เครียดกับพ่อขี้โมโห

เราไม่รักพ่อ แปลกมั๊ยคะ เราต้องรู้สึกผิดรึเปล่าที่รักเค้าไม่ได้ เราพยายามที่จะรักแล้ว แต่มันไม่ได้จริงๆค่ะ
ความรู้สึกที่เราให้ได้มากที่สุดคือขอบคุณ และไม่เกลียด แต่เราไม่สามารถรักเค้าได้จริงๆเพราะความ toxic หลายๆอย่างในตัวเค้า
ดูเผินๆเค้าก็ดีแหละค่ะ แต่มันมีความ toxic ที่เราต้องเจอเยอะมาก สุขภาพจิตเราเสียเพราะเค้า ตอนไหนที่เราไปอยู่ไกลๆเขาคือเราจะรู้สึกโล่งใจมาก และรู้สึกว่าระยะห่างมันทำให้เกิดความเกรงใจ

พ่อเราเป็นคนขี้โมโห โมโหได้ทุกเรื่อง เหมือนคนคุ้มดีคุ้มร้ายที่เอาแน่นอนไม่ได้ แบบอยู่ดีๆอยากโมโหก็สาดอารมณ์มาเลย แต่เราสังเกตว่าเวลาเค้าพูดกับน้องชายจะไม่แสดงด้านแย่ออกมาให้เห็น เค้าจะทำกับเราและกับแม่ ไม่ได้ทำร้ายร่างกาย แต่เป็นการตวาดตะคอก พูดจาประชดประชัน ฟึดฟัดกระฟัดกระเฟียด ตั้งแต่เกิดมาเราไม่เคยเจอใครที่มีพลังลบออกมามากเท่าพ่อเรามาก่อน เราว่าเค้าแปลกมาก เหมือนมีอาการทางจิต ด้านการควบคุมอารมณ์ และเป็นโรควิตกกังวล (เค้าเคยเป็นและกินยาอยู่ช่วงหนึ่ง นานแล้ว สิบปีได้ มั้ง ตอนนั้นว่าเป็นเพราะเรื่องงาน แต่เราว่าเค้าไม่เปลี่ยนนิสัย โรคไม่น่าจะหายไปเองเฉยๆ จนตอนนี้เค้าเป็นเกือบทุกโรค โรคหัวใจก็เป็น ส่วนนึงเราว่าเป็นเพราะนิสัยอารมณ์รุนแรง)

เหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกแย่มีหลายอย่างมาก อยากถามทุกคนว่าคุณว่าพ่อเราเป็นแบบนี้เค้าปกติรึเปล่า เราว่าเค้าน่าจะต้องไปพบจิตแพทย์อีกไหม เพราะจิตใจเราแย่เพราะเค้าจริงๆ คนรอบข้างแย่ไปด้วย และเราควรจะทำยังไงกับตัวเอง

เหตุการณ์ที่พ่อเราโมโห เช่น

เราเดินไปหยิบขวดซอสในครัว อยู่ดีๆเค้าก็แสดงอาการฉุนเฉียว เหมือนคนกำลังหงุดหงิดมากๆ ดูลนๆล่กๆ แล้วตะคอกเราว่ามันอยู่ตรงนี้ จะเดินไปไหน ละฟึดฟัดอยู่แบบนั้น งง เราทำอะไรผิดอะ??? เหตุการณ์ที่ดูเป็นการดำเนินชีวิตปกติทำนองนี้แล้วทำให้เค้าอารมณ์เสียคือเล่าไม่หมด เยอะมาก เปิดเดินลงมาเปิดประตูช้าไปไม่กี่นาทีก็โมโห เหมือนยืนหายใจเฉยๆก็โดนด่าได้ ละเค้าชอบถอนหายใจเหมือนไม่พอใจอะไรตลอดเวลา บางทีเราพูดกับแม่ เค้าก็แสดงท่าทีเหมือนไม่พอใจผ่านการถอนหายใจ เจอแบบนี้บ่อยๆมันเก็บกดไปเลยอะ เครียดโดยอัตโนมัติทุกครั้งที่ต้องอยู่กับเค้า ไม่อยากอยู่ด้วย และไม่อยากให้เค้าพูดอะไรกับเราเลย ทำเฉยๆไปก็ได้ แต่อย่ามาตวาดตะคอกไร้เหตุผลแบบนี้ซึ่งตอนนั้นเค้าเป็นมาก เพราะเราเจอหน้าเค้าบ่อย ต้องอยู่บ้านบ่อยเนื่องจากอยู่ในช่วงหางาน ซึ่งเราว่ายิ่งทำให้เค้าฟาดงวงฟาดงา จากปกติที่เป็นคนขี้โมโหอยู่แล้ว คือคูณสองไปเลย ขยับตัวทำอะไรก็อึดอัด เ

