เลิกเหล้าแบบไม่ได้ตั้งตัว
ต้องเกริ่นก่อนตั้งแต่รู้จักเหล้ามามันเหมือนยาแห่งความสุข ดื่มปุ๊ปอารมณ์ดีปั๊ป เหมือนกับสวิทซ์ไฟแปะฝาผนังบ้านเลยค่ะ
เศร้าจะเป็นจะตายก็กินเหล้า
สุขใจถูกหวยก็กินเหล้า
จะโดนพ่อ-แม่ด่าก็ยังต้องกินเหล้า
เรียนจบก็ยังคงกินเหล้า
อกหักโดนเท หรือเทเขาก็กินเหล้าอีกแหละ
เหล้าคือทุกอย่างเหมือนกับเงาตามตัว ถ้าต่อสายน้ำเกลือเข้าได้นี่คงต่อไปแล้วล่ะค่ะ 555
พระอาทิตย์ยังไม่ทันตกดิน อะดรีนาลีนสูบฉีด ยังกับเขียนโปรแกรมไว้ให้ไปร้านเหล้า สมองยังกะหุ่นยนต์ กินทุกวันไม่มีเว้นวันหยุด
อันที่จริงก็กินมันแทบจะแทนน้ำมาเกือบ 10 ปี
พอ 3 ปีที่ผ่านมา เจ้ากรรม เป็นซึมเศร้าด้วยค่ะ
เจริญค่ะคูณกันยังกับเลขยกกำลัง จากที่เครียด x1 กินเหล้าปุ๊ป ×100 เลยค่ะหนักไปใหญ่
หมอซึมเศร้าบอกว่าเหล้ามันฆ่าเซลล์สมอง ทำลายสารในสมองที่สร้างความสุข ที่สร้างความคิดบวกๆ
OK ค่ะหมอ กินมาเป็นสิบปีไม่เห็นเป็นไรเลยมันก็แค่เป็นเพราะซึมเศร้า ค่ะโทษโรคอีก ที่จริงสมองเริ่มทำลายตัวเองละค่ะ
แต่ก็ยังไม่เชื่อหมอค่ะ พอเจออะไรกระทบกระเทือนใจนิดหน่อยก็กินเหล้าอีกค่ะ ทีนี้ภาพตัดจนอาละวาดไม่เป็นผู้เป็นคน ไม่ใช่เรื้อนนะ แต่อาละวาดกับคนใกล้ตัว
คลับฟลายเดย์ที่ว่าดราม่าไม่ได้ครึ่งนึงที่เป็นค่ะ ไม่พ้นคนที่บ้านเดือดร้อนหาทางแก้ปัญหา
ตอนแรกก็แก้ที่ซึมเศร้าอย่างเดียว ปรากฎว่าหนักกว่าเดิม เวลากินเหล้าทั้งที่เป็นซึมเศร้านี่ อารมณ์คืออยากตายอย่างเดียว จนพ่อบอกเลิกเถอะสุขภาพเราจะแย่ ไม่มีพ่อใครจะดูน้อง ดูแม่
นี่ก็เกิดความสำเหนียกในจิตใจ คิดได้นะ แต่ก็ยังทำไม่ได้ ไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมตัวเองได้
แต่แล้ววันนึงเกิดเหมือนมีแสงสว่างส่องลงบนหัวจนมาวันนึง รู้ตัวเออมันใช่แหะ กินไปก้ตื่นมาปวดหัวบ้าง ดาวน์บ้าง นอยบ้าง แฮงค์บ้าง ปัญหามันไม่ได้ถูกแก้ เออสิ เริ่มมีความคิดสำนึกในตัวเองค่ะ บางทีก็แอบสงสัยว่าหรือที่แฮงค์แฟน แอบหยอดยาเลิกเหล้าให้กินกันแน่
เลยตัดสินใจบอกแฟนกูติดเหล้าว่ะ ต้องบำบัด ตอนแรกก้บำบัดเองหยุดเอง สุดท้ายก้วิ่งไปหามันอีก เพราะมันหาง่าย กินที่ไหนก้ได้ หลังๆมาหนักกว่ามีร้านประจำพระอาทิตย์ขึ้นกลางหัวเลยค่ะ เที่ยงวันก็หากินค่ะ
จนสุดท้ายต้องเข้ามอบตัวค่ะ เตรียมตัวเข้าห้องเย็นสารภาพข้อหากับพ่อตรงๆว่าเราติดเหล้านะ อยากเลิก พ่อว่าพรุ่งนี้ไป รพ. เลย
