ครอบครัว

กระทู้คำถาม
สวัสดีค่ะที่เราตั้งกระทู้เราแค่อยากรู้ว่าเราควรจัดการและรับมือยังไงกับครอบครัวแบบนี้..... เรื่องมันเริ่มที่ว่าย่าของเรามีลูก2คนนั้นก็คือตาของเราและป้าซึ่งตาและป้านั้นอยู่บ้านคนละหลังกันส่วนย่าก็อยู่บ้านเดียวกับน้า.​ จริงเราควรต้องอยู่กับตาตั้งแต่แด็กๆเพราะพ่อแม่ของเราเลิกกันและแม่ก็มีน้อง​  ตาก็เลยเอาเรามาเลี้ยงลืมไปเราเป็นคนเชียงใหม่นะคะนั้นแหละค่ะจริงๆเราต้องอยู่กันตาแต่ว่าที่บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่เราก็จะได้เจอคุณย่าที่มาบ้านกลางคนอ่านอาจจะงงแต่เอาง่ายๆว่าเราเป็นเด็กบ้าน2หลังนั้นแหละค่ะ
    ตอนเด็กเราจะชอบไปนอนบ้านย่ามากเพราะน้าเรามีลูก2คนมีผช.กับผญ.
2คนนี้คุณย่ารักมากมากกว่าเราอีกเวลาเราอยากได้อะไรก็จะไม่ค่อยได้แต่พี่2คนนี้จะได้ตลอดเวลาเขาพูดอะไรก็เชื่อแต่ไม่ค่อยเชื่อเราเลยพี่เขาบอกว่าเราผิดเราจะอธิบายเหตุผลยังไงก็ไม่ฟังหน่ำซ้ำยังว่าเราเถียงอีก.​คิดถึงพวกเขาโดยที่ไม่ต้องบอกแบบเวลาไปเที่ยวก็จะแบบอุ้ยเดี๋ยวซื้อนี้ไปให้xxดีกว่าคือแบบไม่เคยนึกถึงเราเลยแถมเรายังชอบไปเล่นของเล่นก็แบบเหมือนไปแย่งำี่เขาดล่น.. สอนกวาดบ้านถูบ้าน
แต่ด้วยความที่เราเป็นเด็กก็เลยไม่ค่อยได้ทำไรเพราะงั้นเลยไม่ค่อยได้ไปบ้านย่าเพราะย่าไม่ให้ไป😅
พอเราโตมาเราก็เหมือนเป็นคนใช้ของบ้านคนนึงเลยหล่ะค่ะอาจเป็นเพราะเราไม่ใช่ลูกของน้ามั้งคะ​ เราแบบไม่เข้าใจทำไมไม่เท่าเทียมกันเลยพี่เราตื่นกี่โมงก็ได้ไม่มีใครว่าไม่มีใครด่าตื่นมาก็มากินข้าว​นั่ง​ดูทีวีแบบชิวๆ​อีกคนที่เป็นคนโตก็อยู่แต่ในห้องเวลาทวดใช้อะไรนิดหน่อยก็จะหาว่าทำงานๆทั้งที่เสาร์อาทิตย์ก็หยุดเราก็เข้าใจว่าอาจจะมีงานด้วยแตามันก็คงไม่ตลอดมั้งคะยังไงมันก็ต้องมีเวลาว่างเรายังเห็นพี่เราเล่นมือถือเลย.