สวัสดีค่ะ
ตอนที่เราตัดสินใจเขียน เพราะเราไม่ไหวอีกแล้วค่ะ
เราคบกับแฟนมาปีนึง อายุห่างกัน 10 ปี เรากำลังเรียนจบ แฟนทำงานแล้ว
เราเหนื่อยจนไม่รู้จะเริ่มยังไงเลย ตอนนี้กำลังร้องไห้ เรารู้สึกว่า เราอยากออกไปจากตรงนี้
หลายเรื่องเลยค่ะ ที่ทำให้เราอยากไป เขาเคยกลับไปคุย กับแฟนเก่าเขา เขาโกหกเรา เขาเคยทำร้ายร่างกายเรา(แต่เรายอมรับว่า เราตีเขาก่อนนะคะ )
เริ่มยังไงดี
1.ต้นปีที่ผ่านมา ช่วงเดือนสองเดือนที่คบกัน เขากลับไปคุย ชู้สาวกับแฟนเก่า ตอนแรกเราถามเขาด้วย เซ้นส์ของผญ เฉยๆ เขาด่าเรา เขาไม่ยอมรับ ปต่ด้วยความบังเอิญ เราเจอหลักฐานที่ทำให้เห็นว่าเขาคุยกันจริง ทำให้เราเลิกกับเขา และเขาก็มาง้อ สัญญาว่าจะไม่ทำอีก มีอะไรจะบอกทุกอย่าง เราเลยลองให้โอกาสดูค่ะ
2.ช่วงกลางปี เราทะเลาะกันบ่อย เรื่องี่เง่าไร้สาระ ทำให้เราเลิกกันกัน โดยที่เขาเป็นคนหายไป บล็อคทุกช่องทาง เราพยายามตาม ง้อ ไปรอ ไปหา ทุกทาง แต่มารู้ทีหลังว่าเขากลับไปโทรหาแฟนเก่า เพราะเหตุผลที่ว่า คุยปรึกษาเรื่องเรา
3.ครั้งนี้หนักค่ะ เพราะตลอดเกือบสองเดือน เขาเปลี่ยนไป ไม่มีเวลาให้ เลี่ยงจะคุย บอกว่าทำงาน เราอดทน พยายามเข้าใจ และอยู่ข้างๆค่ะ ตอนนั้นคิดแค่ว่าจะทำให้ดีที่สุด แต่สุดท้ายเราทะเบาะกัน เขาด่าเราแรงมากค่ะ ไล่เรา พูดว่าคิดถึงแฟนเก่า เขาเย็นชาใส่เรามาก จนเราทนไม่ไหว และหายไปจากเขาค่ะ ตอนนั้นเราเสียใจและเลิกจริงๆค่ะ เรามีคนใหม่ทันที ( หลังจากสองอาทิตย์ผ่านไป) จากที่เขาไม่สนใจเราเลย เขากลับมาง้อเราค่ะ แต่แปลกไป ตรงที่ เขาเปลี่ยนไป เขายอมทุกอย่าง เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่ไม่ได้ และยอมทำทุกทางเพื่อให้เรากลับมาค่ะ เหมือนเป็นคนละคน เขาใช้เวลาง้อ 1 เดือน ก้วยคำสัญญาว่า จะไม่ปช่อยเราไปไหนอีกแล้ว เขารู้ตัวแล้ว
4. หลังจากกลับมาคบกันสองเดือนหลังจากนั้น มันเริ่มกลับไปแบบเดิมค่ะ เขาเริ่มด่าเราหยาบคาย ทำร้ายร่างกาย บอกเลิก ไล่( เหมือนเขารู้ว่าเราจะยอม) มันหนักจนเราเข้ารพ แต่เขาไม่มาเยี่ยมค่ะ หนักจนเราต้องดบจิตแพทย์ กินยา รักษาตัว
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เล่าไม่ได้ และเล่าได้ไม่หมด
เรากับเขาต่างกันค่ะ เราฐานะต่างกันค่อนข้างมาก เขาอายุมากกว่า แต่เรามีหลายสิ่งที่เขาไม่มี( เราทำงานและเรียนไปด้วย)
มันทำให้เขาอึดอัด เรารู้ แต่เราไม่เคยเอาฐานะ หรือเอาเงินจากเขาสักบาทเดียว เราไม่เคยเอาตรงนั้นมาตัดสินเขา หรือความสัมพันธ์ของเราเลย
ข้อเสียของเรามีมาก เราคิดมาก ขี้งอน น้อยใจ ร้องไห้ง่าย แต่เราไม่เคยเป็นกับใคร ถ้าเขาไม่ทำให้เราเป็น
พ่อแม่เราไม่รับเขา แต่เราเจอทุกคนในชีวิตเขานะคะ
