สวัสดีค่ะ วันนี้ขอมาระบายความรู้สึกในกระทู้นี้หน่อยนะคะ ไม่รู้จะไปเล่าให้ใครฟังดีมันออกจะเขินๆ อีกอย่างกลัวหน้าแตกคิดไปเองค่ะ 🤣🤣
ขอเกริ่นยาวย้อนไปซัก 10 ปี นิดๆนะคะ ไม่ว่าใครก็มีรักแรกกันทั้งนั้น แต่ว่าจะมีในตอนไหน อายุเท่าไหร่ ของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน สำหรับเรา รักแรก... ไม่สิ! อาจจะไม่ใช่รักแรกแค่มีความรู้สึกสนใจ ชอบพอล่ะมั้งคะ ตอนนั้นเราอยู่แค่ ป.6 ค่ะ 55555 เป็น Poppy love แบบใสๆกับเพื่อนต่างโรงเรียน ขอแทนตัวเพื่อนชายคนนี้ว่า S นะคะ รร.ของเรากับรร.ของ S เป็นรร.ที่อยู่ใกล้ๆกัน อยู่ในเขตเดียว มักมีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกัน หรือเจอกันบ่อยๆ บอกตรงๆว่าจำครั้งแรกที่เจอกัน หรือมีความรู้สึกชอบคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ได้ รู้แต่ว่าทุกครั้งที่เจอก็มองกันอยู่ตลอด พยายามเดินผ่านกันให้เฉียดใกล้กันมากที่สุด 🙈🙈 แล้วก็เริ่มคุยเริ่มทักกัน และมีเพื่อนรร.เรา บ้านอยู่แถวๆเขตรร. S พอดี ก็รู้จักกันเกือบหมดค่ะ เริ่มมีการเขียนจดหมายคุยกับเพื่อนต่างรร. โดยฝากเพื่อนคนนี้ไป แต่แรกเริ่มไม่ใช่เรานะคะ เป็นเพื่อนคนอื่นๆก็เขียนหากันไปมา แล้วเรากับ S ก็เริ่มเขียนหากัน แต่เนื้อความในจดหมายไม่มีชอบเธอนะ รักเธอนะ อะไรแบบนี้นะคะ แค่เธอเป็นไง เรียนยากไหม กิจกรรมของเขตที่จะจัดเร็วๆนี้เธอได้ไปหรือเปล่า ประมาณนี้ค่ะ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เจอก็ทัก จนมาถึงช่วงที่ทำให้ไม่ได้คุยกันอีกเลยนั้นก็คือช่วงเข้าค่ายลูกเสือ เนตรนารีค่ะ 😭😭
ในการเข้าค่ายลูกเสือ เนตรนารีของเราคือรร.ประถมทุกโรงในเขตอำเภอเดียวกัน จะเข้าด้วยกันทั้งหมดค่ะ เป็นเด็กป.5 และเด็กป.6 ในช่วงป.5 เรายังไม่รู้จัก S นะคะ อาจจะเคยเห็นหน้าแต่ไม่ได้สนใจว่าคือใคร ชื่ออะไร สนใจแต่เพื่อนผู้หญิงค่ะ ซึ่งในตอนเข้าค่ายตอนป.5 เราเจอเพื่อนผู้ชายต่างรร.ที่อยู่ในอำเภอเดียวกัน แต่รร.อยู่ห่างกันมาก เพื่อนคนนั้นชื่อว่า M รู้จักกันตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ เข้าค่ายทั้งหมด 3 วัน 2 คืน แล้วอาจารย์จะคละเด็กทุกรร.ให้อยู่ด้วยกัน รู้จัก M เพราะอยู่หมู่เดียวกัน และตีกันตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ M จะเป็นผช.กวนๆ ส่วนเราจะออกห้าวๆ และเรียนดี รุ่นน้องผช.กับเพื่อนผช.ในห้องนี่คือลูกน้องในสังกัดของเราเลยนะคะ 55555 คงกลัวโดนตบกบาล ไม่ก็กลัวเราไม่ให้ลอกข้อสอบ 😂😂 เรากับ M ก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆ แต่พอวันที่ 2 ที่ต้องเดินทางไกล คือค่ายลูกเสือในจ.