คือเพื่อนผมคนนี้เป็นคนในแก๊งผมนี้แหละ เรียนด้วยกันตลอด กินข้าวด้วย อยู่หอเดียวกันเป็นรูมเมทห้องเดียวกันด้วย ผมเลยค่อนข้างจะสนิทกับเค้ามากๆ และเค้าเป็นคนเฟรนลี่ครับเค้าเลยจะสนิทกับทุกคนค่อนข้างมากเหมือนกัน เวลาเพื่อนๆ มีปัญหาก็ชอบไปขอคำปรึกษาจากเค้าครับไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องความรัก(เรื่องนี้คือต้องถามมันเลยเชี่ยวชาญมาก555) อะไรต่างๆนา เพราะมันเป็นคนใช้วาทศิลป์เก่ง ให้แนะนำได้ดีมาก ซึ่งผมก็จะเป็นหนึ่งในนั้นที่ไประบายให้เพื่อนฟัง ขอคำปรึกษา เพราะผมไว้ใจเค้ามาก เค้าคือเพื่อนที่ดีมากๆสำหรับผม

แต่พอเพื่อนคนนี้เค้ามีปัญหาอ่ะ ด้วยความที่ผมเป็นรูมเมทเค้าผมจะเห็นทุกอย่างว่าเค้าเป็นอะไร เค้ามีปัญหา เค้าเสียใจ เค้าร้องไห้ ผมก็เข้าไปถามนะว่าเป็นอะไร เป็นห่วง แต่เค้าตอบกลับมาว่าไม่ได้เป็นไร อยากอยู่คนเดียว ซึ่งผมก็ปล่อยให้เค้าอยู่คนเดียวครับ อาจจะเป็นทางที่ทำให้เค้าสบายใจขึ้น แต่อีกใจนึงผมก็รู้สึกน้อยใจเค้ามากๆเลยนะ ที่เค้าไม่ได้มาระบาย มาขอคำแนะนำอะไรจากผม จากเพื่อนๆเลย เค้าเก็บปัญหาไว้คนเดียว แล้วก็จัดการมันด้วยตัวเองคนเดียว ผมก็น้อยใจนะว่าแบบทำไมไม่มาคุย มาระบาย มาบ่นให้เราฟังวะ ไม่สบายใจที่จะระบายอะไรให้เราฟังหรอ เค้าเห็นเราเป็นเพื่อนสนิทที่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่องจริงๆรึป่าว แต่ก็พยายามไม่คิดมากครับ แต่ก็คือแอบน้อยใจนั่นแหละ

ผมก็โอเคนะที่เค้าจะอยู่คนเดียวแล้วสบายใจกว่าอยู่กับเพื่อน แต่อยากจะบอกนะว่าการอยู่คนเดียวมันก็ไม่ได้ให้ทุกอย่างดีขึ้นนะ เพื่อนๆเป็นห่วงนะเว้ย เพื่อนอยากคอยอยู่ข้างๆ อยากคอยช่วยเหลือแกบ้างเหมือนที่แกช่วยเหลือเพื่อนๆทุกคนมา อยากให้แกหันมาปรึกษาปัญหากับเพื่อนๆบ้างนะ อยากให้แกรู้ว่าพวกเราจะคอยอยู่ข้างๆแกเสมอ สามารถช่วยเหลือแกได้ทุกเมื่อเลยเว้ย อยากจะบอกว่าสู้ๆนะ ขอให้ผ่านได้ด้วยดีนะ