เริ่มเลยแล้วกัน
อธิบายธุรกิจของครอบครัวก่อนแล้วกัน เป็นคล้ายๆ ร้านอาหารเช้าและหน้าที่ของผมก็คือ จับฉ่ายดีๆเนี้ยแหละครับ ตั้งแต่ไปเดินซื้อของ เตรียมของ ทำอาหาร พนักงานขาย เป็นร้านเล็กๆ รายได้ต่อวันก็อยู่ ราวๆ 6-9พันต่อวัน ในบ้านก็จะมีพ่อ แม่ ลูกตามปกติ ทุกคนอาจมองก็ดีแล้วนี้ มาเริ่มปัญหากันเลย ร้านนี้เริ่มได้ประมาณ ผมอยู่ ม.3 ตอนนี้ผมจบ ตรี ได้2ปีแล้ว ทางคุณแม่ผมก็ดีเริ่มให้เงินเดื่อนตั้งแต่ผมเรียนจบใหม่ๆ แทนค่าขนมไปเรียน แต่เราสองคนจะคุยไม่ค่อยถูกคอเท่าไหร่ แต่ผมก็รักแกนะครับ
จากธุรกิจเล็กนานไปมันก็ค่อยๆเติบโตไป
มาเข้าปัญหากันเลย
ผมได้เงินเดื่อน 7-9พันบาทต่อเดือน ไม่แน่นนอน พอผมอายุมากขึ้นความต้องการของผมมันก็สูงขึ้น แน่นนอนไม่พอ
2เวลาทำงานผมเช้า5.30ตื่นมาขายของ เที่ยง ไปตลาด บิ๊กซี แม็คโคแล้วแต่สถานะการ เสร็จแล้วถึงบ้านบ่าย 2 3 เริ่มเตียมของสำหรับวันต่อไป บ้างวัน น้อยได้พักเร็ว บ้างวันเยอะ เทียงคื่น ตี1ก็เคยมีมา ผมมีแฟนนะครับ แฟนก็อยู่ด้วยกันและเขาก็พนักเงินเดื่อนธรรมดาเนี่ยแหละ บ้างของเยอะเขาก็จะค่อยช่วยผมทำตลอด ผมก็แบ่งเงินเดือนของผมให้เขาบ้าง1-2พันและ
ปัญหาที่3 แน่นนอน การทำงานแบบนี้ ผมจะขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย ขาดผมได้วันไหน มันมักจะมีปัณหาตามมาเป็นแท้แน่นอน เวลาจะออกไปกินชาบู หมูกะทะยังหายากเลย แฟนทำงานประจำของเขาสร็จ ก็จะรีบกับมาช่วยผม ซึ่งผมคิดหลายรอบหลายครั้งมาก ทำไมผมถึงพาเขามาลำบาคอะไรแบบนี้ บ้างวันหลับยุหน้าเขียงหันหมูเลยก็มี
ปัณหาที่4 ทางบ้านผมเขาชอบขึ้นปากขึ้นเสียงกัน ตั้งแต่ผมเด็กๆแล้ว บ้างวันทะเลาะกันเสร็จ หวยมักจะมาลงที่ผม ทำให้ทำงานไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ แต่บ้างครั้งหลุดก็ต่อปากต่อคำคืน แต่หลังๆปีสองปีนี้ ผมกับเปลี่ยนไป ผมกลายเป็นคนเงียบๆ โดนด่ามาผมก็เงียบไว้ เก็บเอาไว้ในใจ คิดแค่ว่าคงเป็นที่นิสัยของคุณพ่อคุณแม่ของผมเอง
ปัณหาที่ออยากออกจากตรงนี้ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่มันเป็นเรื่องเวลา กับความรู้สึกไม่สนุกกับการทำงาน ตื่นมาเจอ อารมณ์ที่แปรปรวนของคนที่บ้านผมเหนื่อย
บ้างครั้งผมก็อยากหายไปเฉยๆเลย
อย่างน้อยๆพนักงานเงินเดือน เลิกงาน5โมงก็คงมีเวลาพักได้เที่ยวเล่นบ้าง วันอาทิต วันหยุดต่าง ก็คงได้ไปเที่ยวต่างจังหวัด กับเขาบ้าง
ปล.พิมพ์คำไหนผิดขอโทษด้วยนะครับ สวัสดีปีใหม่นะครับ ไปเตียมของต่อแล้วครับ สู้