เราสมัยก่อน 10 กว่าปีที่แล้ว คือไม่มีอะไรเลย เดินทางไกลก็คือเดินขึ้นเขา ลงเขา เราก็เป็นคนเตรียมความพร้อมค่ะ เตรียมน้ำเตรียมขนมไปกินกลางทางเผื่อหิว และก็บอกเพื่อนๆรร.เราให้เตรียมไป ถึงเวลาเดินทางไกลจริงๆคือเหนื่อยมาก หิวน้ำมาก และคุณชาย M ตัวดีไม่ได้เตรียมอะไรไปค่ะ คิดว่าน่าจะมีขาย สรุปว่าไม่มี ส่วน M นางหิวน้ำมาก บังเอิญว่าเราก็เป็นคนสวยใจดี ขนาดไม่ค่อยถูกกันยังแบ่งน้ำกับขนมให้ M กิน แค่นั้นแหละค่ะ M เปลี่ยนไปกลายเป็นเพื่อนที่ดีมากกก ช่วยเรานู้นนี่ ตลอด 2 วัน 1 คืนที่เหลือ ตอนเลิกค่ายต่างกันต่างแยกย้ายบอกกันแค่ว่า เห้ย! ค่อยเจอกันปีหน้านะ แล้วเรากับ M ก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยค่ะ
จนกระทั่งเข้าค่ายลูกเสือตอนป.6 ที่เรารู้จัก S แล้ว คุยกันทักกัน แบบฉันชอบคนนี้นะ 😊 พอถึงค่ายอาจารย์ให้นั่งรวมกันทุกรร. ใช่ค่ะ เจอนัง M นั่งยิ้มแฉ่งทักทายอยู่ ด้วยความที่เราไม่เจอเพื่อนมาเป็นปี ก็ยิ้มคุยทักทายกันปกติ อาจจะมากไปหน่อยมั้งค่ะ หันไปเจอ S นั่งจ้องเขม่งเลย 😂 ตลอดการเข้าค่ายเราไม่ได้อยู่หมู่เดียวกับใครนะคะ ไม่ว่าจะ S หรือ M แต่ว่าเจอใครใน 2 คนนี้เราก็จะคุยกันเล่นกันตามปกติ คือคนนึงเราชอบ อีกคนเป็นเพื่อนอ่ะนะ จนจบการเข้าค่าย 3 วัน 2 คืน และกำลังแยกย้ายขึ้นรถบัสของแต่ละรร..กลับกัน จุดพีคอยู่ตรงนี้แหละค่ะ เราคิดว่าคงไม่ได้เจอ M อีกแล้ว รร.อยู่ไกล สมัยนั้นไม่มี Facebook Line ให้ติดต่อกัน โทรศัพท์มือถือแทบจะไม่มี มีแต่โทรศัพท์บ้านกับตู้โทรศัพท์สาธารณะ เรากับ M ก็ไม่ได้แลกเบอร์บ้านอะไรกันนะคะ เพราะเป็นเพื่อนเฉยๆ แล้วก็ไม่ได้สนิทถึงขั้นต้องแลกเบอร์กัน และเหตุเกิดจากที่เราคิดแบบนี้เลยเดินไปที่รถบัสของรร. M กับเพื่อนของเราอีกคน เห็น M บนรถ นางก็ชะโงกหัวออกมา เราก็แค่ไปโบกมือบ๊ายบายไป แล้วหันหลังกลับ.... เหมือนในละครน้ำเน่าเลยค่ะ รถบัสตรงข้ามคือของ S และ S กำลังมองมา พอ S เห็นว่าเรามอง เค้าก็หันกลับไม่มองเราอีกเลย 😭😭 ตอนนั้นไม่รู้สึกอะไรนะคะ ไม่รู้ด้วยว่าทำไมเค้าถึงไม่มองเรา ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำจะส่งผลอะไร ตั้งแต่วันนั้น เวลาเจอ S ตามกิจกรรมร่วมกันต่างๆ S ไม่มองเราเลยค่ะ เห็นก็เฉยๆ สายตาว่างเปล่ามาก แล้วเราจะกล้าไปทักผช.ก่อนหรอคะ ไม่มีทางงงง 😤😤 จนจบป.6 เรากับ S สอบเข้ารร.มัธยมคนละที่นะคะ แต่เจอกันบ้างประปราย เพราะจุดรอรถประจำทางที่ S กับเราขึ้นมันใกล้กัน แต่เหมือนเดิมค่ะ ไม่มอง ต่างคนต่างเฉยชาไป จนเราขึ้นม.3 เราเปลี่ยนเป็นขึ้นรถตู้รับ-ส่ง ตั้งแต่นั้นไม่เคยเจอ S อีกเลย และอาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเรายังเด็กมั้งคะเลยมีแค่ความรู้สึกสงสัยว่าเพราะอะไรนะ ทำไมอยู่ๆถึงเฉยชาใส่ ทำไมไม่คุยกับเราอีก....
