เราคบกับแฟนมา 5 ปี ตั้งแต่ปีเราเรียนปี 1 ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะพอสมควรและเขาเปลี่ยนตัวเองเพื่อเรามากๆ
จากที่ตอนแรกทางบ้านแฟนไม่ค่อยชอบเรา จนตอนนี้ เขาทำให้เรารู้สึกว่าเค้าจริงใจกับเราจริงๆกว่าตอนนั้น
...ที่เรารู้สึกตอนนั้นว่าทางบ้านเขาไม่ชอบเราเพราะตอนนั้น แฟนเราไม่ยากเรียนต่อแล้ว อยากทำงานหาเงินใช้เองและช่วยแม่เขาส่งน้องอีกสองคนเรียน แต่ว่า แม่เขาคิดว่า เขาเลิกเรียน เพราะมาส่งเราเรียน มันก็มีส่วน แต่ต่อให้เรามีแฟนตอนนั้น บางเดือนเราก็ยัง ขอเงินแม่ใช้เลย แล้ว เราก็ทำงานพาร์ทไทม์จนเราเรียนจบด้วย ...จนตอนนี้เราเรียนจบมาเกือบ 2 ปี เลยให้แฟนกลับไปเรียนต่อ ปวส. ให้จบ ก็เหมือนกับ สลับกันส่งกันเรียนจะได้ไม่มีบุญคุณติดค้างเขา เพราะช่วงที่เรายังเรียนไม่จบ เราแอบได้ยินว่า ถ้าเกิดเราเรียนจบ แล้วทิ้งลูกเขาไปจะทำไง บอกเลยว่าตอนนั้นเราไม่คิดที่จะปล่อยลูกเขาไปเลย เพราะแฟนเราดีกับเรามาก ดูแลเราทุกอย่าง แต่พอเราได้ยินแบบนี้เราเริ่มรู้สึกว่า ต่อให้เรารักกัน แต่ถ้าครอบครัวฝ่ายใดไม่โอเค มันก็ไปต่อยาก แต่เราก็พยายามพิสูจมาเรื่อยๆ จนทางบ้านเขาก็ดีกับเรามากขึ้น
แต่...ที่เรามีความคิดที่จะแยกกับแฟนหลังเรียนจบ ปีนี้เราเพิ่งเสียคนที่เรารักไปคือปู่ของเรา และ แฟนเราเขาก็เสียน้องชายไป เช่นกัน จากการสูญเสียครั้งนี้ทำให้เรากลับมาคิดว่า เราอยากมีเวลาดูและย่า วันหยุดก็กลับไปนอนบ้าน ทำงานเก็บเงิน ความจริงก่อนหน้านีพ่อเราไปทำงานกับญาติที่กรุงเทพ เวลากลับบ้านก็จะมีเงิน พอใช้หนี้ไปที่ละอย่าง แต่พอปู่เสียพ่อก็กลับมา แล้วไม่ยอมกลับไปอีก จุดนี้แหละที่ทำให้เราเริ่มคิดเรื่องนี้ ทุกคนคงจะคิดว่า ที่พ่อไม่ยอมกลับไปเพราะอยากอยู่ดูแลย่า ที่ต้องอยู่คนเดียวใช่ไหม? แต่เปล่าเลย ย่าเรายังมีป้าที่พร้อมจะดูแลตลอด แต่ป้าจะอยู่กับพ่อเราไม่ได้ เพราะชอบทะเลาะ ที่ชอบทะเลาะก็เพราะ พ่อเราชอบไปกินเหล้าแล้วเมากลับมา บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราก็เคยเจอแหละ ตั้งแต่เราเด็กจนโตจนตอนนั้นชินไปแล้ว แต่พอเราเข้ามหาลัย เราก็ไม่ค่อยได้รับรู้อะไรมาก กลับมาเรื่องที่ไม่ยอมกลับไปทำงานที่กรุงเทพต่อ พอไม่ยอมกลับก็เลยอยากจะมาทำนา ทำสวนอยู่บ้าน เอาจริงๆนะ เราโตมากับพ่อตั้งแต่เด็กอ่ะ ทำไมเราจะไม่รู้ว่า ถ้ากลับมาอยู่แต่บ้านมันจะมีอะไรตามมา เราถึงได้คิดว่า มันคงไม่มีทางไหนที่จะทำให้พ่อยอมกลับไปแล้วล่ะ เราถึงได้คิดเรื่องที่อยากจะแยกทางกับแฟนเรา แต่เราก็ยังรักและเป็นห่วงแฟนเรานะ แต่คงไม่มากเท่าเค้าเป็นห่วงเรา😣
