สวัสดีค่ะทุกคนที่เข้ามาอ่าน
เราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราอายุ19กำลังจะ20ปีนี้ เราเรียนอยู่ต่างประเทศ(จีน) ตอนนี้อยู่ปีสองค่ะ
ก่อนอื่นเลยเราย้ายไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่จบ ป.6ค่ะ และเรียนโรงเรียนประจำมาตั้งแต่ป.1 ด้วยทั้งปัญหาที่บ้านและอีกหลายๆอย่างเลยทำให้เราต้องห่างบ้านมาตั้งแต่เด็กค่ะ แต่เราไม่ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอะไรนะคะที่ต้องห่างบ้าน แต่พอมาตอนนี้เรารู้สึกเหมือนมันไม่มีที่ไหนที่เป็นบ้านสำหรับเราเลยค่ะ เราออกจากบ้านไปอยู่หอมาตั้งแต่เด็ก ย้ายโรงเรียนไปนั่นไปนี่ ไปประเทศนั้นนี้อยู่เรื่อย เลยทำให้เหมือนกับว่าตอนนี้เราเหมือนลอยไปลอยมา เราไม่รู้สึกว่าที่ไหนคือบ้านเลยสักที่ ด้วยความที่เราไม่รู้สึกว่าที่ไหนคือบ้านและไม่รู้ว่าอนาคตเราอยากจะอาศัยอยู่ทำงานทำการที่ไหน มันเลยทำให้เรายิ่งอยากจะหาอะไรใหม่ๆ อยากจะหาที่ใหม่ๆที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราอยากใช้ชีวิตอยู่จริงๆ ซึ่งเราก็ไม่เคยได้มีโอกาศไปที่ไหนมากมายค่ะ แต่เรากลับรู้สึกว่าเราไม่อยากลงหลักปักฐานอยู่ทั้งที่ไทยและที่จีน เราไม่รู้ค่ะว่าตัวเองชอบทำอะไรอยากทำอะไรจริงๆเราไม่มีสิ่งที่ชอบมากๆและอยากทุ่มเทกับมัน เราสามารถทำอะไรก็ได้เรียนอะไรก็ได้และสามารถทำมันออกมาได้โอเค แต่ก็ไม่ได้ดีมากจนเป็นความฝันที่ว่าเราอยากจะจริงจังกับสิ่งนี้ในชีวิต เราเหมือนคนหาตัวเองไม่เจอค่ะ เราไม่รู้ว่าโตไปเราอยากจะทำงานอะไร เราไม่รู้ว่าเราอยากจะไปอยู่ที่ไหน เราอยากหาตัวเองให้เจอค่ะ เราอยากมีเป้าหมายที่แน่ชัดในชีวิต คณะที่เราเรียนอยู่ตอนนี้เราก็ไม่ได้ชอบหรือสนใจอะไรมันมากมายค่ะ แต่เราสามารถทำมันออกมาได้ดีเรียนออกมาโอเคและติดมหาลัยท๊อปของจีน มันเลยเหมือนกับว่าเราแค่เรียนมันไปงั้นๆเพราะเราทำมันได้ดี แต่เราไม่ได้ชอบมันจริงๆและไม่รู้ว่าจะเอามันไปใช้กับอนาคตยังไง เราอยากหาตัวเองให้เจอค่ะ เราไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต เด็กๆเราก็คิดแค่ว่าเราต้องตั้งใจเรียนเพื่อเข้ามหาลัยที่ดีดังๆได้ แต่พอเราทำได้เหมือนเราต้องหาเป้าหมายในชีวิตใหม่ ซึ่งเราหามันไม่เจอเลยค่ะ ความไม่แน่นอนและความที่เราต้องย้ายไปนั่นย้ายมานี่ตลอดเวลามันเหมือนกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เรากลายเป็นคนไม่แน่นอนไปด้วย มันเป็นเรื่องปกติไหมคะที่คนอายุเท่าเราตอนนี้จะสับสนว่าชีวิตตัวเองควรจะเดินไปทางไหน? เราคิดมากเกินไปเองรึเปล่าคะ? เราควรจะคิดและหาคำตอบให้ตัวเองอย่างไรดีคะ? เหตุผลที่เราอยากจะรู้ตอนนี้ก็เพราะว่าเราคิดอยากจะต่อ โท ที่ประเทศไหนสักที่ค่ะ แต่เราไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไรอยากอยู่ที่ไหน มันเลยทำให้มันยิ่งยากขึ้นเวลาเราอยากจะวางแผนอนาคตตัวเองเพราะเราไม่รู้ว่าเราต้องการอะไรและอะไรมันจะดีกับเรา