หลังจากนั้นโทรติดต่อโรงพยาบาล วินาทีแรกที่ได้ยินเค้าบอกว่าคอร์สบำบัดนานสุด 28 วัน แฟนบอกเหมือนเข้าคุกนะ ห้ามโทร เยี่ยมได้แต่ต้องเป็นเวลา นี่เริ่มกลัวค่ะ คุกนะค่ะ ไม่ใช่เข้าแคมป์ เพราะปกติอยู่บ้านยังมีหมาแมวให้เล่น มีโทรศัพท์ให้อัพเดตตลอด กลัวจนหัวหดยิ่งกว่าเต่า
ตื่นเช้าวันต่อมา เจอหมอหมอบอกคนเราต้องแก้ 2 อย่าง อย่างแรกแก้ได้ด้วยยา ยาจะไปเสริมความสุขแทนเหล้า แต่อย่างที่ 2 นี่ยากสุดนะต้องแก้ที่ตัวเองค่ะ นิสัย หรือสันดานนั่นเอง เพราะอะไรๆก็เหล้ามันจึงคิดถึงมันอยุ่ตลอดเวลา สมองมันชินจนมันสั่งการว่าตอนเย็นต้องไปเติมความสุขเข้าร่างกาย
แต่ด้วยความกลัวโดนเข้าค่ายเลยขอหมอสู้เป็นคนไข้นอกแต่ต้องทำสัญญากับหมอว่าจะควบคุมตัวเองให้ได้ ไม่กินเหล้า ถ้ากินปุ๊ป Admit ค่ะ ซึ่งก็จะมีคนในบ้านเป็นตำรวจบ้านเพื่อรอควบคุมตัวส่งไปที่ค่าย "โดยการเลิกทางการแพทย์วัดผลจากการไม่แตะเลย 1 ปี" ถึงจะถือว่าเลิกได้
ตอนแรกก็คิดว่าง่ายใง หมอให้ยามา เช้า 2 สาย 2 บ่าย 4 กลางคืน 4 ก้ทานตามหมอสั่ง
อาทิตย์แรกชิวมาก คิดว่าสบายอยุ่แล้ว เด็กๆกระจอกมาก ไม่สามาถทำอะไรกูได้หรอก
แต่พอเริ่มอาทิตย์ที่ 2 ทานยาแบบเดิมแต่เหมือนห้าวไงค่ะ อยากจบคอร์สไวไง เลยลดยาสาย 2 เม็ดไป อาการตอนเย็นเริ่มมาแล้ว อยากออก อยากฟังเพลง อยากกินเหล้า อารมณ์เหมือนมีตัวดำกับตัวขาวมากระซิบข้างหู แต่แล้วก็ตัวขาวชนะค่ะ อาทิตย์แรกทำได้แล้วนี่ว่ะ อาทิตย์นี้ก็จะผ่านไป
อาทิตย์ที่ 2 ก้พยายามผ่านความทุลักลุเลมา เหมือนกับขับรถออฟโรดขึ้นเขาทางลูกรังx10
พอมาอาทิตย์ที่ 3 อาการมาเลยจ้า มาแต่เช้า นั่งเฉยๆร้องไห้เองไม่มีสาเหตุ อย่างกับอินละครอย่างกับดูซีนนางเอกผัวตาย อาการซึมเศร้าก็มา อยากเหล้าก็มา มายังกับชุดแฮปปี้มิล มาเป็นคอมโบเลยค่ะ เหมือนตัวดำจะชนะ แต่ตัวขาวก็ยังชนะอยู่ดี เอาสิ ต้องทำได้อดทน พ่อบอกอดทนนะ จะได้อยู่กับพ่อนานๆ เห็นหน้าพ่อแล้วอยากร้องไห้
หมอบอกเอาอาการอยากเหล้าให้หายก่อน กินยาให้ทดแทนความสุขให้ได้ แล้ว Depression ก็จะดีขึ้น ถ้าทานเท่านี้ไม่ได้ยังไม่หายบ้า ก็อนุญาติให้เพิ่มได้ครั้งละ 1-2 เม็ด วันนี้วันแรกก้เพิ่มไปเป็น 4 เม็ด เออมันรู้สึกดี
อยากบอกว่าถ้าอยากเลิกแล้วคุมตัวเองไม่ได้ พบแพทย์เถอะค่ะ มันจะง่ายขึ้นเยอะเลยค่ะ
