กระทู้ก่อนที่ผมเคยตั้งเมื่อหลายเดือนที่แล้ว
จนตอนนี้ก็รู้สึกสบายขึ้นบ้างแล้วเพราะผ่านมันมาได้ แต่ปัจจุบันผมทำงานที่เดิมเกี่ยวกับสายก่อสร้าง
ยิ่งทำงานยิ่งเหมือนไม่รู้ ยิ่งมีงานอะไรเข้ามาใหม่ๆ ผมก็ยิ่งไม่รู้และได้รู้จากสิ่งที่ผิด เหมือนผมเรียนรู้จากการโดนซ้อมเป็นประจำ
วนลูปแบบนี้ไป มีปัญหาก็ไม่รู้จะหันไปปรึกษาใคร บางปัญหาคือผมไม่รู้จริงๆ ผมก็ไม่กล้าถาม
เพราะบางครั้งก็โดนด่า ผมก็อึดอัดจากการโดนว่า
ปัจจุบันผมกลายเป็นรู้สึกน้อยใจตัวเองว่าทำไมเราไม่รู้วะ ถ้าเรารู้เราอยากจะจัดการให้มันจบและเสร็จสิ้น
จริงๆผมอยากสนุกกับงานแต่อีกอารมณ์ก็รู้สึกว่าเหนื่อย หรือจริงๆเราไม่เหมาะสมกับงานและหางานที่เหมาะกับเรามากกว่านี้
การที่จะผมจะเป็นวิศวกรที่เก่งได้มันต้องผ่านเรื่องพวกนี้ให้ได้ใช่ไหม ผมต้องอดทนใช่ไหม จากวันนั้นผมบอกตัวเองว่าต้องทน ไม่ถอยเพราะเราเลือกแล้ว
แต่ตอนนี้ทัศนคติของผมพังไปหมดแล้ว เพราะคำว่าน้อยใจตัวเองที่ไม่รู้ และเบื่อที่ต้องโดนซ้อมหรือผิดพลาดบ่อยๆถึงจะรู้
พี่ๆ พอแนะนำได้ไหมว่าสิ่งที่ผมเจอมันคือปกติและต้องทนใช่ไหม ผมได้ปรับทัศนคติตัวเองและทำความเข้าใจไปกับมัน
เริ่มรู้สึกท้อในงาน ผมควรทำไง
จนตอนนี้ก็รู้สึกสบายขึ้นบ้างแล้วเพราะผ่านมันมาได้ แต่ปัจจุบันผมทำงานที่เดิมเกี่ยวกับสายก่อสร้าง
ยิ่งทำงานยิ่งเหมือนไม่รู้ ยิ่งมีงานอะไรเข้ามาใหม่ๆ ผมก็ยิ่งไม่รู้และได้รู้จากสิ่งที่ผิด เหมือนผมเรียนรู้จากการโดนซ้อมเป็นประจำ
วนลูปแบบนี้ไป มีปัญหาก็ไม่รู้จะหันไปปรึกษาใคร บางปัญหาคือผมไม่รู้จริงๆ ผมก็ไม่กล้าถาม
เพราะบางครั้งก็โดนด่า ผมก็อึดอัดจากการโดนว่า
ปัจจุบันผมกลายเป็นรู้สึกน้อยใจตัวเองว่าทำไมเราไม่รู้วะ ถ้าเรารู้เราอยากจะจัดการให้มันจบและเสร็จสิ้น
จริงๆผมอยากสนุกกับงานแต่อีกอารมณ์ก็รู้สึกว่าเหนื่อย หรือจริงๆเราไม่เหมาะสมกับงานและหางานที่เหมาะกับเรามากกว่านี้
การที่จะผมจะเป็นวิศวกรที่เก่งได้มันต้องผ่านเรื่องพวกนี้ให้ได้ใช่ไหม ผมต้องอดทนใช่ไหม จากวันนั้นผมบอกตัวเองว่าต้องทน ไม่ถอยเพราะเราเลือกแล้ว
แต่ตอนนี้ทัศนคติของผมพังไปหมดแล้ว เพราะคำว่าน้อยใจตัวเองที่ไม่รู้ และเบื่อที่ต้องโดนซ้อมหรือผิดพลาดบ่อยๆถึงจะรู้
พี่ๆ พอแนะนำได้ไหมว่าสิ่งที่ผมเจอมันคือปกติและต้องทนใช่ไหม ผมได้ปรับทัศนคติตัวเองและทำความเข้าใจไปกับมัน