คือเรา(คิดว่า)เป็นคนอ่อนไหวมากๆคนนึงค่ะ ไม่ว่าจะอ่านหนังสือ ดูหนัง หรือคุยกับคนอื่นประเด็นดราม่าอะไรก็ร้องไปหมด ยิ่งหนังเกี่ยวกีบสัตว์นี่ยิ่งไม่ได้ค่ะ ร้องหนักมาก ซึ่งที่กล่าวเป็นมันเป็นในอดีตอ่ะค่ะ แต่ตอนนี้ไม่ว่าใครเป็นอะไรมา เราแค่มองแล้วก็เฉยอ่ะค่ะ แค่คิดตามเขา พยายามช่วยแต่ไม่ได้ยินดียินร้าย ล่าสุดแมวที่เรารัก มันตายเราก็น้ำตาไหลนะคะแต่ไหลก็เช็ดจบอ่ะค่ะ มันดูว่างเปล่าไปหมด แล้วในคงามคิดเรา เรามองว่าคนอื่นมันไม่มีทางรักกันจริงๆได้ และทุกคนเข้าหากันมันต้องมีอะไรที่เขาหวัง+เราไม่รู้สึกรักเหมือนแต่ก่อน รักอย่างจริงใจไม่ใช่จำเป็นต้องรักอ่ะค่ะ, อ่อยังๆอีกเรื่องคือครอบครัวมีปัญหากันค่ะ เราฟังเขาเถียงกันละก็ไม่รู้สึกอะไร เดินมาเล่นกับแมว(ที่ตาย)เฉยๆอ่ะค่ะ แบบนี้เขายังเรียกปกติไหมคะ ถ้าไม่เราควรไปพบหมอไหม
ปล. คือเรายังเป็นวัยรุ่นนะคะ ไม่รู้ว่าเกี่ยวมั้ย แล้วก็เวลาปกติก็สดใส ยิ้มแย้มดีค่ะ
แบบนี้เขาเรียกเฉยชาหรือเปล่าคะ
ปล. คือเรายังเป็นวัยรุ่นนะคะ ไม่รู้ว่าเกี่ยวมั้ย แล้วก็เวลาปกติก็สดใส ยิ้มแย้มดีค่ะ