ประโยคขอพ่อแม่ย้ายไปอยู่คนเดียวยังไงไม่ให้พ่อแม่เสียความรู้สึก

เราอายุ27แล้วค่ะ เป็นลูกคนเดียว
เช่าห้องอยู่กับพ่อกับแม่ ทำงานอยู่ใกล้ๆกัน แต่ประเด็นคืออยากย้ายไปอยู่คนเดียวค่ะ แต่แม่ก็คือเราเป็นห่วงความรู้สึก ส่วนพ่อแกก็น่าจะห่วงค่าใช่จ่าย
เพราะเราอยากมีพื้นที่ส่วนตัว อยากคุยกับเพื่อน บางทีนอยด์ก็อยากร้องไห้ อยากกลับดึกโดยที่เข้าห้องไปไม่ต้องทำให้แกตื่น ไม่ใช่ไม่รักพ่อแม่นะคะ รักค่ะ ใครบอกเราไม่รักพ่อแม่เราจะทุบหลังนะคะ
เราเลยจะหาคำพูดดีๆไปบอกแกค่ะ เรื่องค่าใช้จ่ายก็เป็นปัญหามากๆค่ะ แต่ถ้าคิดแบบนี้เราก็จะไม่ได้ออกจากใต้ปีกพ่อแม่เลย
ปล.เราไปเรียนมหาลัยตจว4ปี คือไม่ได้อยู่กับท่าน กลับมาทำงานใกล้ๆท่าน
ปล2.เราให้เงินพ่อกับแม่ คิดเป็นเดือนนึง50เปอร์เซ็นของเงินเดือน เพราะเราให้แกจ่ายค่าห้องด้วย
ปล3.เรามีแฟนค่ะ ท่านต้องคิดว่าเราจะไปอยู่กับแฟนแน่นอน ทั้งๆที่แต่ก่อนเราคิดจะย้ายแต่ไม่มีโอกาศ
ปล4.กำลังจะซื้อบ้าน แต่ลำพังเงินเดือนหมื่นห้าคงไม่ไหวค่ะ

ตอนนี้เครียดมากค่ะ ร้องไห้บ่อยมาก แต่ก็คือแอบร้องไห้ตลอด T_T