เวลาพ่อพูดกับเรา เค้าจะแสดงท่าทางน้ำเสียงรำคาญ ทำหน้าคิ้วขมวดเหมือนต้องการตำหนิเราตลอดเวลา ไม่ว่าเรื่องที่พูดจะเป็นเรื่องปกติแค่ไหน หรือต่อให้เราไม่ได้พูดอะไรเลยก็ตาม แต่เวลาจะพูดกับเราเค้าจะทำหน้าขมวดคิ้ว ใช้น้ำเสียงเหมือนตำหนิขึ้นมาก่อนตลอด ต่อให้เป็นเรื่องที่ไม่มีอะไร เค้าซีเรียสกับทุกเรื่องในชีวิตจนเราประสาทจะกิน เช่นเราทำกุญแจตกในรถ ซึ่งของตกก็เก็บมั๊ยอะ มันไม่ควรจะซีเรียส เรื่องปกติ แต่เค้าตะคอกให้เก็บขึ้นมาเดี๋ยวนี้ เหมือนรออะไรไม่ได้ ทุกคนต้องทำตามใจเค้าเดี๋ยวนั้น คือเอาง่ายๆนะ แค่ใบไม้ร่วงก็ทำให้เค้าโมโหได้แล้ว เหมือนผีเข้าผีออก แล้วแต่ว่าจะเข้าตอนไหน เรื่องเล็กๆน้อยๆทำนองนี้ที่ทำให้เราประสาทกินมีเยอะมาก

เวลาพูดอะไรจะแสดงทัศนคติทางลบตลอด เวลากินข้าวแทนที่จะพูดเรื่องดีๆก็ไม่ อยู่ๆก็เอาญาติฝั่งแม่มาประชดประชัน พูดจิกกัด ซึ่งเรางงมากว่าอยู่ดีๆจะพูดขึ้นมาทำไม เหมือนอยู่ดีๆก็โมโห ยกคนอื่นมาด่าแล้วจะสบายใจ ต้องได้เหน็บแนมคนอื่น เหมือนบรรยากาศดีๆ ไม่ได้ ต้องแสดงความคิดเห็นที่ระคายหูคนอื่นตลอด แม่กับน้องเราเคยพูดขึ้นมาลอยๆว่าเวลาพูดอะไรพูดแต่สิ่งที่ดี บางทีถ้าพูดดีๆไม่ได้ก็อย่าพูดดีกว่า คือทุกคนรู้สึกได้หมด

เราไปออกกำลังกายที่ฟิตเนส ก็คุยกับแม่ เค้าพูดประชดขึ้นมาว่า มีแต่คนโง่เท่านั่นที่ไปเสียเงินให้พวกนี้ เรางง คือใครทำอะไรเค้าประชดได้หมด คิดว่าคนอื่นจะมาอย่างงู้นอย่างงี้กับตัวเอง ทั้งๆที่ตัวเค้าแหละร้อนตลอดเวลา เหมือนไฟเผาใจ เหมือนคนขวางโลก มองโลกในแง่ร้าย ละเหมือนไม่เคยรู้ตัวว่าตัวเองขี้โมโหเกินคนปกติ หรืออาจจะรู้แต่ไม่แคร์ว่าคนอื่นจะรู้สึกแย่ ละไม่ใช่นานๆโมโหเพราะเรื่องใหญ่ แต่เป็นตลอดกับเรื่องปกติธรรมดาโลกที่คนอื่นเค้าไม่โมโหกัน

