โรคกลัวความรัก?

เออ สวัสดีค่ะ! คือจริงๆเราก็ไม่แน่ใจหรอกนะคะว่าเป็นโรคนี้ แต่คิดไปคิดมาก็อาจใช่ เรื่องมันเริ่มต้นก็คือเพื่อนเราค่ะ เพื่อนเรามันแอบชอบเรามา3ปี มันก็สนิทมากๆอ่ะค่ะ แต่เราไม่รู้ว่ามันชอบเราจนกระทั่งมันมาบอกชอบเราตอนที่จะเรียนจบ เราไม่อยากเสียเพื่อนมากๆเลยค่ะ เลยตอบรับแต่คบได้แค่7วันค่ะ เราก็ขอเลิก ตอนนั้นเราอึดอัดมากๆเลยค่ะ คิดถึงแค่อยากเลิก กังวลในเรื่องที่คบกันมากเลยค่ะ แต่เราก็กลับมาเป็นเพื่อนกันอีกรอบนะคะ แต่เราไม่ได้ลืมเรื่องที่มันเคยเป็นแฟนกับเราหรอกค่ะ เราแค่รู้สึกเหมือนอยู่แบบนี้ก็ดีแล้ว ไม่อยากใกล้ชิดหรือเลื่อนสถานะไปมากกว่านี้ จนมันมีแฟนค่ะ เราก็รู้สึกหึงๆมันอาจดูเห็นแก่ตัวนะคะ แต่เราไม่ได้พูดบอกมันหรอกค่ะ จนมันเลิกกันเพราะเราค่ะ ตอนนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนในกลุ่ทเพราะมันเอาเรื่องนี้มาแซว จริงๆเราก็รู้สึกผิดนะคะ แต่มันเกิดขึ้นแล้วก็ยอมรับค่ะ ผ่านมาเรื่อยๆมันก็เริ่มขอให้เราคอลสายด้วยเราไม่ได้คิดอะไรก็ยอมคุยด้วย กลายเป็นว่ามันพูดประมาณว่า มันยังลืมเราไม่ได้และที่มันเลิกกับแฟนเก่าก็เพราะว่ามันคิดถึงเรา เราก็อึ้งสิค่ะ ไม่คิดว่าคนที่มันเพ้อมาเกือบ6เดือนคือเรา ด้วยช่วงเวลาประมาณตี3 เราก็ตอบว่า อืม!ก็เอาสิมาเริ่มต้นใหม่กัน ผ่านมาได้6วัน เราก็ขอเลิกค่ะ ครั้งนี้เราขอเลิกเป็นเพื่อนด้วย เราไม่อยากให้มันกลับมาเป็นแบบนี้อีกครั้งค่ะ เพราะเรารู้สึกอึดอัดมากๆ ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกแปลกๆ เกลียดความรู้สึกพวกนั้นมากเลยค่ะ อีกอย่างมันเป็นแฟนคนแรกของเราด้วยค่ะ  แบบนี้เขาเรียกกลัวความรักไหมคะ?