แชร์ประสบการณ์ เลิกเหล้าแบบไม่ทันตั้งตัว
ต้องเกริ่นก่อนตั้งแต่รู้จักเหล้ามามันเหมือนยาแห่งความสุข ดื่มปุ๊ปอารมณ์ดีปั๊ป เหมือนกับสวิทซ์ไฟแปะฝาผนังบ้านเลยค่ะ
เศร้าจะเป็นจะตายก็กินเหล้า
สุขใจถูกหวยก็กินเหล้า
จะโดนพ่อ-แม่ด่าก็ยังต้องกินเหล้า
เรียนจบก็ยังคงกินเหล้า
อกหักโดนเท หรือเทเขาก็กินเหล้าอีกแหละ
เหล้าคือทุกอย่างเหมือนกับเงาตามตัว ถ้าต่อสายน้ำเกลือเข้าได้นี่คงต่อไปแล้วล่ะค่ะ 555
พระอาทิตย์ยังไม่ทันตกดิน อะดรีนาลีนสูบฉีด ยังกับเขียนโปรแกรมไว้ให้ไปร้านเหล้า สมองยังกะหุ่นยนต์ กินทุกวันไม่มีเว้นวันหยุด
อันที่จริงก็กินมันแทบจะแทนน้ำมาเกือบ 10 ปี
พอ 3 ปีที่ผ่านมา เจ้ากรรม เป็นซึมเศร้าด้วยค่ะ
เจริญค่ะคูณกันยังกับเลขยกกำลัง จากที่เครียด x1 กินเหล้าปุ๊ป ×100 เลยค่ะหนักไปใหญ่
หมอซึมเศร้าบอกว่าเหล้ามันฆ่าเซลล์สมอง ทำลายสารในสมองที่สร้างความสุข ที่สร้างความคิดบวกๆ
OK ค่ะหมอ กินมาเป็นสิบปีไม่เห็นเป็นไรเลยมันก็แค่เป็นเพราะซึมเศร้า ค่ะโทษโรคอีก ที่จริงสมองเริ่มทำลายตัวเองละค่ะ
แต่ก็ยังไม่เชื่อหมอค่ะ พอเจออะไรกระทบกระเทือนใจนิดหน่อยก็กินเหล้าอีกค่ะ ทีนี้ภาพตัดจนอาละวาดไม่เป็นผู้เป็นคน ไม่ใช่เรื้อนนะ แต่อาละวาดกับคนใกล้ตัว
คลับฟลายเดย์ที่ว่าดราม่าไม่ได้ครึ่งนึงที่เป็นค่ะ ไม่พ้นคนที่บ้านเดือดร้อนหาทางแก้ปัญหา
ตอนแรกก็แก้ที่ซึมเศร้าอย่างเดียว ปรากฎว่าหนักกว่าเดิม เวลากินเหล้าทั้งที่เป็นซึมเศร้านี่ อารมณ์คืออยากตายอย่างเดียว จนพ่อบอกเลิกเถอะสุขภาพเราจะแย่ ไม่มีพ่อใครจะดูน้อง ดูแม่
นี่ก็เกิดความสำเหนียกในจิตใจ คิดได้นะ แต่ก็ยังทำไม่ได้ ไม่สามารถควบคุมพฤติกรรมตัวเองได้
แต่แล้ววันนึงเกิดเหมือนมีแสงสว่างส่องลงบนหัวจนมาวันนึง รู้ตัวเออมันใช่แหะ กินไปก้ตื่นมาปวดหัวบ้าง ดาวน์บ้าง นอยบ้าง แฮงค์บ้าง ปัญหามันไม่ได้ถูกแก้ เออสิ เริ่มมีความคิดสำนึกในตัวเองค่ะ บางทีก็แอบสงสัยว่าหรือที่แฮงค์แฟน แอบหยอดยาเลิกเหล้าให้กินกันแน่
เลยตัดสินใจบอกแฟนกูติดเหล้าว่ะ ต้องบำบัด ตอนแรกก้บำบัดเองหยุดเอง สุดท้ายก้วิ่งไปหามันอีก เพราะมันหาง่าย กินที่ไหนก้ได้ หลังๆมาหนักกว่ามีร้านประจำพระอาทิตย์ขึ้นกลางหัวเลยค่ะ เที่ยงวันก็หากินค่ะ
จนสุดท้ายต้องเข้ามอบตัวค่ะ เตรียมตัวเข้าห้องเย็นสารภาพข้อหากับพ่อตรงๆว่าเราติดเหล้านะ อยากเลิก พ่อว่าพรุ่งนี้ไป รพ. เลย