ทัศนคติต่อผู้หญิงและคนอื่นๆ วันนั้นญาติมาบ้าน พาลูกสาวตัวเล็กๆมาด้วย พอเด็กออกไปเค้าพูดทำนองว่าน่าเสียดายนะมีแต่ลูกสาว ลูกสาวโตไปก็แต่งออกเป็นคนนอก เรานั่งอยู่ข้างๆก็งง? เรื่องอื่นดีๆมีให้พูด ต้องพูดอะไรที่มันไม่สร้างสรรค์ ละเพื่อนผู้ชายพ่อเหมือนจะมีกิ๊ก พ่อพูดว่าผู้หญิงอะ ถ้าผู้ชายมีเงินก็ขี้คร้านจะมากราบเท้า โอ้โห ปรี๊ดมาก อยากพูดอะไรก็พูด ไม่สนว่าคนฟังรู้สึกไงสัมผัสได้ว่าแม่ก็ไม่ชอบใจ น้องชายเรานั่งฟังอยู่ด้วยยังรับไม่ได้ ทัศนคติtoxic มาก เค้ามีความคิดว่าความเท่าเทียมไม่มีจริง คนเราเกิดมาไม่เท่ากันหรอก ละไอพวกฮ่องกงที่เย้วๆโดนจับโดนยิงน่ะสมควรแล้ว ทัศนคติต่อเรื่องต่างๆประหลาดและแย่อะ ไม่โอเค ทุกวันนี้ไม่อยากกินข้าวกับเค้าเพราะมันจะต้องมีอะไรที่ทำให้รู้สึกแย่ขึ้นมา บรรยากาศดีๆไม่ได้ ต้องพูดขวางขัดคนอื่นตลอด แถมเป็นคนอีโก้สูง ด่าคนอื่นได้ แต่ใครมาสะกิดเค้านิดหน่อยคือเป็นฟืนเป็นไฟ

เรื่องที่คนปกติทำในการดำเนินชีวิต เค้าซีเรียสมาก เวลากินข้าวเสร็จ จะต้องเอาของใส่ถุงไปทิ้ง พ่อเราทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่ แค่แม่เราเอากล่องพลาสติกซ้อนกันไม่พอดีเค้าก็พูดกระชากเสียง บังคับให้เอามาใส่ใหม่ให้ลงล็อค เหมือนคอขาดบาดตาย อะไรขนาดนั้นวะ ก่อนหน้านี้มีเรื่องตะเกียบบนโต๊ะคือแม่เราชอบเอาตะเกียบมาวางเผื่อใช้ พ่อเราโมโหเรื่องนี้ทุกวัน จนเราทนไม่ไหว พูดอะไรขึ้นมาประโยคนึงจำไม่ได้ แต่เค้าด่าเรากลับแรงมาก ว่าอย่ามาเถียง ยังต้องใช้เงินชั้นอยู่ก็เงียบๆไป ละอะไรอีกไม่รู้ จนเราร้องไห้ แม่ก็มาปลอบเรา แต่ทุกครั้งที่ด่าหรือพาลอะไรไร้เหตุผล เค้าไม่เคยขอโทษ เค้าไม่เคยทำอะไรผิด เค้าใหญ่สุดในบ้าน ทุกคนต้องฟัง แย้งไม่ได้ เพราะเค้าคือคนคุมเงิน