เวลาเขาดี เขาน่ารักเหมือนคนทั่วไปค่ะ แต่เวลาที่เขาหงุดหงิด โมโห เรารู้สึกเหมือนตัวอะไรไม่รู้
ถ้าให้นึกประโยคนึงที่เรานึกถึงที่คบกัน เราจะรู้สึกมาตลอดคือ เรารู้สึกไม่มีค่าเลยเวลาที่อยู่กับเขา
หลายครั้งที่เราคุยกันตรงๆ หาทางออก แต่มันจะจบตรวที่ว่า เขาอยากให้เราเข้าใจว่าเขาเป็นยังไง เขามักจะพูดว่า เพราะเราเป็นแบบนี้ ทำให้เขาต้องทำ พูด แบบนี้
เราแค่อยากให้ความสัมพันธ์มันมีตรงกลางมาตลอด
เราไม่เคยอยากให้มันพัง เราเคยเป็นผญที่มีความสุข ร่าเริง มีpassion ในการใช้ชีวิตมากมาย แต่ตอนนี้เรากลายเป็นคนจิตตก ร้องไห้ เศร้า เราไม่ชอบตัวเองเลย เราไม่อยากทำอะไรเลยในชีวิต
เราสับสนว่า มันเป็นเพราะเราที่เด็ก ที่ไม่เข้าใจ ที่ไม่ปรับตัว หรือ เป็นเพราะเขา หรือเพราะอะไร ความรัก ความสัมพันธ์มันควรเป็นแบบไหนกันแน่
สุดท้ายนี้ เรารู้ว่าต่างคนต่างมีดีร้าย เราไม่ต้องการให้เขายอมเรา เราแค่อยากมีแฟนที่ดีและเป็นแฟนที่ดี มีความรักที่ดี ที่มันเท่ากันบ้าง ใจเราบอกตลอด ว่า เหนื่อย ทรมาน เลิกเถอะๆ แค่เราไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง เพราะเรารู้สึกว่า เราไม่มีความมั่นใจในความคิดและคสามเป็นตัวเองเลย และที่สำคัญ เรารักเขามาก
ถ้าพี่ๆทุกคนเห็นอย่างไง ช่วยแนะนำเราได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกๆความเห็นค่ะ
ขอบคุณค่ะ
อยากเลิกกับแฟน เหนื่อยมากจริงๆ พี่ๆที่มีประสบการณ์ช่วยชี้ทางด้วยค่ะ
ตอนที่เราตัดสินใจเขียน เพราะเราไม่ไหวอีกแล้วค่ะ
เราคบกับแฟนมาปีนึง อายุห่างกัน 10 ปี เรากำลังเรียนจบ แฟนทำงานแล้ว
เราเหนื่อยจนไม่รู้จะเริ่มยังไงเลย ตอนนี้กำลังร้องไห้ เรารู้สึกว่า เราอยากออกไปจากตรงนี้
หลายเรื่องเลยค่ะ ที่ทำให้เราอยากไป เขาเคยกลับไปคุย กับแฟนเก่าเขา เขาโกหกเรา เขาเคยทำร้ายร่างกายเรา(แต่เรายอมรับว่า เราตีเขาก่อนนะคะ )
เริ่มยังไงดี
1.ต้นปีที่ผ่านมา ช่วงเดือนสองเดือนที่คบกัน เขากลับไปคุย ชู้สาวกับแฟนเก่า ตอนแรกเราถามเขาด้วย เซ้นส์ของผญ เฉยๆ เขาด่าเรา เขาไม่ยอมรับ ปต่ด้วยความบังเอิญ เราเจอหลักฐานที่ทำให้เห็นว่าเขาคุยกันจริง ทำให้เราเลิกกับเขา และเขาก็มาง้อ สัญญาว่าจะไม่ทำอีก มีอะไรจะบอกทุกอย่าง เราเลยลองให้โอกาสดูค่ะ
2.ช่วงกลางปี เราทะเลาะกันบ่อย เรื่องี่เง่าไร้สาระ ทำให้เราเลิกกันกัน โดยที่เขาเป็นคนหายไป บล็อคทุกช่องทาง เราพยายามตาม ง้อ ไปรอ ไปหา ทุกทาง แต่มารู้ทีหลังว่าเขากลับไปโทรหาแฟนเก่า เพราะเหตุผลที่ว่า คุยปรึกษาเรื่องเรา
