เรากับสามียุด้วยกันมาจะสิบปีแล้ว มีลูกด้วยกันสองคน คนโต2ขวบ คนเล็กเพิ้งจะสองเดือนเองค่ะ ช่วงหลังตอนมีลูกครอบครัวเรามีปัญหา ตัวเรามีภาระเลี้ยงดูลูก ส่วนสามีก็ทำงานในไร่ค่ะ นิสัยบางอย่างที่เราเกลียดสามีทำบ้างนานๆครั้ง เราจะใช้คำด่าเเทนการเตือน มันก็เลยทำให้เราทะเลาะกันถึงขั้นเราทำร้ายร่างกายเค้า สามครั้งที่เป็นแบบนี้ แต่เค้าไม่ทำร้ายเรากลับคืนเลย เวลาทะเลาะกันแบบนี้เค้าจะหนีกลับบ้านตัวเองเป็นเดือนๆ ทิ้งเรายุกับลูก เป็นแบบนี้มาสี่ห้าครั้งแล้วค่ะ แต่เค้าก็กลับมา แต่เค้าจะกลับมาเมื่อเราไปรับที่บ้านเค้า บางครั้งไม่ได้ตีกันนะค่ะ เเค่ทะเลาะกันเค้าก็ไปค่ะ ไม่ห่วงเรากับลูกเลย จนครั้งสุดท้ายบ้านเราเพิ้งสร้างค่ะ และเค้าก้เป็นช่างทำเอง แต่เราเป็นคนหาเงินมาซื้อของแล้วเค้าก็เอาพี่น้องมาทำอีกหนึ่งคน มีเวลาหนึ่งที่เราทะเลาะกันต่อหน้าญาติเค้า เราด่าเค้าต่อหน้าพี่น้องเค้าค่ะ แล้วพูดใส่ว่า เกลียดสามี เป็นคำไม่สุภาพ ซึ่งเป็นปกติที่เราใช้คำว่ากู เพราะเราเคยชินไปแล้วกับการด่าเค้าบ่อยๆไม่ได้คิดอะไร แล้วเค้าขับรถกลับบ้านกับญาติไปเลยค่ะ ไม่กลับมาไม่เจอเราไม่ติดต่อกับเรา ทั้งที่เราไปรับเค้าที่บ้านเหมือนที่เคย แล้วเราก็โดนญาติเค้าว่าเอาค่ะ ว่าข่มสามี สามีขอเงินทีก็ให้เหมือนขอทาน เรื่องเงินเราให้เค้าพกติดตัวน้อยไม่ถึงร้อยบางทีก็ให้สิบยี่สิบ เพราะเรามีเหตุผลค่ะถ้าเค้ามีเงินมากเค้าจะเอาเงินไปซื้อยาบ้าค่ะ แต่ก็ไม่บ่อยส่วนมากเค้าจะไปซื้อกาแฟกินมากกว่า เราคงระแวงเกินเหตุ เค้าก็ว่าน้อยเกินทำให้เราทะเลาะกัน แต่ถ้าเค้าอยากกินอะไรเราจะซื้อให้กินค่ะ หรือของใช้ที่เค้าอยากได้ก็ซื้อให้ ล่าสุดที่เค้าไม่กลับมา เค้าคุยกับเราทางโทรศัพท์ว่าเค้ายังไม่อยากกลับ เค้าเบื่อที่เราเป็นแบบนี้ ด่าว่าเค้าในเรื่องที่ไม่มีเหตุผล ไม่ให้เกียติเค้าต่อหน้าพี่น้อง ขี่บ่นขี้เหนียว เมียพูดคำว่าเกลียดออกจากปากจะให้คิดยังไง แล้วญาติเค้าก็บอกเองด้วยว่าไม่ให้เค้ากลับ เราเคลียดมากค่ะ ไม่คิดว่าเราจะทำให้เค้าเบื่อเราได้ขนาดนี้ทั้งๆที่ลูกก็ยังเล็ก ทุกคนว่าเราเกินไปมั้ยค่ะ ที่ผ่านมาเกือบสิบปีเค้าหาเงินมาให้เรากินใช้ตลอดเค้าไม่ค่อยได้เก็บเงินเป็นของตัวเอง เราคงตึงกับเค้าเกินไป และเรื่องคำพูดและการไม่ให้เกียติสามีด้วยใช่มั้ยค่ะ เพราะเราลองมาคิดทบทวนดูมันทำให้เราคิดค่ะ
สามีกลับไปอยู่บ้านตัวเอง