สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ ทุกคน ขอเริ่มเล่าเลยนะคะ ปัญหาของความสัมพันธ์ของเราคือ "แฟนไม่มีเวลาให้" เรากับแฟนอายุห่างกัน 8 ปี (เรา22 แฟน30)
ต้องขอบอกก่อนว่าเราเจอกับบนทินเดอร์ค่ะเมื่อปี 62 เรากับแฟนเจอกันทุก ๆ 3 เดือน มาโดยตลอด แฟนเราเป็นคนญี่ปุ่นที่ทำงานอยู่อเมริกา เป็นคนที่ชอบทำงานมาก ๆ แรก ๆ ที่คุยกันคบกันเค้าก็ดีนะคะ เอาใจใส่ตลอด ตอบเร็ว วันเกิดวันสำคัญก็ส่งดอกไม้มาให้ ตอนนี้ก็ทำค่ะ แต่แค่ไม่ตอบเร็วไม่มีเวลาให้ ให้เหตุผลว่างานยุ่ง
ก่อนจะมีcovid เราว่าเรื่องไม่มีเวลาก็หนักแล้วสำหรับเรา แต่เราเข้าใจเพราะเค้าทำงานจริง ๆ ส่วนเรามีเวลาเยอะเพราะเราเรียนหนังสือแค่นี้ ทุก ๆ เช้าตอนขับรถไปทำงาน เค้าจะโทรหาเราคุยกับเราจนถึงที่ทำงานก็วาง เสาร์อาทิตย์ก็จะโทรมาหาตอนตื่น เรารอตลอดเพื่อจะได้คุยกับแฟน เรายอมนอนดึกเพื่อจะได้คุยก็ยอม.....
จุดที่พีคคือเมื่อมีcovid เค้าไม่โทรมาหาเหมือนแต่ก่อน แต่จะโทรหาตอนนั่งทำงานอยู่ ซึ่งเค้าก็ดูยุ่ง ๆ(เราก็ไม่เข้าใจว่าจะโทรมาตอนยุ่งทำไม) เสาร์อาทิตย์ไม่ต้องพูดถึง หายไปเหมือนตายค่ะ จันทร์-ศุกร์ คุยกันแบบข้ามวันข้ามคืนรวม ๆ กัน3-4ประโยค คือเราเคยพูดเรื่องนี้ไปสามรอบดีได้แค่แรก ๆ ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนคนโสดมากค่ะ ตอนเค้ากลับถึงบ้านไม่เคยทักหรือโทรหาเลย เหมือนเราเป็นอะไรกันก็ไม่รู้สับสนมากค่ะ เห้อ...
เราเคยบอกเค้าว่า "ยูรู้มั้ยเพื่อนไอบอกว่าไอสตรองมากนะที่คบกับอยู่ ทั้ง ๆ ที่ยูไม่มีเวลาให้" เค้าตอบกลับว่า "แต่ความรักขอเรามันก็มั่นคงนะในอนาคต" เรายังไม่เห็นเลยค่ะ เพราะไทม์ไลน์ชีวิตเค้าคือ ตื่น ทำงาน กิน กลับบ้าน นอน มีแค่นี้เลยอ่ะค่ะ
ดังนั้นเราเลยอยากปรึกษาเพื่อน ๆ ทุกคนที่เคยมีประสบการณ์ หรือใครที่อยากให้คำแนะนำเราหน่อยค่ะ ว่าเราควรพูดอีกรอบมั้ย เรารักเค้าแหละค่ะ เราอยากให้เค้ารู้ตัวหน่อยอ่ะค่ะว่าเค้าไม่มีเวลา
Long distance relationships แบบนี้ควรจบทำไงดีคะ...:(
ต้องขอบอกก่อนว่าเราเจอกับบนทินเดอร์ค่ะเมื่อปี 62 เรากับแฟนเจอกันทุก ๆ 3 เดือน มาโดยตลอด แฟนเราเป็นคนญี่ปุ่นที่ทำงานอยู่อเมริกา เป็นคนที่ชอบทำงานมาก ๆ แรก ๆ ที่คุยกันคบกันเค้าก็ดีนะคะ เอาใจใส่ตลอด ตอบเร็ว วันเกิดวันสำคัญก็ส่งดอกไม้มาให้ ตอนนี้ก็ทำค่ะ แต่แค่ไม่ตอบเร็วไม่มีเวลาให้ ให้เหตุผลว่างานยุ่ง
ก่อนจะมีcovid เราว่าเรื่องไม่มีเวลาก็หนักแล้วสำหรับเรา แต่เราเข้าใจเพราะเค้าทำงานจริง ๆ ส่วนเรามีเวลาเยอะเพราะเราเรียนหนังสือแค่นี้ ทุก ๆ เช้าตอนขับรถไปทำงาน เค้าจะโทรหาเราคุยกับเราจนถึงที่ทำงานก็วาง เสาร์อาทิตย์ก็จะโทรมาหาตอนตื่น เรารอตลอดเพื่อจะได้คุยกับแฟน เรายอมนอนดึกเพื่อจะได้คุยก็ยอม.....
จุดที่พีคคือเมื่อมีcovid เค้าไม่โทรมาหาเหมือนแต่ก่อน แต่จะโทรหาตอนนั่งทำงานอยู่ ซึ่งเค้าก็ดูยุ่ง ๆ(เราก็ไม่เข้าใจว่าจะโทรมาตอนยุ่งทำไม) เสาร์อาทิตย์ไม่ต้องพูดถึง หายไปเหมือนตายค่ะ จันทร์-ศุกร์ คุยกันแบบข้ามวันข้ามคืนรวม ๆ กัน3-4ประโยค คือเราเคยพูดเรื่องนี้ไปสามรอบดีได้แค่แรก ๆ ก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม ทุกวันนี้เราใช้ชีวิตเหมือนคนโสดมากค่ะ ตอนเค้ากลับถึงบ้านไม่เคยทักหรือโทรหาเลย เหมือนเราเป็นอะไรกันก็ไม่รู้สับสนมากค่ะ เห้อ...
เราเคยบอกเค้าว่า "ยูรู้มั้ยเพื่อนไอบอกว่าไอสตรองมากนะที่คบกับอยู่ ทั้ง ๆ ที่ยูไม่มีเวลาให้" เค้าตอบกลับว่า "แต่ความรักขอเรามันก็มั่นคงนะในอนาคต" เรายังไม่เห็นเลยค่ะ เพราะไทม์ไลน์ชีวิตเค้าคือ ตื่น ทำงาน กิน กลับบ้าน นอน มีแค่นี้เลยอ่ะค่ะ
ดังนั้นเราเลยอยากปรึกษาเพื่อน ๆ ทุกคนที่เคยมีประสบการณ์ หรือใครที่อยากให้คำแนะนำเราหน่อยค่ะ ว่าเราควรพูดอีกรอบมั้ย เรารักเค้าแหละค่ะ เราอยากให้เค้ารู้ตัวหน่อยอ่ะค่ะว่าเค้าไม่มีเวลา