คือ เกริ่นก่อนว่า เรามีเพื่อนผู้ชายหลายๆคนที่คุยกันบ่อยๆ ถึงขั้นที่สนิทกันในระดับนึง แต่ยังไม่ถึงขั้นที่เรียกว่า BFF อ่ะค่ะ
เพื่อนคนนี้เราแทนชื่อว่าชื่อเอ นะคะ เรากับเอก็เป็นเพื่อนกันปกติทั่วไป
เราก็ให้ความสำคัญ กับเอ แบบเพื่อน ที่มีไรเราก็จะบ่นๆ พูดคุยกันธรรมดา
ก่อนหน้านี้ตอนที่เรายังคบกับแฟนเก่า แฟนเก่าเราเค้าก็เคยหึงๆแล้วพูดว่า เอ เนี่ย ดูเหมือนมันชอบเรานะ
เราก็แบบ เห้ย บ้าเหรอ เพื่อนกัน อย่ามาคิดมาก เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ปกติคุยกับเอ บ่นกับเอปกติ
พอเราเลิกกับแฟนเก่า เราก็บ่นๆระบายๆกับเอ เหมือนอารมณ์เพื่อนปรับทุกข์แบบนั้น
หลังจากทุกอย่างผ่านไป เวลาเราไปพวกตลาดนัด แล้วเอเค้าจะมีร้านขายของอยู่ เราก็จะแวะไปหาบ้าง
นัดกินข้าวบ้าง (ซึ่งไม่บ่อย)
จริงๆแล้ว ตั้งแต่ที่แฟนเก่าเราเค้าเคยเปรยๆไว้ เราก็เริ่มสังเกตุมาบ้าง
ก็เริ่มเห็นว่า อืม...เออ มันดูหวานกับเราว่ะ ไม่ใช่หวานเลี่ยนนะคะ แต่เราไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันหวานยังไง
เวลาเจอกัน สายตามันก็แบบ มันมี something (ผู้หญิงจะจับเรื่องความรู้สึกแบบนี้ได้ไวมาก)
แต่เราก็ เออ อาจจะคิดมากไปเอง ไม่มีไรหรอก....
ยิ่งช่วง อืม 2-3เดือนที่ผ่านมา ก็ไม่ได้เจอกันเลย แต่ก็คุยใน Chat FB กันบ้าง เอก็บ่นแบบ คิดถึง
เราก็ เออ เราจับความรู้สึกมันได้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่อยากจะคิดมากอะไร อืม สงสัยจะคิดถึงแบบเพื่อนกันธรรมดาแหละ
แต่เราก็ไม่เคยบอกคิดถึงกลับ เพราะ save ตัวเราเองในระดับนึง
เราคิดว่าคำว่าคิดถึง มันเป็นคำที่พิเศษ ที่เราควรพูดต่อเมื่อรู้สึกจริงๆ ไม่ใช่พร่ำเพรื่อ
เราเริ่มอึดอัด พยายามนิ่งๆเฉยๆ ไม่ค่อยทักเอไปบ้าง อีกส่วนก็ยุ่งเรื่องงาน ก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร
คืนนึง อยู่ๆเอก็ทักแชทเราในเฟซมา "โลกส่วนตัวแกมันสูงมากมั้ย" เราก็ เอ่อ...ก็สูงนะ
เอมันก็ออกแนวพร่ำเพ้อ ถามเราทำอะไรอยู่ นู้นนี่นั่น เราก็ตอบปกติ แต่ใจ เอ่อ...อะไรของมันว่ะ-_-"
แล้วเอก็พูดประมาณว่า "เค้าเริ่มรู้สึกตัวสักพักว่าเค้าคิดถึงแกมากเลย แต่ก็ไม่รู้ทำไม" (อะไรประมาณนี้ จำละเอียดๆไม่ได้แล้ว)
เอก็บอกเราว่า "เค้าคิดว่าเออ เค้าชอบแกว่ะ" ส่วนเรา พอได้อ่านแบบนี้ เราก็เงียบ....
เอก็พูดอีกว่า "ตอนนี้มันก็เมานะ แต่ก็ยังรู้เรื่องทุกอย่าง ว่าพูดอะไร แค่อยากบอกให้แกรู้ ดีกว่าไม่ได้บอก"
เราก็ อืม โอเค ขอบคุณนะ แล้วเอก็พูดกับเราว่า "จะรอแกนะ"
เราเลยพูดกับเอว่า "ไม่ต้องรอเราหรอก คนอย่างแกหาได้ดีกว่าเราเยอะเลย ชีวิตเรายังมีอะไรอยากทำอีกมาก ไม่ต้องมารอหรอก แต่ก็ขอบคุณนะ"
คือเรารู้ว่าเอมันอาจจะหมายถึงรอเจอเรา แต่เราก็ตอบแบบตัดสัมพันธ์ไปก่อน ไม่ให้มันคิดเกินเลยไปมากกว่านี้
สรุปคือ คืนนั้น เอบอกชอบเราเพียงเพราะอยากให้เรารู้......
