สวัสดีค่ะ
วันนี้อยากจะระบายความอึดอัด อัดอั้นตันใจ แล้วก็จะรบกวนขอคำแนะนำแนวทางในการวางแผนในเรื่องการเงินในอนาคตค่ะ
เราอายุ 19 ปี จะเข้า 20 ค่ะ เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ วันหนึ่งพ่อเราจู่ๆก็ตัดสินใจซื้อบ้าน ราคาห้าล้านกว่าบาท ค่าอื่นๆอีกก็ประมาณหกล้านบาท ซึ่งทุกคนคงทราบดีว่าสถานการณ์ช่วงนี้มันไม่ดีเท่าไหร่ใช่ไหมคะ ตัวเราเองก็ยังต้องเรียน ต้องใช้เงินอยู่ ค่าอยู่ค่ากิน ค่าหอพัก ปกติเราจะไม่ขอพ่อเพิ่มยกเว้นว่าเราจะขอเงินเขาไปซื้อของเข้าหอค่ะ
ซึ่งการที่เรายังขอเงินเขาอยู่แบบนี้ กับหนี้ก้อนใหญ่ที่มีอยู่ มันทำให้เรารู้สึกเครียดมากค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเงินเดือนพ่อก็ไม่ได้สูงมาก รวมกับแฟนใหม่พ่อผ่อนเดือนนึงได้ประมาณสามหมื่นกว่าบาท หนึ่งปีผ่านไปเหลือหนี้อยู่ 4.8 ล้าน ซึ่งเราทราบมาว่ายิ่งผ่อนนานดอกเบี้ยยิ่งเพื่ม(เท่าที่ถามคนรอบข้างมาค่ะ) ดังนั้นพอเราเรียนจบ เราก็ต้องรีบหาเงินมาช่วยพ่อโปะบ้าน ซึ่งบ้านหลังนี้เราไม่เคยรับรู้เลยว่าพ่อจะซื้อ เรารู้อีกทีคือตอนเขากู้เงินมาซื้อแล้วค่ะ มันกดดันเรามากๆ ยิ่งไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงเรายิ่งกลัวค่ะ
เราอายุ 19-20 เราก็อยากจะทำอะไรตามความฝันของตัวเอง เรียนจบมาหางานทำก่อน อยากจะเรียนต่อต่างประเทศ แต่เหมือนมันพังทลายไปหมดเลยค่ะตอนนี้
เราควรจะวางแผนชีวิตยังไงต่อดีคะ โดยเฉพาะเรื่องการเงิน
เพิ่มเติม [18 ธ.ค. 2563]
ก่อนอื่นต้องขอบคุณความคิดเห็นที่หลั่งไหลเข้ามานะคะ แล้วก็อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้เขียนอธิบายอะไรหลายๆอย่างมากพอ ในหลายๆความคิดเห็นจึงอาจจะมีการตั้งคำถามซ้ำๆกัน ซึ่งเป็นคำถามที่เราได้ตอบกลับไปทางคอมเม้นต์บนๆไปแล้วนะคะ
เช่น
"คิดไปเองรึเปล่าว่าเขาจะให้ช่วย" / "พ่อยังไม่ได้บอกให้ช่วยเลยจะเครียดทำไม"
ตรงนี้ต้องบอกกันตรงๆเลยค่ะ ว่าคุณพ่อบอกให้มาช่วยเขาผ่อนต่อจริงๆหลังจากที่เราเรียนจบแล้ว เขาเคยบอกว่าให้เขาผ่อนส่งจนหมดเขาไม่ไหวหรอก เขาแก่แล้ว จบมาก็มาอยู่บ้าน ไม่ได้ไปที่ไหนแล้วมีบ้านให้อยู่
ซึ่งเราคิดว่า(จากมุมมองของเรานะคะ มุมมองของท่านอื่นจะเป็นอย่างไรก็สุดแล้วแต่ท่านเลยค่ะ เนื่องจากเราอายุยังน้อย เราทราบดีว่าเรายังไม่ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวอะไรมาก นี่เป็นเพียงความคิดของเราในฐานะลูกเท่านั้นนะคะ) มันไม่ค่อยยุติธรรมกับเราเท่าไหร่ตรงที่ว่า
