง กลัวแต่เขาจะด่า เราจะทำไม่ดียังไง กังวลและจิตตกมากเวลาได้รับคำพูดไม่ดี ที่บ้านเป็นครอบครัวที่พูดอย่างใจอย่างค่ะ นิสัยส่วนตัวของป้าและพี่สาว(ลูกของป้า) เป็นคนอคติกับคนอื่น บางคนยังไม่ได้ทำอะไรเขาก็ใส่ความไปแล้ว พูดตะคอกและด่า ด่าแรงๆแท้กระทั่งแม่กับยายของเขา ด่าต่อหน้าคนอื่น แขวะให้เราเจ็บ ชอบคิดเองเออเอง และคิดไปก่อนที่เราจะเป็น ที่มาพูดได้ เพราะหนูประสบพบเจอแต่ละวันนะคะ ตัวอย่างเช่เมื่อกลับมาอยู่บ้านหนูทำงานออฟฟิศขนส่งแห่งหนึ่งเพราะทำไปก่อนจะได้ไม่ต้องขอเงินและเบาภาระตัวหนูเอง และอ่านหนังสือเรียนตามที่พ่ออยากให้เรียน (พ่ออยากให้ทำงานราชการ)หนูทำงานได้ก็ต้องออกเพราะเขาสั่งให้ออก เขาจะให้เข้าแต่ราชการ แต่หนูคิดว่า ตอนนี้ทำงานเก็บเงินอ่านหนังสือสอบเข้าราชการให้ได้ก่อน ก็จะไม่เสียทั้งเรียน และ มีเงินไว้เลี้ยงตัวเองหรือแบ่งเบาภาระ สอบได้ก็จะออกไปเข้างานตามที่พ่อตั้งใจ พอหนูออกแล้วไม่มีงานทำเลยมาช่วยงานที่บ้าน(แต่ไม่มีเงินเดือน เพราะป้าได้จ้างพี่สาวกับแม่เลี้ยงทำ) ซึ่งหนูก็ไม่โกรธที่ตัวเองไม่มี แต่หนูอยากออกไปทำงานเพื่อจะได้นำเงินจากข้างนอกเข้ามา คือหนูจะช่วยเขาทุกอย่าง ทั้งในเรื่องเงินหมุนให้ป้า ลงทุนต่างๆ เวลาแกไม่มีจะได้ไม่ต้องยืมใคร อย่างน้อยก็มีหนูและหนูก็ได้ตอบแทนคุณที่เขาส่งเสีย แต่เขาไม่คิดแบบนั้นค่ะ ไม่ว่าหนูจะทำอะไร ออกความคิดเห็น  หรือจะทำงานที่ไหน เขามักจะพูดกับลูกสาวเขาเสมอว่าหนูทำอะไร ไม่เห็นหัวใคร เพราะหนูถ้ายังไม่มั่นใจอะไรจะยังไม่บอก บอกแล้วทำไม่ได้ หนูก็จะยังไม่บอก คืดซะว่าเราทำได้จริงๆ ค่อยคุยอธิบาย แต่เขากลับเอาไปคิดอีกแบบค่ะ จนล่าสุด หนูคุยกับแม่แท้ๆที่เลิกกับพ่อไปตั้งแต่หนูอยู่อนุบาล เราติดต่อกันมาตลอด ฟังสารทุกข์สุขดิบ เวลาหนูโดนด่าก็จะไปขอคำปรึกษากับแม่ว่าหนูควรจะทำตัวแบบไหน แม่หนูไม่เคยว่าให้ครอบครัวป้าเลยนะคะ.แนะนำหนูให้ใจเย็นๆ ค่อยๆคิด แม่ชอบสวดมนปล่อยวางค่ะ จนกระทั่งจะไปเที่ยวหาแม่บ้าง ป้าก็คิดเองเออเองว่าหนูฟังแต่แม่ ไม่ฟังเขา เขาอุส่าส่งเสียเลี้ยงดูอยากได้อะไรก็ให้หมด คำพูดอย่างนีงคือ "โตแล้วทำมาหา-ได้แล้ว ทำอะไรไม่เห็นหัวใคร" หนูเสียใจนะคะ บอกตรงๆ ใจหนูอยากจะช่วยอยากจะทำอะไรทุกอย่าง แต่เขากับคิดอคติกับหนูตลอดเวลา คืดไปถึงว่าถ้าหนูแต่งงานไปหนูจะไปอยู่ข้างนอกจะทิ้งเขาจะทิ้งครอบครัว ความจริง หนูไม่เคยมีความคิดนี้เลยนะคะ ล่าสุดน้องทำห้องรกแต่หนูกลับโดนตะคอกโดนด่า ยอมรับส่วนที่หนูผิดนะคะหนูเถียงเพราะหนูไม่ได้ทำ แล้วเขาไปบอกลูกสาวเขาว่าเขาน้อยใจหนูต่างๆนาๆ ปากเขาก็บอกว่า ใครจะไปบังคับชีวิต แต่พอหนูอยากจะใช้ชีวิตของหนูบ้าง ก็หาว่าไม่เห็นหัว หนูงงกับการปากอย่างใจอย่างมากเลย แต่การใช้ชีวิตของหนูคือการไม่ได้รับคำด่าต่างๆ คำพูดไม่ดี และตั้งใจเรียนต่อทำงานหาเงิน เพื่อมาช่วยที่บ้านอีกแรง เขาก็ว่าหนูไม่รู้จักบุญคุณ คือจะให้หนูจมอยู่แต่กับที่นี่ ส่วนตัว ยอมรับนะคะ หนูไม่ได้พูดเอาดีทั้งหมดนะคะ นิสัยคือ อยากอยู่สงบๆเงียบๆ ค่อยๆคิดทำให้ชีวิตก้าวหน้า และ ช่วยเหลือครอบครัว แต่พวกเขาก็คิดว่าหนูปีกกล้าขาแข็ง หนูไม่รู้ต้องทำยังไงต่อไปค่ะ ขอบคุณพี่ๆที่รับฟังนะคะ ขอบคุณมากๆจริงๆค่ะ อยากได้กำลังใจในการสู้ชีวิตและอยู่บ้านเดียวกันกับคนที่คืดลบอคติกับคนอื่นตลอดเวลา