เพราะฐานะทางบ้านเราทั้งคู่ต่างมีภาระหลายอย่าง ทั้งเค้า และ เรา เป็นพี่คนโตทั้งคู่ บ้านแฟนก็มีหนี้สินเยอะ บ้านเราก็เช่นกัน เราเลยคิดว่าถ้าเราส่งแฟนเรียนจบแล้ว เราอยากขอแยกทางกับเขา เพื่อให้ตัวเองได้ดูแลครอบครัวเต็มที่บ้าง การใช้ชีวิตคู่ในวันข้างหน้ามันต้องเหนื่อยมากๆนะ เพราะทางบ้านแฟนเขาก็มีน้องที่กำลังจะเรียนมหาลัยในปีหน้าอีก ส่วนเราก็พ่อก็มีหนีสินเยอะไหนจะบวกกับเราที่กู้ กยศ. ตอนเรียนอีก ถ้าเกิดเราไปต่อ เราสองคนก็ยังไม่พร้อมที่จะสร้างครอบครัวของตัวเองในตอนนี้หรอก ยังไงซะ ต่างคนก็ต้องอยากช่วยเหลือครอบครัวของตัวเองให้ได้มากที่สุด ถ้าเราสู้ไปด้วยกันมันก็ไปได้นะ แต่ยังไงซะใครก็อยากสู้เพื่อครอบครัวตัวเองมากกว่าอ่ะ จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้นะ แต่เราอยากเลือกทางนี้ มันจะดูใจร้ายกับแฟนเราไหมคะ?
ขอเลิกเพราะมีเหตุผลส่วนตัว?
จากที่ตอนแรกทางบ้านแฟนไม่ค่อยชอบเรา จนตอนนี้ เขาทำให้เรารู้สึกว่าเค้าจริงใจกับเราจริงๆกว่าตอนนั้น
...ที่เรารู้สึกตอนนั้นว่าทางบ้านเขาไม่ชอบเราเพราะตอนนั้น แฟนเราไม่ยากเรียนต่อแล้ว อยากทำงานหาเงินใช้เองและช่วยแม่เขาส่งน้องอีกสองคนเรียน แต่ว่า แม่เขาคิดว่า เขาเลิกเรียน เพราะมาส่งเราเรียน มันก็มีส่วน แต่ต่อให้เรามีแฟนตอนนั้น บางเดือนเราก็ยัง ขอเงินแม่ใช้เลย แล้ว เราก็ทำงานพาร์ทไทม์จนเราเรียนจบด้วย ...จนตอนนี้เราเรียนจบมาเกือบ 2 ปี เลยให้แฟนกลับไปเรียนต่อ ปวส. ให้จบ ก็เหมือนกับ สลับกันส่งกันเรียนจะได้ไม่มีบุญคุณติดค้างเขา เพราะช่วงที่เรายังเรียนไม่จบ เราแอบได้ยินว่า ถ้าเกิดเราเรียนจบ แล้วทิ้งลูกเขาไปจะทำไง บอกเลยว่าตอนนั้นเราไม่คิดที่จะปล่อยลูกเขาไปเลย เพราะแฟนเราดีกับเรามาก ดูแลเราทุกอย่าง แต่พอเราได้ยินแบบนี้เราเริ่มรู้สึกว่า ต่อให้เรารักกัน แต่ถ้าครอบครัวฝ่ายใดไม่โอเค มันก็ไปต่อยาก แต่เราก็พยายามพิสูจมาเรื่อยๆ จนทางบ้านเขาก็ดีกับเรามากขึ้น