พ่อไม่เคยบอกเราเลยเรื่องซื้อบ้าน ไม่เคยบอกเราจริงๆค่ะ มีไปดูๆบ้านตามโครงการบ้าง แต่เราเข้าใจว่าป้าเราเป็นคนที่จะซื้อค่ะ เพราะป้าไม่ได้ภาระอะไร ไม่ได้มีลูก แต่ดันกลายเป็นพ่อเราซะอย่างนั้นค่ะที่เป็นคนซื้อ เรามาทราบอีกทีคือตอนพ่อเริ่มยื่นกู้แล้วค่ะ เราไม่เคยทราบว่าพ่อจะซื้อบ้านแบบไหน ที่ไหน อย่างไร ซื้อเท่าไหร่ บ้านเป็นยังไง เราไม่เคยทราบแม้แต่อย่างเดียวค่ะ พ่อไม่เคยปรึกษาเราด้วยแม้แต่นิดเดียวค่ะ
ทุกท่านอาจจะคิดว่าเขาอจจะบอกไปอย่างนั้น แต่นิสัยพ่อเราจริงไม่ใช่แบบที่ว่าพูดไปเฉยๆ พูดไปอย่างนั้นน่ะค่ะ เขาต้องการให้เราจบมาแล้วอยู่กับเขาที่บ้านนี้ เขาอยากจะลบคำสบประสาทของทุกคนที่พูดกับเขาว่าเขาซื้อบ้านเกินตัว เขาชอบพูดกับเราว่าทุกคนจะต้องอิจฉาเรา เรามีมากกว่าพวกเขา(พี่น้องของพ่อคนอื่นในครอบครัวนะคะ) เขาสร้างหนี้ไว้ให้เรา เพื่อที่เราจะได้ดิ้นรนหางานทำ จบมาแล้วไม่ได้อยู่เฉยๆ
ส่วนเรื่องทางแฟนใหม่พ่อ ในอนาคตเราไม่ทราบนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เราก็ค่อนข้างสนิทกับแฟนพ่อค่ะ เขาอยู่ด้วยกันมาเกือบจะสิบปีแล้ว ปัจจุบันเขาก็ช่วยพ่อผ่อนอยู่ค่ะ แต่ก็พูดกับเราเหมือนกันว่าจบมาก็ช่วยผ่อน พอเราถามว่าแล้วทำไมรีบซื้อบ้าน ไม่รอเราจบล่ะ แฟนพ่อเราก็บอกว่า ก็พอเขาอยากมี เขาจะเกษียณแล้ว เขาก็อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง เขาก็คงไหวนั่นแหละ จนหนูเรียนจบ พอจบก็มาช่วยกันผ่อนสามคน
ส่วนทางแม่เรา ก็แยกทางกับคุณพ่อนะคะ แยกกันนานแล้ว มีภาระเป็นน้องทั้งสองคน ซึ่งเรียนโรงเรียนเอกชนทั้งคู่ ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง แต่ก็ยังมาช่วยพ่อเราจ่ายค่าขนมเรารายอาทิตย์ ซึ่งปกติเราจะไม่ค่อยขอเงินแม่ นอกจากแม่จะให้เอง เพราะเราทราบว่าแม่มีภาระอยู่ แต่พ่อเราบอกเขาไม่ไหวเท่าไหร่ตอนนี้ เขาเลยขอความช่วยเหลือจากแม่เรา ประมาณนี้ค่ะ
ตอนนี้เราก็พยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดนี่แหละค่ะ หางานทำมาเป็นค่าขนม เป็นเงินเก็บส่วนตัว แล้วก็เรียนๆให้จบ จะได้รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อในอนาคต