ทำอะไรชอบเร่งคนอื่น ว่าต้องกลับเวลานั้นนี้ เหมือนตารางชีวิตแน่นมากต้องรีบ เดินกับคนอื่นไม่เคยรอใคร ตัวเองไปถึงจุดหมายแล้วคนอื่นต้องจ้ำตามให้ทัน ซึ่งงงว่าเป็นอะไร ทำไมดูซีเรียส ล่กๆลนๆ กับชีวิตขนาดนั้น คือคนอื่นเค้าทำนู่นทำนี่อยู่ เดินซื้อของอยู่ พ่อจะเร่งให้รีบกลับตลอด เหมือนเป็นนาฬิกาชีวิตคนอื่น ต้องควบคุมคนอื่น ใครทำอะไรไม่ได้ดั่งใจก็เร่ง รอใครไม่เป็น เพราะวันๆก็ไม่เข้าสังคมกับใคร ไม่จำเป็นต้องรอคนอื่น ไม่รู้จะเครียดไรกับชีวิตนักหนาและจะรีบไปไหน ซึ่งอันนี้ก็ไม่เคยทำกับน้องชายเหมือนกัน จะทำกับแม่ และเรา แต่เวลาต้องคุยกับคนอื่นพูดดีๆได้นะ ครับๆๆ เหมือนเป็นคนอ่อนโยนใจดี พูดกับเราและแม่คือหน้ามือหลังเท้าอะบางที

ที่สุดๆคือให้พ่อสอนขับรถ เค้าอารมเสียที่เราทำไม่ได้ดั่งใจ ตวาดตะคอกตลอด เหตุการณ์ที่ทำให้เรารู้สึกติดลบมากสุดคือวันนั้นก็ไปฝึกขับรถ ลงมาเดินเล่นแปปนึง ทีนี้จะโทรไปซื้อข้าว ซึ่งครัวมันจะปิดในอีก 2 ชม แม่เราก็เดี๋ยวถึงรถละโทร ซึ่งระยะทางที่จะเดินไปรถเนี่ย อีกไม่ถึงสามนาที ใกล้มาก แต่พ่อเราตวาดตะคอกแม่แบบหน้าดำหน้าแดงกลางสวนสาธารณะว่าให้โทรเดี๋ยวนี้ ต้องโทรตอนนี้ แม่เราเดินไปอีกสองก้าวก็ไม่ได้ งงปะ เป็นอะไรขนาดนี้อะ เค้าอารมเสียค้างจากสอนเราขับรถ แต่มันต้องขนาดนี้เลยเหรอ เหตุการณ์นี้ทำให้เราเกลียดเค้า ยิ่งแม่ยอมทำตามแบบเถียงไม่ได้เรายิ่งเกลียด แล้วคือมันมีเรื่องยิบย่อยคล้ายๆที่เราเล่ามาข้างบนตลอด เจอมาเป็นสิบเป็นร้อยเรื่อง ไม่ใช่มีแค่เรื่องนี้มันสะสมมานาน จนมาถึงเหตุการณ์นี้ที่เรารู้สึกเลยว่าฟางมันขาดแล้ว เพราะเค้าไม่ได้ทำกับเรา แต่ทำกับแม่แบบนั้นเรารู้สึกได้เลยว่ามันไม่ไหวละ สุดจะ toxic เกิดมาไม่เคยเจอ

ไอช่วงที่สอนเราขับรถสองสามเดือนคือนรกมาก เหมือนเค้าอารมเสียค้างตลอดเวลา ตอนกลางวันแวะกินข้าว ก็โมโหเราสั่งข้าว ละมันไม่อิ่มอะ มันน้อย เราเลยจะสั่งอย่างอื่นเพิ่ม เค้าไม่ให้สั่ง ให้พอแค่นี้ เวลาอาหารยังไม่มา เค้าจะบอกว่างั้นยกเลิกเลย โดยที่ไม่ถามความเห็นคนอื่น หรือบางทีเราสั่งอะไรมาแล้วพนักงานเอามาผิด จะเปลี่ยน นิสัยอีกอย่างของเค้าคือกาคทำเสียงสั่งปนรำคาญใส่ว่ากินๆไปเหอะน่ะไม่เป็นไรหรอก ซึ่งมันเรื่องของคนอื่นมั๊ย มันเกี่ยวอะไรกับเค้า คือช่วงนั้นเป็นช่วงที่เราต้องเจอหน้าเค้าทุกวัน เพราะอยู่ในช่วงหางานทำ ซึ่งมันทำให้เค้าหงุดหงิดมากไปอีกจากปกติที่เกินมาตรฐานคนปกติอยู่แล้ว

