เคยมีอาการแบบเรามั้ยคะ ใจเต้นเร็ว,หอบ,มือไม้สั่นเย็น,หายใจลำบาก,หวาดกลัว,ตื่นตระหนก,สติแตก,หว้าเว่ หรือบางทีถ้ามืดมากๆเราก็มึนหัวจนอยากจะอ้วก. อาการทั้งหมดจะเกิดขึ้นกับเราตอนที่อยู่ในที่มืดๆ(แต่เวลานอนเราจะมีไฟเล็กๆส่วนตัวนะ มันช่วยเราได้เยอะเลยค่ะ) โดยต่อไปนี้เราก็จะมาขอเล่าประสบการณ์แย่ๆกับความมืดที่ต่อให้เราจะอายุจน12จนใกล้จะ13แล้วก็ยังเป็นปมฝังใจอยู่ค่ะ
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ5-6ปีที่แล้ว เราเป็นเด็กที่ชอบปลีกตัวออกมาเล่นมือถือคนเดียวบนห้องนอนชั้นสองเพราะบ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ มันวุ่นวายเสียงดัง แล้วหม้อแปลงในตอนนั้นดับ+ระเบิดบ่อยมาก แต่บ้านเราไม่สามารถใช้ห้องน้ำพร้อมกันสองชั้นได้(แต่อันนี้แค่เปิดสวิตช์ไฟก็มาแล้วนะ) ดับแต่ล่ะทีก็ประมาณ15,20,30นาทีหรือมากกว่านั้นก็เป็นชั่วโมง เรากลัวมากกกก ตะโกนร้องไห้โวยวายสุดเสียงจนคอแห้งคอแห้งแต่ก็ไม่มีใครได้ยิน บางครั้งก็แข็งใจลงไป แต่ทุกครั้งที่ลงไปก็จะเห็นครอบครัวที่กำลังเม้ามอยกันอย่างสนุกสนาน จนทำให้น้อยใจมากๆแต่บางครั้งก็ต้องจำใจรอให้พ่อกับแม่ขึ้นมา"นอน"ก่อน ซึ่งทั้งสองก็จะเจอกับสภาพของเด็กบ้าคนหนึ่งที่ตัวซีดปากสั่นพูดไม่เป็นภาษา (แถมเราก็ไม่เข็ดซะด้วยนะโดนเป็นสิบรอบได้อ่ะถ้ารวมกับในห้องนํ้า555)
และเพราะปมนี้ทำให้เราไม่ชอบกับการที่เราเรียกแล้วไม่ตอบ,เดินล่วงหน้าไปไกลไปมากเพราะเราจะรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง,เสียใจ,นอย์ จนบางครั้งก็ร้องไห้โฮออกมาซะเฉยๆ คือถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในทริปเที่ยวทริปนั้นก็จะกร่อยไปเลยเพราะรังสีอำมหิตและรังสีอาฆาตคูณสิบที่เปล่งออกมาจากตัวเรานั่นเอง555555 .
ก็มีแค่นี้แหละค่ะที่จะมาแชร์ให้อ่าน ส่วนใครที่มีปัญหาแบบเราหรือมากกว่า ก็สามารถมาระบายกันในเม้นได้เลยนะคะ
มาแชร์ประสบการณ์แย่ๆกับความมืดกันเต๊อะ
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ5-6ปีที่แล้ว เราเป็นเด็กที่ชอบปลีกตัวออกมาเล่นมือถือคนเดียวบนห้องนอนชั้นสองเพราะบ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่ มันวุ่นวายเสียงดัง แล้วหม้อแปลงในตอนนั้นดับ+ระเบิดบ่อยมาก แต่บ้านเราไม่สามารถใช้ห้องน้ำพร้อมกันสองชั้นได้(แต่อันนี้แค่เปิดสวิตช์ไฟก็มาแล้วนะ) ดับแต่ล่ะทีก็ประมาณ15,20,30นาทีหรือมากกว่านั้นก็เป็นชั่วโมง เรากลัวมากกกก ตะโกนร้องไห้โวยวายสุดเสียงจนคอแห้งคอแห้งแต่ก็ไม่มีใครได้ยิน บางครั้งก็แข็งใจลงไป แต่ทุกครั้งที่ลงไปก็จะเห็นครอบครัวที่กำลังเม้ามอยกันอย่างสนุกสนาน จนทำให้น้อยใจมากๆแต่บางครั้งก็ต้องจำใจรอให้พ่อกับแม่ขึ้นมา"นอน"ก่อน ซึ่งทั้งสองก็จะเจอกับสภาพของเด็กบ้าคนหนึ่งที่ตัวซีดปากสั่นพูดไม่เป็นภาษา (แถมเราก็ไม่เข็ดซะด้วยนะโดนเป็นสิบรอบได้อ่ะถ้ารวมกับในห้องนํ้า555)
และเพราะปมนี้ทำให้เราไม่ชอบกับการที่เราเรียกแล้วไม่ตอบ,เดินล่วงหน้าไปไกลไปมากเพราะเราจะรู้สึกเหมือนโดนทิ้ง,เสียใจ,นอย์ จนบางครั้งก็ร้องไห้โฮออกมาซะเฉยๆ คือถ้าเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในทริปเที่ยวทริปนั้นก็จะกร่อยไปเลยเพราะรังสีอำมหิตและรังสีอาฆาตคูณสิบที่เปล่งออกมาจากตัวเรานั่นเอง555555 .
ก็มีแค่นี้แหละค่ะที่จะมาแชร์ให้อ่าน ส่วนใครที่มีปัญหาแบบเราหรือมากกว่า ก็สามารถมาระบายกันในเม้นได้เลยนะคะ