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่าน แลล้วก็ความคิดเห็นของทุกท่านด้วยค่ะ มันช่วยเปิดมุมมองให้เราให้หลากหลายมากๆ ขอบคุณมากๆนะคะ
ยังเรียนไม่จบ ก็ต้องเป็นหนี้เพราะพ่อซื้อบ้าน
วันนี้อยากจะระบายความอึดอัด อัดอั้นตันใจ แล้วก็จะรบกวนขอคำแนะนำแนวทางในการวางแผนในเรื่องการเงินในอนาคตค่ะ
เราอายุ 19 ปี จะเข้า 20 ค่ะ เรียนมหาวิทยาลัยอยู่ วันหนึ่งพ่อเราจู่ๆก็ตัดสินใจซื้อบ้าน ราคาห้าล้านกว่าบาท ค่าอื่นๆอีกก็ประมาณหกล้านบาท ซึ่งทุกคนคงทราบดีว่าสถานการณ์ช่วงนี้มันไม่ดีเท่าไหร่ใช่ไหมคะ ตัวเราเองก็ยังต้องเรียน ต้องใช้เงินอยู่ ค่าอยู่ค่ากิน ค่าหอพัก ปกติเราจะไม่ขอพ่อเพิ่มยกเว้นว่าเราจะขอเงินเขาไปซื้อของเข้าหอค่ะ
ซึ่งการที่เรายังขอเงินเขาอยู่แบบนี้ กับหนี้ก้อนใหญ่ที่มีอยู่ มันทำให้เรารู้สึกเครียดมากค่ะ ต้องบอกก่อนว่าเงินเดือนพ่อก็ไม่ได้สูงมาก รวมกับแฟนใหม่พ่อผ่อนเดือนนึงได้ประมาณสามหมื่นกว่าบาท หนึ่งปีผ่านไปเหลือหนี้อยู่ 4.8 ล้าน ซึ่งเราทราบมาว่ายิ่งผ่อนนานดอกเบี้ยยิ่งเพื่ม(เท่าที่ถามคนรอบข้างมาค่ะ) ดังนั้นพอเราเรียนจบ เราก็ต้องรีบหาเงินมาช่วยพ่อโปะบ้าน ซึ่งบ้านหลังนี้เราไม่เคยรับรู้เลยว่าพ่อจะซื้อ เรารู้อีกทีคือตอนเขากู้เงินมาซื้อแล้วค่ะ มันกดดันเรามากๆ ยิ่งไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงเรายิ่งกลัวค่ะ
เราอายุ 19-20 เราก็อยากจะทำอะไรตามความฝันของตัวเอง เรียนจบมาหางานทำก่อน อยากจะเรียนต่อต่างประเทศ แต่เหมือนมันพังทลายไปหมดเลยค่ะตอนนี้
เราควรจะวางแผนชีวิตยังไงต่อดีคะ โดยเฉพาะเรื่องการเงิน
เพิ่มเติม [18 ธ.ค. 2563]
ก่อนอื่นต้องขอบคุณความคิดเห็นที่หลั่งไหลเข้ามานะคะ แล้วก็อาจจะเป็นเพราะเราไม่ได้เขียนอธิบายอะไรหลายๆอย่างมากพอ ในหลายๆความคิดเห็นจึงอาจจะมีการตั้งคำถามซ้ำๆกัน ซึ่งเป็นคำถามที่เราได้ตอบกลับไปทางคอมเม้นต์บนๆไปแล้วนะคะ
เช่น
"คิดไปเองรึเปล่าว่าเขาจะให้ช่วย" / "พ่อยังไม่ได้บอกให้ช่วยเลยจะเครียดทำไม"
ตรงนี้ต้องบอกกันตรงๆเลยค่ะ ว่าคุณพ่อบอกให้มาช่วยเขาผ่อนต่อจริงๆหลังจากที่เราเรียนจบแล้ว เขาเคยบอกว่าให้เขาผ่อนส่งจนหมดเขาไม่ไหวหรอก เขาแก่แล้ว จบมาก็มาอยู่บ้าน ไม่ได้ไปที่ไหนแล้วมีบ้านให้อยู่
ซึ่งเราคิดว่า(จากมุมมองของเรานะคะ มุมมองของท่านอื่นจะเป็นอย่างไรก็สุดแล้วแต่ท่านเลยค่ะ เนื่องจากเราอายุยังน้อย เราทราบดีว่าเรายังไม่ได้ผ่านร้อนผ่านหนาวอะไรมาก นี่เป็นเพียงความคิดของเราในฐานะลูกเท่านั้นนะคะ) มันไม่ค่อยยุติธรรมกับเราเท่าไหร่ตรงที่ว่า