ไม่รู้จะแท็กลงห้องไหนด้วยสิ
ทำงานกับครอบครัว vs พนักงานเงินเดือน
อธิบายธุรกิจของครอบครัวก่อนแล้วกัน เป็นคล้ายๆ ร้านอาหารเช้าและหน้าที่ของผมก็คือ จับฉ่ายดีๆเนี้ยแหละครับ ตั้งแต่ไปเดินซื้อของ เตรียมของ ทำอาหาร พนักงานขาย เป็นร้านเล็กๆ รายได้ต่อวันก็อยู่ ราวๆ 6-9พันต่อวัน ในบ้านก็จะมีพ่อ แม่ ลูกตามปกติ ทุกคนอาจมองก็ดีแล้วนี้ มาเริ่มปัญหากันเลย ร้านนี้เริ่มได้ประมาณ ผมอยู่ ม.3 ตอนนี้ผมจบ ตรี ได้2ปีแล้ว ทางคุณแม่ผมก็ดีเริ่มให้เงินเดื่อนตั้งแต่ผมเรียนจบใหม่ๆ แทนค่าขนมไปเรียน แต่เราสองคนจะคุยไม่ค่อยถูกคอเท่าไหร่ แต่ผมก็รักแกนะครับ
จากธุรกิจเล็กนานไปมันก็ค่อยๆเติบโตไป
มาเข้าปัญหากันเลย
ผมได้เงินเดื่อน 7-9พันบาทต่อเดือน ไม่แน่นนอน พอผมอายุมากขึ้นความต้องการของผมมันก็สูงขึ้น แน่นนอนไม่พอ
2เวลาทำงานผมเช้า5.30ตื่นมาขายของ เที่ยง ไปตลาด บิ๊กซี แม็คโคแล้วแต่สถานะการ เสร็จแล้วถึงบ้านบ่าย 2 3 เริ่มเตียมของสำหรับวันต่อไป บ้างวัน น้อยได้พักเร็ว บ้างวันเยอะ เทียงคื่น ตี1ก็เคยมีมา ผมมีแฟนนะครับ แฟนก็อยู่ด้วยกันและเขาก็พนักเงินเดื่อนธรรมดาเนี่ยแหละ บ้างของเยอะเขาก็จะค่อยช่วยผมทำตลอด ผมก็แบ่งเงินเดือนของผมให้เขาบ้าง1-2พันและ
ปัญหาที่3 แน่นนอน การทำงานแบบนี้ ผมจะขยับตัวไปไหนไม่ได้เลย ขาดผมได้วันไหน มันมักจะมีปัณหาตามมาเป็นแท้แน่นอน เวลาจะออกไปกินชาบู หมูกะทะยังหายากเลย แฟนทำงานประจำของเขาสร็จ ก็จะรีบกับมาช่วยผม ซึ่งผมคิดหลายรอบหลายครั้งมาก ทำไมผมถึงพาเขามาลำบาคอะไรแบบนี้ บ้างวันหลับยุหน้าเขียงหันหมูเลยก็มี
ปัณหาที่4 ทางบ้านผมเขาชอบขึ้นปากขึ้นเสียงกัน ตั้งแต่ผมเด็กๆแล้ว บ้างวันทะเลาะกันเสร็จ หวยมักจะมาลงที่ผม ทำให้ทำงานไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่ แต่บ้างครั้งหลุดก็ต่อปากต่อคำคืน แต่หลังๆปีสองปีนี้ ผมกับเปลี่ยนไป ผมกลายเป็นคนเงียบๆ โดนด่ามาผมก็เงียบไว้ เก็บเอาไว้ในใจ คิดแค่ว่าคงเป็นที่นิสัยของคุณพ่อคุณแม่ของผมเอง
ปัณหาที่ออยากออกจากตรงนี้ไม่ใช่เรื่องเงิน แต่มันเป็นเรื่องเวลา กับความรู้สึกไม่สนุกกับการทำงาน ตื่นมาเจอ อารมณ์ที่แปรปรวนของคนที่บ้านผมเหนื่อย
บ้างครั้งผมก็อยากหายไปเฉยๆเลย
อย่างน้อยๆพนักงานเงินเดือน เลิกงาน5โมงก็คงมีเวลาพักได้เที่ยวเล่นบ้าง วันอาทิต วันหยุดต่าง ก็คงได้ไปเที่ยวต่างจังหวัด กับเขาบ้าง
ปล.พิมพ์คำไหนผิดขอโทษด้วยนะครับ สวัสดีปีใหม่นะครับ ไปเตียมของต่อแล้วครับ สู้
ไม่รู้จะแท็กลงห้องไหนด้วยสิ