ช่วยวิเคราะห์หน่อยครับว่า วรรคทองบทนี้สะท้อนให้เห็นคุณค่าด้านอะไรบ้างครับ

ถึงหน้าวังดังหนึ่งใจจะขาด
คิดถึงบาทบพิตรอดิศร
โอ้ผ่านเกล้าเจ้าประคุณของสุนทร
แต่ปางก่อนเคยเฝ้าทุกเช้าเย็น
พระนิพพานปานประหนึ่งศีรษะขาด
ด้วยทุกข์ยากยากแค้นถึงแสนเข็ญ
ทั้งโรคซ้ำกรรมซัดวิบัติเป็น
ไม่เล็งเห็นที่ซึ่งจะพึ่งพา
                    (จาก นิราศเมืองแกลง ของ สุนทรภู่)