ผ่านไปเกือบ 10 ปีที่ไม่เคยเจอกันทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้ไกลกันมาก ตลาดที่ต้องมาช่วยแม่ซื้อของก็ที่เดียวกัน 55555 ปัจจุบันตัวเราเองทำงานประจำ จ.-ศ. ส่วนวันเสาร์รับพาร์ทไทม์ อาทิตย์หยุดพักผ่อนค่ะ วันที่ทำงานประจำเราจะเลิกไม่เป็นเวลา เลยทำให้ไม่เคยแวะตลาดตรงเข้าบ้านอย่างเดียวค่ะ วันเสาร์เลิกงานตรงเวลาทุกครั้งแม่จะให้แวะตลาดซื้อของเข้ามาบ้าน ทำแบบนี้มา 2 ปีค่ะ จนซัก 2 เดือนที่แล้วเราเจอ S ที่ตลาดค่ะมากับผญ. น่าจะเป็นแฟนมั้งคะ พอเจอแล้วก็ใจเต้นนะคะ เหมือนแบบไม่เจอกันนานแต่ไม่ได้คิดอะไร เราก็ทำเป็นไม่มองแต่แอบเหลือบๆ 😂😂 S ก็เห็นเราก็เหมือนกันค่ะ แล้วก็ไม่มองอีก 55555 หลังจากนั้นทุกวันเสาร์เราเจอ S ที่ตลาดตลอดเลย แต่มาคนเดียวนะคะ แม้ไม่ใช่เวลาเดิมเพราะบางทีเราก็แวะเติมน้ำมัน เติมลมรถก่อนเข้าตลาดบ้าง ไม่ก็ตรงเข้าตลาดเลย เวลาก็จะเหลือบๆกันประมาณ 15-30 นาที แต่ทุกครั้งที่เจอ ใช่ค่ะ! เราแอบมองตลอด แต่เราสังเกตนะคะ ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า ทั้งเราและเค้า เวลาเจอกันตรงๆจะทำเป็นไม่มอง แต่ถ้าอยู่คนละซอยของแผงตลาด แต่ตรงข้ามกันมองเห็นกันได้ S จะมองเรา พอเราหันไปมองเค้าจะหลบตา ทำเป็นไม่เห็น เช่นเดียวกันค่ะ เราก็ทำแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน พอถึงเมื่อวานค่ะเจอกันที่ตลาดและเป็นเหมือนเดิมเลย จนเราเดินกลับขึ้นรถจะขับกลับบ้าน เรานั่งบนรถแล้วเห็นเค้ามองมาที่รถเราเหมือนมองตาม ส่วนเราหรอ สตาร์ทรถแล้วนั่งอยู่เฉยๆค่ะ 555555 นั่งมองเค้าจนเค้าซื้อของเสร็จเดินขึ้นมอไซร์เตรียมขับกลับบ้าน เราถึงถอยรถออก บอกไว้ก่อนนะคะว่าทางกลับบ้านเค้ากับเราคนละทางกันเลย แต่พอเราถอยรถออกมันมีช่องว่างตรงหน้ารถใช่ไหมคะ S ขับรถมอไซร์ออกมาปาดหน้ารถเรา จนเราต้องเบรคหยุดรถไว้ก่อน แล้ว S ก็ยิ้มน่าจะขอโทษล่ะมั้งคะ ชะลอรถแปปนึงแล้วค่อยขับรถออกไป