สวัสดีคะ เราว่าระบายความในใจในนี่ละกันนะเรากับแฟนคบกันมา4ปีจะ5ปีแล้ว เราเป็นเพื่อนกันมาก่อน
และตกลงคบเป็นเเฟน ปีเเรกเข้าใจกันดีอะไรก่อนหวาน ปีต่อมาเริ่มจะทะเลาะกันบ่อย ด้วยเรื่องนอกใจเป็นหลัก เเละเราก็งี่เง่าด้วย เริ่มทำร้ายร่างกายจากครั้งที่1 ก็มีครั้งต่อๆไป เรื่อยๆ จนเข้าปีที่4 เราสองคนมีลูกด้วยกัน 1คน ตอนเราท้องเราคิดมาตลอด9เดือน ว่าไม่น่าปล่อยให้ท้องเลย เพราะเรารู้ว่าเขาไม่เลิกนิสัยอารมร้อน ชอบทุบตีเราเเน่นอน เราไม่อยากให้ลูกที่จะเกิดมาเห็นสภาพ พ่อกับเเม่ ทะเลาะกัน ✋ย้อนกลับไปนิดนึง เราคบกันเขาได้ปีที่2 เราเริ่มทนกับนิสัยเขาเพราะเรารักเขามาก มากจริง เขาทุบตี ด้วยอารมเขา ด้วนเรางี่เง่า เเต่เราต้องทนมาตลอด ตอนนี่ก้ ยังคิดว่าเราทนได้ยังไง ทำไมไม่เลิกก่อนจะท้องวะ เรื่องจะได้ไม่ต้องเป็นเเบบนี่  พอเรามีลูกเขาก็ดีขึ้นมาหน่อย ดูเเลเราบ้าง ดีมากก็ตอนช่วงเราคลอดลูก ทำให้ทุกอย่าง อ่อ เราลาออกจากงานตอนใกล้จะคลอดน้อง เราต้องย้ายมายุ่บ้านเเละต้องลาออกจากงานเพราะหาคนเลี้ยงไม่ได้ เราสองคนก้อตกลงกันโอเคทุกอย่าง เรื่องลาออก และ กลับมายุ่บ้านเราเอง  เขาดูเเลเราทุกอย่างตอนย้ายกลับมาที่บ้าน เเละเขาต้องกลับไปทำงาน ก็ยังโอเคยุ่ ทำงานได้ไม่ถึง2เดือน ที่ทำงานเขาปิด เพราะผลกะทบจากโควิท 6เดือน ตอนเเรกก็ดีใจมากที่เขาได้ยุ่กับเราและลูก  พอยุ่ไปยุ่มา เรื่องมันก้อไม่สวยและราบรื่นอย่างที่คิดไว้  📍ค่อยมาต่อให้นะวันนี่เอาเท่านี่ไปก่อน 🙏