เราเป็นเด็กนักเรียนมอต้น ตอนแรกเราอยู่โรงเรียนเอกชน(ดังพอสมควร) ค่าเทอมเกือบสามหมื่น ทุกเทอมเราก็มีจ่ายเพราะพ่อเราทำงานและเป็นคนรับผิดชอบเรื่องค่าเทอมให้ แต่พอมีโควิดพ่อเราทำงานไม่ได้และป่วยอีก(พ่ออยู่ต่างประเทศ เราไม่ได้อยู่กับพ่อ) และแม่เราเป็นแค่แม่ค้าธรรมดาคนหนึ่ง แม่เราจ่ายค่าเทอมให้ไม่ได้และโรงเรียนก็ไกลจากบ้าน ต้องเสียค่าน้ำมันเยอะอีก ขอทุนโรงเรียนก็ไม่ทัน จนสุดท้ายเราต้องย้าย ย้ายกลางเทอมมอหนึ่ง เราทำใจไม่ได้ตอนแรกแต่เราก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แค่ภาวนาว่าโรงเรียนที่ย้ายไปจะโอเค เราได้ย้ายไปโรงเรียนรัฐแถวบ้าน พอเราได้เริ่มเรียน มันไม่เหมือนกับที่เก่าเลย เราเข้าใจนะว่ามันไม่ใช่โรงเรียนเอกชน เราต้องเดินเรียนทุกวิชา แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาอะไร ปัญหามันอยู่ที่ว่าเราเข้ากับเพื่อนไม่ได้เลย เพื่อนที่นี่คุยแต่เรื่องผู้ชาย จะหาแฟน อยากได้รุ่นพี่ อยากได้ครูเป็นแฟน นินทาคนอื่นไปเรื่ิย มีน้อยมากๆที่จะไม่เป็นแบบนี้ ซึ่งเขาก็ไท่ได้อยู่ห้องเดียวกับเรา เราเหนื่อยมาห ไม่รู้จะทำยังไงให้เข้ากับพวกเขาได้ เราไม่อยากเป็นอบบนั้นแบบที่สนแต่ผู้ชาย เวลาพักแต่ละห้องก้ไม่ตรงกัน เราได้อยู่แต่กับห้องเรา งานเราก็ไม่ได้ส่ง เพราะครูสั่งในแมสเสจกลุ่ม ซึ่งเราไม่ได้อยู่และไม่รู้เลยว่ามี เราถามเพื่อนแล้วเพื่อนก็ไม่บอกเรา เพิ่งจะรู้ตอนที่มันครบกำหนด ครูก็ไม่สนใจเรา เราเหนื่อย เราอยากย้ายโรงเรียนกลับโรงเรียนเดิม แต่เราต้องรอมอสาม ซึ่งมันอีกนาน เราไม่รู้ว่าเราจะทนได้ไหม เราเหนื่อย เราไม่อยากทนใช้ชีวิตแย่ๆไปอีกสองปี เราจะหาเพื่อนให้เน้ตเราก้คุยไท่เก่ง ที่เดิมเรามีเพื่อนแค่ไม่กี่คน และเขาก็ไม่ว่างพอที่จะมาเสียเวลาคุยกับเรา เราร้องไห้ทุกวัน ทำไมเราต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย
ที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็ไม่มีอะไร แค่อยากระบายเฉยๆ คนที่หลงเข้ามาอ่าน มาเป็นเพื่อนกับเราก็ได้นะ : )
ไม่อยากไปโรงเรียน เข้ากับเพื่อนไม่ได้
ที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็ไม่มีอะไร แค่อยากระบายเฉยๆ คนที่หลงเข้ามาอ่าน มาเป็นเพื่อนกับเราก็ได้นะ : )