แต่ทางที่ไปไม่ใช่ทางที่จะต้องกลับบ้านของ S แน่ๆ เพราะทางที่ S ใช้กลับบ้านจะไม่สวนหรือเจอกับรถเรา หรือเค้าจะไปไหนต่อก็ไม่ทราบ แต่ที่เราแน่ใจคือใจเราเต้นแรงมากกก ใจสั่นมากก คือไม่ได้เห็นเค้ายิ้มให้มาเกือบ 10 ปี เจอแต่สายตาเย็นชา เอ๊ะะ หรือเค้าไม่รู้ว่าคนในรถคือเรา 😂😂 จากนั้นในหัวเราคิดแต่ทำไมนะๆๆๆๆ อยากเห็นเค้ายิ้มอีกครั้งจัง อยากให้ถึงวันเสาร์หน้าเร็วๆ เค้าน่าจะมีแฟนแล้วมั้ง คือมีแต่เรื่องของเค้า ระหว่างขับรถแอบเสียอาการอยู่คนเดียว เขินเฉย มันอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้ พรั่งพรูออกมาหมด เห้อออออ ตอนนี้พยายามไม่คิดถึงแล้วค่ะ กลัวหน้าแหกคิดไปเองคนเดียว ครั้งหน้าถ้าเจอกันเราก็คงไม่กล้าทักเค้าก่อนแน่ๆ และถ้าเค้าไม่ทักเรา เราจะทำยังไงดีนะ 😓😓
เก๊กมาได้เป็น 10 ปี เจอเธอยิ้มให้ครั้งเดียว บอกเลยพังงง 😂
ขอเกริ่นยาวย้อนไปซัก 10 ปี นิดๆนะคะ ไม่ว่าใครก็มีรักแรกกันทั้งนั้น แต่ว่าจะมีในตอนไหน อายุเท่าไหร่ ของแต่ละคนก็ไม่เหมือนกัน สำหรับเรา รักแรก... ไม่สิ! อาจจะไม่ใช่รักแรกแค่มีความรู้สึกสนใจ ชอบพอล่ะมั้งคะ ตอนนั้นเราอยู่แค่ ป.6 ค่ะ 55555 เป็น Poppy love แบบใสๆกับเพื่อนต่างโรงเรียน ขอแทนตัวเพื่อนชายคนนี้ว่า S นะคะ รร.ของเรากับรร.ของ S เป็นรร.ที่อยู่ใกล้ๆกัน อยู่ในเขตเดียว มักมีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกัน หรือเจอกันบ่อยๆ บอกตรงๆว่าจำครั้งแรกที่เจอกัน หรือมีความรู้สึกชอบคนนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่ได้ รู้แต่ว่าทุกครั้งที่เจอก็มองกันอยู่ตลอด พยายามเดินผ่านกันให้เฉียดใกล้กันมากที่สุด 🙈🙈 แล้วก็เริ่มคุยเริ่มทักกัน และมีเพื่อนรร.