แต่...ที่เรามีความคิดที่จะแยกกับแฟนหลังเรียนจบ ปีนี้เราเพิ่งเสียคนที่เรารักไปคือปู่ของเรา และ แฟนเราเขาก็เสียน้องชายไป เช่นกัน จากการสูญเสียครั้งนี้ทำให้เรากลับมาคิดว่า เราอยากมีเวลาดูและย่า วันหยุดก็กลับไปนอนบ้าน ทำงานเก็บเงิน ความจริงก่อนหน้านีพ่อเราไปทำงานกับญาติที่กรุงเทพ เวลากลับบ้านก็จะมีเงิน พอใช้หนี้ไปที่ละอย่าง แต่พอปู่เสียพ่อก็กลับมา แล้วไม่ยอมกลับไปอีก จุดนี้แหละที่ทำให้เราเริ่มคิดเรื่องนี้ ทุกคนคงจะคิดว่า ที่พ่อไม่ยอมกลับไปเพราะอยากอยู่ดูแลย่า ที่ต้องอยู่คนเดียวใช่ไหม? แต่เปล่าเลย ย่าเรายังมีป้าที่พร้อมจะดูแลตลอด แต่ป้าจะอยู่กับพ่อเราไม่ได้ เพราะชอบทะเลาะ ที่ชอบทะเลาะก็เพราะ พ่อเราชอบไปกินเหล้าแล้วเมากลับมา บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง เราก็เคยเจอแหละ ตั้งแต่เราเด็กจนโตจนตอนนั้นชินไปแล้ว แต่พอเราเข้ามหาลัย เราก็ไม่ค่อยได้รับรู้อะไรมาก กลับมาเรื่องที่ไม่ยอมกลับไปทำงานที่กรุงเทพต่อ พอไม่ยอมกลับก็เลยอยากจะมาทำนา ทำสวนอยู่บ้าน เอาจริงๆนะ เราโตมากับพ่อตั้งแต่เด็กอ่ะ ทำไมเราจะไม่รู้ว่า ถ้ากลับมาอยู่แต่บ้านมันจะมีอะไรตามมา เราถึงได้คิดว่า มันคงไม่มีทางไหนที่จะทำให้พ่อยอมกลับไปแล้วล่ะ เราถึงได้คิดเรื่องที่อยากจะแยกทางกับแฟนเรา แต่เราก็ยังรักและเป็นห่วงแฟนเรานะ แต่คงไม่มากเท่าเค้าเป็นห่วงเรา😣
เพราะฐานะทางบ้านเราทั้งคู่ต่างมีภาระหลายอย่าง ทั้งเค้า และ เรา เป็นพี่คนโตทั้งคู่ บ้านแฟนก็มีหนี้สินเยอะ บ้านเราก็เช่นกัน เราเลยคิดว่าถ้าเราส่งแฟนเรียนจบแล้ว เราอยากขอแยกทางกับเขา เพื่อให้ตัวเองได้ดูแลครอบครัวเต็มที่บ้าง การใช้ชีวิตคู่ในวันข้างหน้ามันต้องเหนื่อยมากๆนะ เพราะทางบ้านแฟนเขาก็มีน้องที่กำลังจะเรียนมหาลัยในปีหน้าอีก ส่วนเราก็พ่อก็มีหนีสินเยอะไหนจะบวกกับเราที่กู้ กยศ. ตอนเรียนอีก ถ้าเกิดเราไปต่อ เราสองคนก็ยังไม่พร้อมที่จะสร้างครอบครัวของตัวเองในตอนนี้หรอก ยังไงซะ ต่างคนก็ต้องอยากช่วยเหลือครอบครัวของตัวเองให้ได้มากที่สุด ถ้าเราสู้ไปด้วยกันมันก็ไปได้นะ แต่ยังไงซะใครก็อยากสู้เพื่อครอบครัวตัวเองมากกว่าอ่ะ จะว่าเราเห็นแก่ตัวก็ได้นะ แต่เราอยากเลือกทางนี้ มันจะดูใจร้ายกับแฟนเราไหมคะ?