ผมจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีครับ รบกวนทุกท่านช่วยอ่านและแนะนำหน่อยครับ

เรื่องราวมันมีอยู่ว่า เมื่อประมาณ 3 ปีก่อน ผมได้ไปเจอผู้หญิงคนนึ่งครับ ตอนแรกเราไม่รู้จักกัน แต่ต้องทำงานด้วยกัน ทำให้เริ่มรู้จักกันมากขึ้นในฐานะเพื่อน และสนิทกันครับ แต่ว่าผมไม่ได้คิดแค่เพื่อน มาจนถึงวันนึ่งผมเริ่มรู้สึกกับตัวเองครับว่าความรู้สึกที่ผมมีให้เค้ามันไม่ใช่ความรู้สึกของเพื่อนแล้ว แต่ผมก็เก็บไว้อยู่อย่างนั้นมาตลอด 2 ปีครับ ในระหว่าง 2 ปีที่ผมชอบนั้น ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองไปแบบมากๆ จากคนอ้วนก็กลายเป็นคนผอมจนเพื่อนตกใจ(ลดไป 15 กิโล ภายใน 3 เดือน)จนเพื่อนถามว่าไปกินยาลดความอ้วนมารึป่าว 55555 และผมเป็นคนที่เรียนไม่ค่อยเก่งด้วยครับ เรียนเกรดเฉลี่ยไม่เคยถึง 3 เลย แต่เค้าเป็นที่เรียนเก่งมากๆครับ ผมจึงลองตั้งใจเรียนให้ได้อย่างเค้า จนตอนนี้เกรดเฉลี่ยสูงถึง 3.70 เลยครับ5555555 แถมยังฝึกเล่นกีต้าร์จนเก่งเพราะคิดไว้ว่าสักวันจะได้เล่นให้เค้าฟังอะไรประมาณนี้ครับ 55555 ตัวผมพัฒนาขึ้นมากโดยมีเค้าเป็นเป้าหมายนี้แหละครับ เค้าเป็นคนที่ใจดีขี้เล่นครับและมีหลายๆอย่างที่ตรงกับสเปคผมากๆไม่ว่าจะเป็นทั้งหน้าตาหรืออะไรก็ตาม จนเวลาผ่านไป เริ่มเข้าปีที่ 2 ผมจึงตัดสินใจบอกชอบเธอไปครับ แต่ผลที่ได้กลับมาก็คือ เค้าไม่ได้ปฏิเสธนะครับ 555555 แต่เค้าพูดเชิงบ่ายเบี่ยงออกเรื่องอื่น สุดท้ายผมก็ไม่ได้คำตอบจากเค้าครับ ผมก็รู้ตัวตั้งแต่ตอนนั้นแหละครับว่าผม อกหักเป็นที่เรียบร้อยแล้ว555555 อ่านมาถึงตรงนี้หลายคนก็คงจะเคยเจอความรักรูปแบบนี้มาแล้ว แต่ของผมมันจะต่างจากเดิมหน่อยตรงที่ว่า หลังจากนั้นผมดาวน์ไปประมาณ 2 อาทิตย์ครับ เค้าก็เหมือนเดิมทุกอย่างมีแต่ผมที่เปลี่ยนไป พยายามตี ตัวออกห่างไม่สบสายตา พยายามไม่คุย ก็ขอเวลาคนมันทำใจหน่อยนี้เนอะะะ เอาตรงๆรู้สึกผิดมากครับที่ไปทำแบบนั้น ผมทำแบบนั้นอยู่ประมาณหลายเดือน จนวันนึ่งผมเริ่มไม่รู้สึกอะไรแล้ว แต่มันเป็นช่วงที่ชีวิตมันเคว้งคว้างไปเลยแหละครับ รู้สึกแบบ เป้าหมายในชีวิตมันขาดไปเลยครับ รู้สึกเหงามากๆแบบบอกไม่ถูก จนมาถึงวันนึ่ง มีรุ่นน้องคนนึ่งทักผมมา ขอบอกก่อนนะครับว่าตลอดมาผมไม่เคยมีแฟนเลย เพราะเป็นคนอ้วนด้วยแหละครับ แต่พอผมผอม มีหลายคนทักมาจีบครับ 55555 แต่ผมจะตอบกลับไปหมดทุกคนว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้วว แต่ในตอนนี้เมื่อผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมจึงตัดสินใจลองคุยกับน้องคนนี้ดูครับ คุยกันได้ประมาณ 2 เดือน ผมรู้สึกดีมากครับ จึงตัดสินใจขอคบกับน้องคนนี้ไป แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า พอคบกันจากคนคุยไปเป็นแฟน เหมือนน้องเค้าต้องการอะไรหลายๆอย่างที่มากกว่าเดิมครับ ผมก็ทำตามที่น้องเค้าขอนะครับ แต่เหมือนมันจะมีหลายอย่างที่ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน พอถามว่าเป็นอะไรก็ไม่บอก แต่ก็โกรธผม 5555555 มันต่างจาก 2 เดือนแรกมากครับ เดี๋ยวอารมณ์ดี เดี๋ยวอารมณ์ร้าย บางครั้งก็พูดทำร้ายความรู้สึกกัน แต่ผมก็ไม่ได้โกรธอะไร แต่ก็เสียความรู้สึกนิดๆ เหมือนตลอดเวลาที่ผ่านมา ผมเหมือนเป็นฝ่ายพยายามอยู่ตลอด เวลาเจอกันผมก็จะเป็นฝ่ายทักตลอด พอผมบอกให้น้องเค้าทักบ้าง น้องเค้าก็บอกไม่เอา แต่พอผมไม่ทักก็น้อยใจไปอีก อารมณ์ประมาณต้องการให้ผมสนใจแต่พอผมสนใจ น้องเค้าก็เหมือนไม่สนใจผม เคยคุยกันครั้งนึ่งเรื่องงนี้ น้องเค้าบอกว่าอยากให้ผมประมาณว่าสนใจเค้ามากกว่านี้ ทั้งๆที่ตลอดมาผมรู้สึกว่าผมเหมือนพยายามอยู่ฝ่ายเดียวมาตลอด จนบางครั้งรู้สึกเหนื่อย มันไม่เหมือนกับตอนที่ชอบเพื่อนคนนั้นนะครับ อันนั้นผมจำได้ว่าเหนื่อย แต่ผมมีความสุขมาก แต่อันนี้รู้สึกเหนื่อยแล้วยังอึดอัด ตอนนี้ผมม.6 ครับ คือมันมีหลายเรื่องให้เครียด มหาลัยบ้าง สอบบ้าง ตอนนี้ผมกลับรู้สึกว่าถ้ากลับไปชอบเพื่อนคนนั้นเหมือนเดิมจะดีกว่ามั้ย หรืออยู่แบบไม่มีใครดีกว่ารึเปล่า (ตอนนี้ผมก็คุยปกติกับเพื่อนที่แอบชอบแล้วนะครับ)
จนตอนนี้ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดีครับ ทุกท่านที่เข้ามาอ่านช่วยแนะนำผมหน่อยครับ