พ่อไม่เคยบอกเราเลยเรื่องซื้อบ้าน ไม่เคยบอกเราจริงๆค่ะ มีไปดูๆบ้านตามโครงการบ้าง แต่เราเข้าใจว่าป้าเราเป็นคนที่จะซื้อค่ะ เพราะป้าไม่ได้ภาระอะไร ไม่ได้มีลูก แต่ดันกลายเป็นพ่อเราซะอย่างนั้นค่ะที่เป็นคนซื้อ เรามาทราบอีกทีคือตอนพ่อเริ่มยื่นกู้แล้วค่ะ เราไม่เคยทราบว่าพ่อจะซื้อบ้านแบบไหน ที่ไหน อย่างไร ซื้อเท่าไหร่ บ้านเป็นยังไง เราไม่เคยทราบแม้แต่อย่างเดียวค่ะ พ่อไม่เคยปรึกษาเราด้วยแม้แต่นิดเดียวค่ะ
ทุกท่านอาจจะคิดว่าเขาอจจะบอกไปอย่างนั้น แต่นิสัยพ่อเราจริงไม่ใช่แบบที่ว่าพูดไปเฉยๆ พูดไปอย่างนั้นน่ะค่ะ เขาต้องการให้เราจบมาแล้วอยู่กับเขาที่บ้านนี้ เขาอยากจะลบคำสบประสาทของทุกคนที่พูดกับเขาว่าเขาซื้อบ้านเกินตัว เขาชอบพูดกับเราว่าทุกคนจะต้องอิจฉาเรา เรามีมากกว่าพวกเขา(พี่น้องของพ่อคนอื่นในครอบครัวนะคะ) เขาสร้างหนี้ไว้ให้เรา เพื่อที่เราจะได้ดิ้นรนหางานทำ จบมาแล้วไม่ได้อยู่เฉยๆ
ส่วนเรื่องทางแฟนใหม่พ่อ ในอนาคตเราไม่ทราบนะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เราก็ค่อนข้างสนิทกับแฟนพ่อค่ะ เขาอยู่ด้วยกันมาเกือบจะสิบปีแล้ว ปัจจุบันเขาก็ช่วยพ่อผ่อนอยู่ค่ะ แต่ก็พูดกับเราเหมือนกันว่าจบมาก็ช่วยผ่อน พอเราถามว่าแล้วทำไมรีบซื้อบ้าน ไม่รอเราจบล่ะ แฟนพ่อเราก็บอกว่า ก็พอเขาอยากมี เขาจะเกษียณแล้ว เขาก็อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง เขาก็คงไหวนั่นแหละ จนหนูเรียนจบ พอจบก็มาช่วยกันผ่อนสามคน
ส่วนทางแม่เรา ก็แยกทางกับคุณพ่อนะคะ แยกกันนานแล้ว มีภาระเป็นน้องทั้งสองคน ซึ่งเรียนโรงเรียนเอกชนทั้งคู่ ค่าใช้จ่ายค่อนข้างสูง แต่ก็ยังมาช่วยพ่อเราจ่ายค่าขนมเรารายอาทิตย์ ซึ่งปกติเราจะไม่ค่อยขอเงินแม่ นอกจากแม่จะให้เอง เพราะเราทราบว่าแม่มีภาระอยู่ แต่พ่อเราบอกเขาไม่ไหวเท่าไหร่ตอนนี้ เขาเลยขอความช่วยเหลือจากแม่เรา ประมาณนี้ค่ะ
ตอนนี้เราก็พยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดนี่แหละค่ะ หางานทำมาเป็นค่าขนม เป็นเงินเก็บส่วนตัว แล้วก็เรียนๆให้จบ จะได้รู้ว่าควรจะทำอย่างไรต่อในอนาคต
ขอบคุณมากนะคะที่เข้ามาอ่าน แลล้วก็ความคิดเห็นของทุกท่านด้วยค่ะ มันช่วยเปิดมุมมองให้เราให้หลากหลายมากๆ ขอบคุณมากๆนะคะ