หลังจากนั้นโทรติดต่อโรงพยาบาล วินาทีแรกที่ได้ยินเค้าบอกว่าคอร์สบำบัดนานสุด 28 วัน แฟนบอกเหมือนเข้าคุกนะ ห้ามโทร เยี่ยมได้แต่ต้องเป็นเวลา นี่เริ่มกลัวค่ะ คุกนะค่ะ ไม่ใช่เข้าแคมป์ เพราะปกติอยู่บ้านยังมีหมาแมวให้เล่น มีโทรศัพท์ให้อัพเดตตลอด กลัวจนหัวหดยิ่งกว่าเต่า
ตื่นเช้าวันต่อมา เจอหมอหมอบอกคนเราต้องแก้ 2 อย่าง อย่างแรกแก้ได้ด้วยยา ยาจะไปเสริมความสุขแทนเหล้า แต่อย่างที่ 2 นี่ยากสุดนะต้องแก้ที่ตัวเองค่ะ นิสัย หรือสันดานนั่นเอง เพราะอะไรๆก็เหล้ามันจึงคิดถึงมันอยุ่ตลอดเวลา สมองมันชินจนมันสั่งการว่าตอนเย็นต้องไปเติมความสุขเข้าร่างกาย
แต่ด้วยความกลัวโดนเข้าค่ายเลยขอหมอสู้เป็นคนไข้นอกแต่ต้องทำสัญญากับหมอว่าจะควบคุมตัวเองให้ได้ ไม่กินเหล้า ถ้ากินปุ๊ป Admit ค่ะ ซึ่งก็จะมีคนในบ้านเป็นตำรวจบ้านเพื่อรอควบคุมตัวส่งไปที่ค่าย "โดยการเลิกทางการแพทย์วัดผลจากการไม่แตะเลย 1 ปี" ถึงจะถือว่าเลิกได้
ตอนแรกก็คิดว่าง่ายใง หมอให้ยามา เช้า 2 สาย 2 บ่าย 4 กลางคืน 4 ก้ทานตามหมอสั่ง
อาทิตย์แรกชิวมาก คิดว่าสบายอยุ่แล้ว เด็กๆกระจอกมาก ไม่สามาถทำอะไรกูได้หรอก
แต่พอเริ่มอาทิตย์ที่ 2 ทานยาแบบเดิมแต่เหมือนห้าวไงค่ะ อยากจบคอร์สไวไง เลยลดยาสาย 2 เม็ดไป อาการตอนเย็นเริ่มมาแล้ว อยากออก อยากฟังเพลง อยากกินเหล้า อารมณ์เหมือนมีตัวดำกับตัวขาวมากระซิบข้างหู แต่แล้วก็ตัวขาวชนะค่ะ อาทิตย์แรกทำได้แล้วนี่ว่ะ อาทิตย์นี้ก็จะผ่านไป
อาทิตย์ที่ 2 ก้พยายามผ่านความทุลักลุเลมา เหมือนกับขับรถออฟโรดขึ้นเขาทางลูกรังx10
พอมาอาทิตย์ที่ 3 อาการมาเลยจ้า มาแต่เช้า นั่งเฉยๆร้องไห้เองไม่มีสาเหตุ อย่างกับอินละครอย่างกับดูซีนนางเอกผัวตาย อาการซึมเศร้าก็มา อยากเหล้าก็มา มายังกับชุดแฮปปี้มิล มาเป็นคอมโบเลยค่ะ เหมือนตัวดำจะชนะ แต่ตัวขาวก็ยังชนะอยู่ดี เอาสิ ต้องทำได้อดทน พ่อบอกอดทนนะ จะได้อยู่กับพ่อนานๆ เห็นหน้าพ่อแล้วอยากร้องไห้
หมอบอกเอาอาการอยากเหล้าให้หายก่อน กินยาให้ทดแทนความสุขให้ได้ แล้ว Depression ก็จะดีขึ้น ถ้าทานเท่านี้ไม่ได้ยังไม่หายบ้า ก็อนุญาติให้เพิ่มได้ครั้งละ 1-2 เม็ด วันนี้วันแรกก้เพิ่มไปเป็น 4 เม็ด เออมันรู้สึกดี
อยากบอกว่าถ้าอยากเลิกแล้วคุมตัวเองไม่ได้ พบแพทย์เถอะค่ะ มันจะง่ายขึ้นเยอะเลยค่ะ