เรา บ้านอยู่แถวๆเขตรร. S พอดี ก็รู้จักกันเกือบหมดค่ะ เริ่มมีการเขียนจดหมายคุยกับเพื่อนต่างรร. โดยฝากเพื่อนคนนี้ไป แต่แรกเริ่มไม่ใช่เรานะคะ เป็นเพื่อนคนอื่นๆก็เขียนหากันไปมา แล้วเรากับ S ก็เริ่มเขียนหากัน แต่เนื้อความในจดหมายไม่มีชอบเธอนะ รักเธอนะ อะไรแบบนี้นะคะ แค่เธอเป็นไง เรียนยากไหม กิจกรรมของเขตที่จะจัดเร็วๆนี้เธอได้ไปหรือเปล่า ประมาณนี้ค่ะ เราก็คุยกันมาเรื่อยๆ เจอก็ทัก จนมาถึงช่วงที่ทำให้ไม่ได้คุยกันอีกเลยนั้นก็คือช่วงเข้าค่ายลูกเสือ เนตรนารีค่ะ 😭😭
ในการเข้าค่ายลูกเสือ เนตรนารีของเราคือรร.ประถมทุกโรงในเขตอำเภอเดียวกัน จะเข้าด้วยกันทั้งหมดค่ะ เป็นเด็กป.5 และเด็กป.6 ในช่วงป.5 เรายังไม่รู้จัก S นะคะ อาจจะเคยเห็นหน้าแต่ไม่ได้สนใจว่าคือใคร ชื่ออะไร สนใจแต่เพื่อนผู้หญิงค่ะ ซึ่งในตอนเข้าค่ายตอนป.5 เราเจอเพื่อนผู้ชายต่างรร.ที่อยู่ในอำเภอเดียวกัน แต่รร.อยู่ห่างกันมาก เพื่อนคนนั้นชื่อว่า M รู้จักกันตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ เข้าค่ายทั้งหมด 3 วัน 2 คืน แล้วอาจารย์จะคละเด็กทุกรร.ให้อยู่ด้วยกัน รู้จัก M เพราะอยู่หมู่เดียวกัน และตีกันตั้งแต่วันแรกเลยค่ะ M จะเป็นผช.กวนๆ ส่วนเราจะออกห้าวๆ และเรียนดี รุ่นน้องผช.กับเพื่อนผช.ในห้องนี่คือลูกน้องในสังกัดของเราเลยนะคะ 55555 คงกลัวโดนตบกบาล ไม่ก็กลัวเราไม่ให้ลอกข้อสอบ 😂😂 เรากับ M ก็ทะเลาะกันมาเรื่อยๆ แต่พอวันที่ 2 ที่ต้องเดินทางไกล คือค่ายลูกเสือในจ.เราสมัยก่อน 10 กว่าปีที่แล้ว คือไม่มีอะไรเลย เดินทางไกลก็คือเดินขึ้นเขา ลงเขา เราก็เป็นคนเตรียมความพร้อมค่ะ เตรียมน้ำเตรียมขนมไปกินกลางทางเผื่อหิว และก็บอกเพื่อนๆรร.เราให้เตรียมไป ถึงเวลาเดินทางไกลจริงๆคือเหนื่อยมาก หิวน้ำมาก และคุณชาย M ตัวดีไม่ได้เตรียมอะไรไปค่ะ คิดว่าน่าจะมีขาย สรุปว่าไม่มี ส่วน M นางหิวน้ำมาก บังเอิญว่าเราก็เป็นคนสวยใจดี ขนาดไม่ค่อยถูกกันยังแบ่งน้ำกับขนมให้ M กิน แค่นั้นแหละค่ะ M เปลี่ยนไปกลายเป็นเพื่อนที่ดีมากกก ช่วยเรานู้นนี่ ตลอด 2 วัน 1 คืนที่เหลือ ตอนเลิกค่ายต่างกันต่างแยกย้ายบอกกันแค่ว่า เห้ย! ค่อยเจอกันปีหน้านะ แล้วเรากับ M ก็ไม่เคยเจอกันอีกเลยค่ะ