3.ครั้งนี้หนักค่ะ เพราะตลอดเกือบสองเดือน เขาเปลี่ยนไป ไม่มีเวลาให้ เลี่ยงจะคุย บอกว่าทำงาน เราอดทน พยายามเข้าใจ และอยู่ข้างๆค่ะ ตอนนั้นคิดแค่ว่าจะทำให้ดีที่สุด แต่สุดท้ายเราทะเบาะกัน เขาด่าเราแรงมากค่ะ ไล่เรา พูดว่าคิดถึงแฟนเก่า เขาเย็นชาใส่เรามาก จนเราทนไม่ไหว และหายไปจากเขาค่ะ ตอนนั้นเราเสียใจและเลิกจริงๆค่ะ เรามีคนใหม่ทันที ( หลังจากสองอาทิตย์ผ่านไป) จากที่เขาไม่สนใจเราเลย เขากลับมาง้อเราค่ะ แต่แปลกไป ตรงที่ เขาเปลี่ยนไป เขายอมทุกอย่าง เขากินไม่ได้นอนไม่หลับ อยู่ไม่ได้ และยอมทำทุกทางเพื่อให้เรากลับมาค่ะ เหมือนเป็นคนละคน เขาใช้เวลาง้อ 1 เดือน ก้วยคำสัญญาว่า จะไม่ปช่อยเราไปไหนอีกแล้ว เขารู้ตัวแล้ว
4. หลังจากกลับมาคบกันสองเดือนหลังจากนั้น มันเริ่มกลับไปแบบเดิมค่ะ เขาเริ่มด่าเราหยาบคาย ทำร้ายร่างกาย บอกเลิก ไล่( เหมือนเขารู้ว่าเราจะยอม) มันหนักจนเราเข้ารพ แต่เขาไม่มาเยี่ยมค่ะ หนักจนเราต้องดบจิตแพทย์ กินยา รักษาตัว
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่เล่าไม่ได้ และเล่าได้ไม่หมด
เรากับเขาต่างกันค่ะ เราฐานะต่างกันค่อนข้างมาก เขาอายุมากกว่า แต่เรามีหลายสิ่งที่เขาไม่มี( เราทำงานและเรียนไปด้วย)
มันทำให้เขาอึดอัด เรารู้ แต่เราไม่เคยเอาฐานะ หรือเอาเงินจากเขาสักบาทเดียว เราไม่เคยเอาตรงนั้นมาตัดสินเขา หรือความสัมพันธ์ของเราเลย
ข้อเสียของเรามีมาก เราคิดมาก ขี้งอน น้อยใจ ร้องไห้ง่าย แต่เราไม่เคยเป็นกับใคร ถ้าเขาไม่ทำให้เราเป็น
พ่อแม่เราไม่รับเขา แต่เราเจอทุกคนในชีวิตเขานะคะ
เวลาเขาดี เขาน่ารักเหมือนคนทั่วไปค่ะ แต่เวลาที่เขาหงุดหงิด โมโห เรารู้สึกเหมือนตัวอะไรไม่รู้
ถ้าให้นึกประโยคนึงที่เรานึกถึงที่คบกัน เราจะรู้สึกมาตลอดคือ เรารู้สึกไม่มีค่าเลยเวลาที่อยู่กับเขา
หลายครั้งที่เราคุยกันตรงๆ หาทางออก แต่มันจะจบตรวที่ว่า เขาอยากให้เราเข้าใจว่าเขาเป็นยังไง เขามักจะพูดว่า เพราะเราเป็นแบบนี้ ทำให้เขาต้องทำ พูด แบบนี้
เราแค่อยากให้ความสัมพันธ์มันมีตรงกลางมาตลอด
เราไม่เคยอยากให้มันพัง เราเคยเป็นผญที่มีความสุข ร่าเริง มีpassion ในการใช้ชีวิตมากมาย แต่ตอนนี้เรากลายเป็นคนจิตตก ร้องไห้ เศร้า เราไม่ชอบตัวเองเลย เราไม่อยากทำอะไรเลยในชีวิต
เราสับสนว่า มันเป็นเพราะเราที่เด็ก ที่ไม่เข้าใจ ที่ไม่ปรับตัว หรือ เป็นเพราะเขา หรือเพราะอะไร ความรัก ความสัมพันธ์มันควรเป็นแบบไหนกันแน่
สุดท้ายนี้ เรารู้ว่าต่างคนต่างมีดีร้าย เราไม่ต้องการให้เขายอมเรา เราแค่อยากมีแฟนที่ดีและเป็นแฟนที่ดี มีความรักที่ดี ที่มันเท่ากันบ้าง ใจเราบอกตลอด ว่า เหนื่อย ทรมาน เลิกเถอะๆ แค่เราไม่เคยทำได้เลยสักครั้ง เพราะเรารู้สึกว่า เราไม่มีความมั่นใจในความคิดและคสามเป็นตัวเองเลย และที่สำคัญ เรารักเขามาก
ถ้าพี่ๆทุกคนเห็นอย่างไง ช่วยแนะนำเราได้นะคะ ยินดีรับฟังทุกๆความเห็นค่ะ
ขอบคุณค่ะ