ทำไมคนในหมู่บ้านต้องแกล้งผมคนเดียว. ในแขวงหลวงพระบาง แขวงอื่นก็ไมเห็นนิแบบนี้

ผมได้เมียยุที่ลาวแขวง หลวงพระบาง ผมได้ไปบ้านเมียผม3ครั้ง ครั้งที่3ผมอยุ่ประมานเดือน1
วันนั้นผมชวนพี่เขยเมียขึ้นไปซื้อกล้วยไม้บนเขา
หมู่บ้านลาวสุง ผมก็นั้งคุยตามปกติ กินข้าวกินน้ำ
เสร็จ ไปดุกล้วยไม้ สักพัก ขาอ่อนแขนล่า ไม่มีแรงน้ำลายแห้งกัดฟัดอย่างเดียว ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง
ก็พูดไม่รุ้เรืองกลัวแต่ตัวเราเองทำผิดต่อเขาอย่างเดียวลงมานั้งที่กระท่อมที่นาแม่ยาย มีคนมาที่กระท่อมประมาน7-8คนมาดุเราและแกล้งเราสาระพัด คือตอนนั้นจำได้หมดนะเพียงแต่เรากลัว
เค้า เร่พุดไม่ออก คือมันเบรอไปหมดแกล้งผมจนสว่างผมกลับไปที่บ้านระหว่าทางเจอคนใหนหมุ่บ้านนั่น เดินผ่านเขาก็ถ่มน้ำลายไส่หน้าผมเกือบทุกคน เมียผมก็น่าจะรุ้และว่าผมโดนแกล้งคือไม่บอกผม วันต่อมาผมไปนาไปล้างจานนั้งล้างจานก็
แกลงผมเช่นโยนหินไปในบ่ที่ผมกำลังล้างจาน
สรุปง่ายๆคือคนทั้งหมุ่บ้านแกล้งผมเพื่อ...ทั้งที่ผม
ได้ทำอะไรเรย เวลาเขาไม่ชอบเราต้องทำขนาดนี้
เลยหรอ บอกตรงๆก็ได้ อยากรุ้ว่ามันเป็นประเพณี
หรือเป็นกิจกรรมอะไรของคนหมุ่บ้านนั้น ใครรุ้บอกหน่อยคับ ..ยิ่งอธิบายยิ่งเจ็บใจ ไม่โดนไม่รุ้หลอก ว่าโดนแกล้งจากคนจำนวนมาก ตัวเรายุคนเดียวเดี่ยวๆไม่มีใครมาปลอบหรือให้กำลัง
ใจแม้กระทั้งคนที่เรารัก..มันโคตรเจ็บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆตลอดระยะเวลา1อาทิตย์กว่าจะได้สติมาพอได้สติก็พุดกับเราปกติทั้งๆเราจำได้หมด มีแต่คอยถามเราว่าจำอะไรไม่ได้ใช้ไหมเราก็ตอบแกลงตอบว่าจำไม่ได้ น่าไม่ไปอีกและที่นั้น
เจ็บโคตรๆ