ไม่รู้ว่าชีวิตตัวเองจะเดินไปทางไหน
เราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ เราอายุ19กำลังจะ20ปีนี้ เราเรียนอยู่ต่างประเทศ(จีน) ตอนนี้อยู่ปีสองค่ะ
ก่อนอื่นเลยเราย้ายไปเรียนต่างประเทศตั้งแต่จบ ป.6ค่ะ และเรียนโรงเรียนประจำมาตั้งแต่ป.1 ด้วยทั้งปัญหาที่บ้านและอีกหลายๆอย่างเลยทำให้เราต้องห่างบ้านมาตั้งแต่เด็กค่ะ แต่เราไม่ได้รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอะไรนะคะที่ต้องห่างบ้าน แต่พอมาตอนนี้เรารู้สึกเหมือนมันไม่มีที่ไหนที่เป็นบ้านสำหรับเราเลยค่ะ เราออกจากบ้านไปอยู่หอมาตั้งแต่เด็ก ย้ายโรงเรียนไปนั่นไปนี่ ไปประเทศนั้นนี้อยู่เรื่อย เลยทำให้เหมือนกับว่าตอนนี้เราเหมือนลอยไปลอยมา เราไม่รู้สึกว่าที่ไหนคือบ้านเลยสักที่ ด้วยความที่เราไม่รู้สึกว่าที่ไหนคือบ้านและไม่รู้ว่าอนาคตเราอยากจะอาศัยอยู่ทำงานทำการที่ไหน มันเลยทำให้เรายิ่งอยากจะหาอะไรใหม่ๆ อยากจะหาที่ใหม่ๆที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราอยากใช้ชีวิตอยู่จริงๆ ซึ่งเราก็ไม่เคยได้มีโอกาศไปที่ไหนมากมายค่ะ แต่เรากลับรู้สึกว่าเราไม่อยากลงหลักปักฐานอยู่ทั้งที่ไทยและที่จีน เราไม่รู้ค่ะว่าตัวเองชอบทำอะไรอยากทำอะไรจริงๆเราไม่มีสิ่งที่ชอบมากๆและอยากทุ่มเทกับมัน เราสามารถทำอะไรก็ได้เรียนอะไรก็ได้และสามารถทำมันออกมาได้โอเค แต่ก็ไม่ได้ดีมากจนเป็นความฝันที่ว่าเราอยากจะจริงจังกับสิ่งนี้ในชีวิต เราเหมือนคนหาตัวเองไม่เจอค่ะ เราไม่รู้ว่าโตไปเราอยากจะทำงานอะไร เราไม่รู้ว่าเราอยากจะไปอยู่ที่ไหน เราอยากหาตัวเองให้เจอค่ะ เราอยากมีเป้าหมายที่แน่ชัดในชีวิต คณะที่เราเรียนอยู่ตอนนี้เราก็ไม่ได้ชอบหรือสนใจอะไรมันมากมายค่ะ แต่เราสามารถทำมันออกมาได้ดีเรียนออกมาโอเคและติดมหาลัยท๊อปของจีน มันเลยเหมือนกับว่าเราแค่เรียนมันไปงั้นๆเพราะเราทำมันได้ดี แต่เราไม่ได้ชอบมันจริงๆและไม่รู้ว่าจะเอามันไปใช้กับอนาคตยังไง เราอยากหาตัวเองให้เจอค่ะ เราไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยที่ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไรในชีวิต เด็กๆเราก็คิดแค่ว่าเราต้องตั้งใจเรียนเพื่อเข้ามหาลัยที่ดีดังๆได้ แต่พอเราทำได้เหมือนเราต้องหาเป้าหมายในชีวิตใหม่ ซึ่งเราหามันไม่เจอเลยค่ะ ความไม่แน่นอนและความที่เราต้องย้ายไปนั่นย้ายมานี่ตลอดเวลามันเหมือนกลับกลายเป็นสิ่งที่ทำให้เรากลายเป็นคนไม่แน่นอนไปด้วย มันเป็นเรื่องปกติไหมคะที่คนอายุเท่าเราตอนนี้จะสับสนว่าชีวิตตัวเองควรจะเดินไปทางไหน? เราคิดมากเกินไปเองรึเปล่าคะ? เราควรจะคิดและหาคำตอบให้ตัวเองอย่างไรดีคะ? เหตุผลที่เราอยากจะรู้ตอนนี้ก็เพราะว่าเราคิดอยากจะต่อ โท ที่ประเทศไหนสักที่ค่ะ แต่เราไม่รู้ว่าตัวเองอยากทำอะไรอยากอยู่ที่ไหน มันเลยทำให้มันยิ่งยากขึ้นเวลาเราอยากจะวางแผนอนาคตตัวเองเพราะเราไม่รู้ว่าเราต้องการอะไรและอะไรมันจะดีกับเรา