จนกระทั่งเข้าค่ายลูกเสือตอนป.6 ที่เรารู้จัก S แล้ว คุยกันทักกัน แบบฉันชอบคนนี้นะ 😊 พอถึงค่ายอาจารย์ให้นั่งรวมกันทุกรร. ใช่ค่ะ เจอนัง M นั่งยิ้มแฉ่งทักทายอยู่ ด้วยความที่เราไม่เจอเพื่อนมาเป็นปี ก็ยิ้มคุยทักทายกันปกติ อาจจะมากไปหน่อยมั้งค่ะ หันไปเจอ S นั่งจ้องเขม่งเลย 😂 ตลอดการเข้าค่ายเราไม่ได้อยู่หมู่เดียวกับใครนะคะ ไม่ว่าจะ S หรือ M แต่ว่าเจอใครใน 2 คนนี้เราก็จะคุยกันเล่นกันตามปกติ คือคนนึงเราชอบ อีกคนเป็นเพื่อนอ่ะนะ จนจบการเข้าค่าย 3 วัน 2 คืน และกำลังแยกย้ายขึ้นรถบัสของแต่ละรร..กลับกัน จุดพีคอยู่ตรงนี้แหละค่ะ เราคิดว่าคงไม่ได้เจอ M อีกแล้ว รร.อยู่ไกล สมัยนั้นไม่มี Facebook Line ให้ติดต่อกัน โทรศัพท์มือถือแทบจะไม่มี มีแต่โทรศัพท์บ้านกับตู้โทรศัพท์สาธารณะ เรากับ M ก็ไม่ได้แลกเบอร์บ้านอะไรกันนะคะ เพราะเป็นเพื่อนเฉยๆ แล้วก็ไม่ได้สนิทถึงขั้นต้องแลกเบอร์กัน และเหตุเกิดจากที่เราคิดแบบนี้เลยเดินไปที่รถบัสของรร. M กับเพื่อนของเราอีกคน เห็น M บนรถ นางก็ชะโงกหัวออกมา เราก็แค่ไปโบกมือบ๊ายบายไป แล้วหันหลังกลับ.... เหมือนในละครน้ำเน่าเลยค่ะ รถบัสตรงข้ามคือของ S และ S กำลังมองมา พอ S เห็นว่าเรามอง เค้าก็หันกลับไม่มองเราอีกเลย 😭😭 ตอนนั้นไม่รู้สึกอะไรนะคะ ไม่รู้ด้วยว่าทำไมเค้าถึงไม่มองเรา ไม่รู้ว่าสิ่งที่เราทำจะส่งผลอะไร ตั้งแต่วันนั้น เวลาเจอ S ตามกิจกรรมร่วมกันต่างๆ S ไม่มองเราเลยค่ะ เห็นก็เฉยๆ สายตาว่างเปล่ามาก แล้วเราจะกล้าไปทักผช.ก่อนหรอคะ ไม่มีทางงงง 😤😤 จนจบป.6 เรากับ S สอบเข้ารร.มัธยมคนละที่นะคะ แต่เจอกันบ้างประปราย เพราะจุดรอรถประจำทางที่ S กับเราขึ้นมันใกล้กัน แต่เหมือนเดิมค่ะ ไม่มอง ต่างคนต่างเฉยชาไป จนเราขึ้นม.3 เราเปลี่ยนเป็นขึ้นรถตู้รับ-ส่ง ตั้งแต่นั้นไม่เคยเจอ S อีกเลย และอาจจะเป็นเพราะตอนนั้นเรายังเด็กมั้งคะเลยมีแค่ความรู้สึกสงสัยว่าเพราะอะไรนะ ทำไมอยู่ๆถึงเฉยชาใส่ ทำไมไม่คุยกับเราอีก....