ตัดภาพม่ที่เราตื่น8โมงก็บอกว่าตื่นสายแล้วตอนให้ปลุกตลอดเบื่อแล้วคือเราก็มีงานเหมือนกันเราเรียนสถาปัต​ค่ะเรานอนดึกแต่เราต้องตื่น7โมงครึ่ง8โมงตื่นมาก็ต้องมากวาดบ้านถูบ้านทั้ง2ชั้นเลยหมา13ตัวเราก็เป็นคนเอาข้าวให้มันปล่อยมันมาอึเก็บมันคุมมุ้งมันข้าวก็หุงผ้าก็ซักตากก็ต้องตากแค่กางเกงในพี่เราเรายังตากให้ถ้าเป็นของเรานะตัวเดียวย่าก็จะแบบเนี้ยดูสิพี่เขาเก็บกางเกงในให้เนี้ยะคือยังไงเราต้องแบบปลาบปลื้มเหรอทีเราทำยังไม่เห็นพูดงั้นบ้างเราก็ต้องการเวลาส่วนตัวเราบ้างเหมือนกันอ่ะเวลาเราไม่ทำนะบางทีเราก็ลืมบางทีเราก็ตั้งใจไม่ทำเพราะเราก็อยากให้พี่เขาทำบ้างเขาเอาแต่อยู่ในห้องไม่ดูไม่แลไรเลยอ่ะย่าก็จะบอกว่าเนี้ยะทำไมไม่รู้น่าที่คือเราก็รู้แต่เราก็อยากให้เขาทำบ้างจริงเราจะพูดก็ได้นะแต่เราไม่พูดเพราะ
ถ้าเราพูดเรื่องก็จะยาว​โดยเฉพาะพี่คนโตผู้หญิงจู้จี้ขี้บ่นทีตัวเองนะบอกผู้ใหญ่ว่าถูบนบ้านละพอเราขึ้นไปดูปม้แต่ตู้ที่ต่ำๆยังไม่เช็ดเลยละคือที่บ้านก็เชื่อพอเราเอาไปบอกก็อืมเราก็ขึ้นไปทำอีกรอบสิเอ้าคทอแบบทำไมไม่โดนบ่นแบบเราอ่ะเวลาเราไม่ทำไรก็จะด่าว่าเราซุกหัวอยู่สรุปแล้วเขาคงเห็นเราเป็นแค่เด็กที่เอามาทำงานบ้านให้รึเปล่าไม่ได้เห็นเราเป็นครอบครัวรึเปล่าเพราะพี่เราสองคนยังไม่ได้ทำเท่านี้เลยโครตตสบายยตัดภาพมาที่เราพูดอ่ะไรไมาได้เลยแม้แต่เรื่องที่พี่คนกลางแอบตั้งกล้องถ่ายคริปเราในห้องน้ำตอนเราอาบน้ำแอบมาดูเราตอนอาบน้ำทีาด้านหลังห้องน้ำเพราะตรงกระจกระบายอากาศมีรูอยู่พี่เขาก็มาส่องดูคือมันหลายรอบมากแต่เราก็ไม่กล้าพูดส่วนนึงเราก็อายอีกส่วนเราก็ไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆมันมีมากกว่านี้อีกแต่คิดว่ามันคงจะยาวมากกว่านี้และสงสารคนอ่าน
เราแค่อยากรู้ว่าเราควรเงียบและยอมอดทนให้เขาทำแบบนี้ต่อไปหรือควรใจแข็งบอกทุกอย่างอธิบายทุกอย่างแม้เขาจะด่าว่าเราเถียงแม้เขาจะด่าว่าเราก้าวร้าวยอกย้อนก็ตามแล้วก็ไปอยู่บ้านตาเพราะยังไงทั้งค่าเรียนทุกๆอย่างตาก็เป็นคนออกเพียงแต่ไปอยู่บ้านอีกหลังเพราะ
คนที่บ้านย่าให้ไปสงสัยกลัวไม่มีใครทำงานบ้านให้เพราะถ้ามีเราเราก็ทำให้แทบทุกอย่างงานบ้านทุกอย่างทำทุกวันเลย.หรือใครมีอะไรมาแนะนำช่วยบอกหน่อยนะคะเพราะเราก็ทนมานานแล้วทนจนมันไม่ไหสแล้ว.
ปล.ทวดกับย่าคนเดียวกันนะคะความจริงคือย่าแต่เราเรียกทวดบ้างย่าบ้าง😅
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่