รู้สึกไม่ได้ใช้ชีวิตให้เต็มที่เพราะมีแฟน

ตอนนี้อายุ 24 ค่ะ และคบกับแฟนคนนี้มา 5 ปี คบกันตั้งแต่เข้าปี 1 มหาลัยเลยค่ะ เขาเป็นแฟนคนแรกของเราและคิดว่าจะเป็นคนสุดท้ายค่ะ

คือ ความคิดนี้มันขึ้นมาเพราะว่าก่อนที่เราคบเขา เราวางแผนชีวิตเราว่าเราจะเรียนมหาลัยที่ไทย 2 ปีและ study aboard ที่ต่างประเทศ และทำงานต่างประเทศด้วยเลย แต่พอมามีเขา ทำให้เราเปลี่ยนทุกอย่าง เราสองคนเปลี่ยนคณะและมหาลัย ยอมดรอป 1 ปีครึ่งเพื่อที่จะเรียนด้วยกัน ทุกวันนี้ใช้ชีวิตด้วยกันค่ะ พ่อแม่ทั้งสองฝ่ายรับรู้และสนับสนุน เพราะเราสองคนเองทำธุรกิจ E commerce ด้วยกัน มีน้องหมา 3 ตัวด้วย คือเราสองคนตัวจะติดกันตลอด แฟนติดเรามาก ช่วงคบแรกๆเวลากลับบ้านคือร้องไห้น้ำตาแตกเลย ไม่เคยอยู่ห่างกันกัน 4 คืนค่ะ เรียกว่าติดเป็นปาท่องโก๋เลย คือเรียนด้วยกันทุกคลาสกลับบ้านพร้อมกัน ทำอะไรไปไหนคือทุกอย่างด้วยกัน รวมร่างได้คงรวมไปแล้วอ่ะค่ะ 555

ตอนนี้ก็มีความสุขนะคะ แต่มันรู้สึกโหวงๆตลอดทุกครั้งที่อยู่คนเดียว เราเหมือนขาดบางสิ่งบางอย่างที่มันเป็นเป้าหมายของเรามาตลอดทั้งชีวิต คือการได้เรียนต่อนอก ซึ่งภาษา และ วัฒนธรรมต่างประเทศ คือสิ่งที่เรารักและมี passion กับมันมากๆ เราเคยถามเขาเล่นๆว่า หากเราขอไปเรียนนอก เธอจะไปด้วยกันไหม? คำตอบที่ได้คือ ไม่ค่ะ และเขาไม่ให้เราไปและไม่ยอมเลิกด้วย ซึ่งเราไม่ต้องการจะเลิกนะคะ  เรารักเขามาก แต่เราอยากจะตามความฝันของเรา ทุกวันนี้ยังนั่งเปิดดูยูปทูปหรือเว็บไซต์ต่างๆเกี่ยวกับการเรียนนอก โดยที่เขาไม่รู้  

เรารู้สึกว่าเราทิ้งตรงนี้ไปไม่ได้ เรามีหมา เรามีแฟน ที่เขาขาดเราไม่ได้ บางครั้งเราอยากจะไปต่างประเทศคนเดียว แต่ก็ไม่คิดจะกล้าถาม เพราะเรารู้ว่าเขาจะรู้สึกเป็นห่วงและไม่สบายใจถ้าเราห่างเขาไปนาน

จะตัดความรู้สึกอยากเรียนนอกยังไงดีคะ คือทุกวันนี้อนาคตเขามีเราอยู่เสมอ จนเรารู้สึกผิดว่าเราไม่ดีพอและเป็นคนเห็นแก่ตัว เหมือนเคยสลัดความคิดนี้ได้แล้ว แต่ทุกครั้งที่อยู่คนเดียวก็คิดตลอดว่าหากไม่มีแฟนตอนนี้ตัวเองจะได้เรียนจบนอกแล้วรึยัง ประมาณนี้ค่ะ ทุกข์ใจมาก ไม่รู้จะปรึกษาใครค่ะ

ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ เขียนยาวไปหน่อย 😭