ผ่านไปเกือบ 10 ปีที่ไม่เคยเจอกันทั้งๆที่บ้านก็ไม่ได้ไกลกันมาก ตลาดที่ต้องมาช่วยแม่ซื้อของก็ที่เดียวกัน 55555 ปัจจุบันตัวเราเองทำงานประจำ จ.-ศ. ส่วนวันเสาร์รับพาร์ทไทม์ อาทิตย์หยุดพักผ่อนค่ะ วันที่ทำงานประจำเราจะเลิกไม่เป็นเวลา เลยทำให้ไม่เคยแวะตลาดตรงเข้าบ้านอย่างเดียวค่ะ วันเสาร์เลิกงานตรงเวลาทุกครั้งแม่จะให้แวะตลาดซื้อของเข้ามาบ้าน ทำแบบนี้มา 2 ปีค่ะ จนซัก 2 เดือนที่แล้วเราเจอ S ที่ตลาดค่ะมากับผญ. น่าจะเป็นแฟนมั้งคะ พอเจอแล้วก็ใจเต้นนะคะ เหมือนแบบไม่เจอกันนานแต่ไม่ได้คิดอะไร เราก็ทำเป็นไม่มองแต่แอบเหลือบๆ 😂😂 S ก็เห็นเราก็เหมือนกันค่ะ แล้วก็ไม่มองอีก 55555 หลังจากนั้นทุกวันเสาร์เราเจอ S ที่ตลาดตลอดเลย แต่มาคนเดียวนะคะ แม้ไม่ใช่เวลาเดิมเพราะบางทีเราก็แวะเติมน้ำมัน เติมลมรถก่อนเข้าตลาดบ้าง ไม่ก็ตรงเข้าตลาดเลย เวลาก็จะเหลือบๆกันประมาณ 15-30 นาที แต่ทุกครั้งที่เจอ ใช่ค่ะ! เราแอบมองตลอด แต่เราสังเกตนะคะ ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า ทั้งเราและเค้า เวลาเจอกันตรงๆจะทำเป็นไม่มอง แต่ถ้าอยู่คนละซอยของแผงตลาด แต่ตรงข้ามกันมองเห็นกันได้ S จะมองเรา พอเราหันไปมองเค้าจะหลบตา ทำเป็นไม่เห็น เช่นเดียวกันค่ะ เราก็ทำแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกัน พอถึงเมื่อวานค่ะเจอกันที่ตลาดและเป็นเหมือนเดิมเลย จนเราเดินกลับขึ้นรถจะขับกลับบ้าน เรานั่งบนรถแล้วเห็นเค้ามองมาที่รถเราเหมือนมองตาม ส่วนเราหรอ สตาร์ทรถแล้วนั่งอยู่เฉยๆค่ะ 555555 นั่งมองเค้าจนเค้าซื้อของเสร็จเดินขึ้นมอไซร์เตรียมขับกลับบ้าน เราถึงถอยรถออก บอกไว้ก่อนนะคะว่าทางกลับบ้านเค้ากับเราคนละทางกันเลย แต่พอเราถอยรถออกมันมีช่องว่างตรงหน้ารถใช่ไหมคะ S ขับรถมอไซร์ออกมาปาดหน้ารถเรา จนเราต้องเบรคหยุดรถไว้ก่อน แล้ว S ก็ยิ้มน่าจะขอโทษล่ะมั้งคะ ชะลอรถแปปนึงแล้วค่อยขับรถออกไป แต่ทางที่ไปไม่ใช่ทางที่จะต้องกลับบ้านของ S แน่ๆ เพราะทางที่ S ใช้กลับบ้านจะไม่สวนหรือเจอกับรถเรา หรือเค้าจะไปไหนต่อก็ไม่ทราบ แต่ที่เราแน่ใจคือใจเราเต้นแรงมากกก ใจสั่นมากก คือไม่ได้เห็นเค้ายิ้มให้มาเกือบ 10 ปี เจอแต่สายตาเย็นชา เอ๊ะะ หรือเค้าไม่รู้ว่าคนในรถคือเรา 😂😂 จากนั้นในหัวเราคิดแต่ทำไมนะๆๆๆๆ อยากเห็นเค้ายิ้มอีกครั้งจัง อยากให้ถึงวันเสาร์หน้าเร็วๆ เค้าน่าจะมีแฟนแล้วมั้ง คือมีแต่เรื่องของเค้า ระหว่างขับรถแอบเสียอาการอยู่คนเดียว เขินเฉย มันอธิบายความรู้สึกตอนนี้ไม่ได้ พรั่งพรูออกมาหมด เห้อออออ ตอนนี้พยายามไม่คิดถึงแล้วค่ะ กลัวหน้าแหกคิดไปเองคนเดียว ครั้งหน้าถ้าเจอกันเราก็คงไม่กล้าทักเค้าก่อนแน่ๆ และถ้าเค้าไม่ทักเรา เราจะทำยังไงดีนะ 😓😓