...จักลงเลข เสกมนต์ เป่าดลจิต
ให้มิ่งมิตร ติดบ่วง คอยห่วงหา
มะอะอุ อุอะมะ จงหลงมา
จบคาถา ตราตรึง แล้วเป่าไป (เพรี้ยงงงง!!!)
มนต์คาถา ก็ไม่ขลัง เหมือนดังว่า
โฉมยุพา ห่างหัน เสื่อมหลงใหล
เรียกถึงชื่อ ลือนาม ของทรามวัย
อรทัย เหลียวแล แค่หางตา
จึงนึกได้ ต้องร้อย รัดสวาท
จะสามารถ หลงเสน่ห์ เป็นหนักหนา
ด้ายสายสิญจน์ อิ่นพัน พร่ำมนตรา
เสร็จคาถา เดินตรง ฝั่งลงดิน
อนิจจา ฟ้าดิน ไม่เห็นด้วย
ทั้งความซวย ประดังมา จึงสูญสิ้น
พลาดลื่นล้ม หัวคะมำ ตำลงดิน
เกือบดับดิ้น อิ่นแตก สาแหรกราญ
จึงอุทาน ชะตากรรม ทำชาติก่อน
เคยร่วมเรียง เคียงหมอน สนุกสนาน
ฤพลาดล้ม คว่ำบาตร พระอาจารย์
ฤ เป็นพราน พรากคู่ ชู้เขาเอย...