ขอเกรินก่อนนะครับจริงๆชีวิตผมไม่ต้องมีอะไรให้เครียดเลยเทียบกับคนอื่น ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ชีวิตผมเทียบกับเพื่อนๆแล้วถือว่าอยู่ในระดับกลางๆ แต่ช่วงนี้รู้สึกว่าไม่ค่อยhappyกับชีวิตเท่าไหร่ ความรู้สึกนี้เป็นมานานเกือบ2เดือนแล้วครับตั้งแต่ช่วงสิ้นปี จริงๆอาการนี้เกิดบ่อยเป็นพักๆแต่ใช่เวลาไม่นานก็จะหาย เวลาเป็นมันจะหายใจไม่ค่อยออกรู้สึกอยากร้องไห้ตลอดเวลา รู้สึกชีวิตเราตั้งแต่เรียนจบมาทำอะไรไม่สำเร็จเลย ตั้งแต่ตอนบวชที่ตั้งเป้าว่าจะบวชให้ที่บ้าน 1 พรรษาก็ทำไม่ได้ มาถึงตอนนี้งานที่ทำอยู่ทำมาได้10เดือนก็รู้สึกอยากจะออก รู้สึกไม่ใช่งานที่ใช่ แล้วมันน่าเบื่อไปหมด จริงๆตั้งไว้ว่าจะทำให้เกิน2ปีเพราะเราเป็นคนย้ายงานบ่อยปีละที จึงทำให้ความคิดที่ทำอะไรไม่สำเร็จมันวนมาอีก รู้สึกว่าคนเราชีวิตมันก็เท่านี้จริงๆ ทำงาน20-30เพื่อหาเงิน จันทร์-ศุกร์ ทำงาน เสาร์-ทิตย์พักผ่อนpartyกับเพื่อนๆ พอวันจันก็กลับมาทำงานใหม่วนลูปไปเรื่อยๆ เวลาเป็นมันจะรู้สึกหน่วงๆที่หัว จริงๆผมก็นัดพบจิตแพทย์ไว้แล้วล่ะแต่กว่าจะได้ไปหาตั้งอีก2อาทิตย์ เพื่อนๆพี่ๆมีแนะนำบ้างไหมครับจะผ่านช่วงเวลานี้ไปยังไง บางทีวันหยุดแทบไม่อยากนอนเลยครับไม่อยากให้มันผ่านไปไวๆรู้สึกว่าง่วงแต่ไม่อยากนอน ไม่ได้เป็นคนเก็บตัวนะครับผมอยากเจอเพื่อนอยู่ตลอดรู้สึกว่าตอนนี้เพื่อนกับคนที่บ้านเป้นพลังบวกให้เราได้ จริงๆก็อยากลาออกจากงานไปพักสมองก่อนครับ เพราะเงินเก็บผมสามารถอยู่ได้อีกเป็นปีเลย แต่ว่าก็สงสารที่บ้านถ้าทำแบบนั้นคงต้องมาเครียดแทนเราอีก นั่งคิดดูน่าจะเป็นเพราะงานที่ทำนี่แหละครับเพราะจากที่เคยทำมา2ที่ไม่เคยรู้สึกอึดอัดเท่านี้ แต่ที่ออก2ที่แรกเพราะมันมีเหตุผลบางอย่างจึงลาออก
รู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะเป็นโรคเครียดไม่ก็ซึมเศร้า