นิสัยประหลาดอย่างนึงช่วงหลังๆคือเค้าชอบบ่นว่าอาหารแพง (ไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงิน เค้าขับเบนซ์ และออกจากบ้านจะต้องให้คนอื่นเห็นว่าขับเบนซ์ ต้องหน้าใหญ่)  พูดบ่นตลอดเวลาที่ไปกินข้าว เหมือนเทปที่เปิดทุกวัน พูดวันละสามสี่ครั้งบนโต๊ะเหมือนหมกมุ่น จนคนอื่นรำคาญ ทั้งเราแม่และน้อง จนวันนึงแม่พูดขึ้นมาว่าอย่าบ่นเลยน่ะกินๆไปเหอะ เค้าขึ้น  ชี้หน้าแม่กลางโต๊ะ แล้วบอกเชิงข่มเชิงแสดงอำนาจว่าอย่าพูดแบบนี้ให้ได้ยินอีกนะ ทุกคนบนโต๊ะเงียบ เรารู้สึกติดลบไปอีกกับผู้ชายนิสัยแบบนี้ บางทีแม่เราพูดอะไรขึ้นมา ถ้าผีเข้าเค้าก็บอกให้แม่เงียบๆ ส่วนมากจะเป็นแบบนี้เวลาน้องชายเราไม่อยู่ด้วย ถ้าน้องเราอยู่เค้าจะอารมณ์ดี สมมติว่าเป็นเรื่องเดียวกัน ถ้าเราทำไม่ได้ดั่งใจคือตะคอกเหมือนเราผิดมาก แต่พูดกับน้องใช้น้ำเสียงอีกแบบ

เราแย้งอะไรเค้าไม่ได้ และไม่อยากจะพูดอะไรมาก เพราะเค้าจะย้อนกลับมาใช้น้ำเสียงเชิงข่ม ตวาดตะคอก ทำหน้าตาโมโหอีก ขนาดไม่พูดอะไรเค้ายังทำเลย เช่น ตอนขับรถ เราบอกว่าเราดูรถอีกฝั่งแล้วนะ ระวังอยู่ เค้าบอกอย่ามาเถียงสั่งอะไรก็ทำตามไป?? งง คือพูดอะไรไม่ได้ ต้องเงียบเป็นหุ่นยนต์รับคำสั่งแค่นั้นแหละ พูดไรหาว่าเถียง ใช้อำนาจข่มตลอด เราไม่ค่อยอยากพูดอะไรที่บ้านเพราะเค้า ซึ่งเราว่าส่วนใหญ่เค้าก็ไม่อยากพูดกับเรา นอกจากใช้ประโยคคำสั่ง

พ่อเราเป็นคนไม่ค่อยพูด แต่พูดออกมา 80 % คือเป็นทัศนคติทางลบ ประชดประชันคนอื่น และเป็นอารมณ์ที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดาไม่ได้ว่าอะไรจะไปสะกิดใจให้โมโหเมื่อไหร่ เหนือมาตรฐานคนปกติ เวลาคนอืนในบ้านพูดกันอยู่ แล้วเค้าอยากจะพูดแทรก เหมือนต้องการให้คนมาฟังและสนใจเค้า เค้าจะแทรกเรื่องอื่นขึ้นมาโดยที่คนอื่นยังพูดอยู่ ถ้าคนไม่ฟังเค้าจะตบโต๊ะ แล้วบอกให้คนอื่นฟัง