หลังจากวันนั้น เราก็พยายามห่างๆให้อยู่ในระยะที่ไม่อยากให้มันคิดอะไรเกินเลย
ถ้าทักมา เราก็คุยปกติ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้ไปทักอะไรมันก่อน
ก็เริ่มไม่ค่อยได้คุยกัน
วันนึงเอก็ชวนเราไปข้างนอก เราก็ปฎิเสธเลย คือจริงๆก็ไม่ว่างจะออกไปด้วยอยู่แล้วเพราะมีธุระ
แต่ถึงไม่มีธุระ เราก็คงไม่ไป เพราะเรารู้สึกอึดอัด และคงไม่สนิทใจกับสายตาหวานๆของมัน (ที่เรารู้สึกว่ามันมีมาสักพักแล้ว)
สักพักเรารู้สึกว่าช่วงหลัง มันดูเยอะแยะใน FB
คือเราเข้าใจนะว่า FB ส่วนตัว ใครอยากจะอัพอะไรก็อัพ เราไม่เคยก้าวก่าย
แต่...บางที มันเยอะไปมั้ยคะ....เยอะแบบ เราเปิด news feed เลื่อนลงมาอ่าน ต้องเห็นของเอตลอด
วันนึง อัพเตตัส อัพรูป อัพเพลง แบบ เกือบ 20 อัน ซึ่งเราว่ามันเยอะ...เยอะมาก สำหรับผู้ชายเลยนะ
เราก็ทนพักใหญ่ คิดว่าอาจจะดีขึ้น ซาๆลง แต่ก็ยังอัพอะไรเยอะแยะเหมือนเดิม
ไม่ได้อัพพร่ำเพ้อ แต่อัพแบบ อัพตลอด ทำอะไร บลาบลาบลา
จนวันนึง เราทนไม่ไหว เพราะมันเยอะมากจริงๆ
เราก็คิดว่าเราจะกดไม่ให้สเตตัสมันขึ้นมาอัพเดทบนหน้า news feed ของเราดีมั้ย
แต่อีกใจเราก็ เห้ย เราก็ยังอยากติดตามมัน ถือว่ามันเป็นเพื่อนเรา เราก็อยากจะอัพเดทข่าวสารมันอยู่
ไม่ได้ไม่อยากเห็นอะไรขนาดนั้น
เราก็เลยตัดสินใจ ทักแชทเอไป ถามไถ่ว่า เห้ย โอเคป่าวเนี้ย เยอะแยะนะ
เอก็ตอบเราว่า โอ (แต่เรารู้สึกว่ามันไม่โอ ปกติ คนเราถ้าโอเค คงไม่ได้มาอัพอะไรเยอะแยะขนาดนี้)
เราก็แบบ ถ้าแกโอเคก็ดีว่ะ แต่เรารู้สึกว่าแกไม่โอ เพราะถ้าโอเคคงไม่เยอะขนาดนี้นะ
เราก็เตือนไปเลยว่า แกอัพเยอะไปป่าว ลดหน่อยดีมั้ย เราว่ามันเยอะมากเลยว่ะ
ด้วยความสัตย์จริง เราเตือนด้วยความหวังดีอีกทาง เพราะเราคิดว่าคงไม่ใช่แค่เราที่เริ่มรำคาญกับอะไรเยอะๆ แต่คงไม่กล้าบอก
เอก็แบบ อืม ขอโทษที่รบกวน เดี๋ยวไม่มีอีกแล้วละ
พอเราได้อ่านคำนั้น เราก็แบบ เ-ี้ย ละไง งานเข้าละ....
เราก็พูดว่า แก จะอัพไรก็อัพปกติ ให้มันพอดีๆ ไม่ใช่พอเรามาพูดแบบนี้ ก็กลายเป็นไม่อัพเดทไรเลย มันก็ไม่ใช่ สุดกู่เกิน ก็แค่ให้มันพอดีนั่นแหละ
แล้วก็คุยอีกนิด มันก็เงียบไป เราก็แบบ ใจคอไม่ดี เราแคร์มันนะ ในฐานะเพื่อน เอมันเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเราคนนึงเลย
เราก็ถามเอไปว่า แกโกรธเราปะวะ ที่เรามาพูดว่าแกแบบนี้...
มันก็ไม่ตอบ เราก็เลยไม่ได้เซ้าซี้อะไร
พอมาวันนี้....เราเข้าไปดูเฟซเอ แล้วรู้เลยว่า เอมันคง block เราไม่ให้เราเห็นเตตัสอัพเดทอะไรของมันอีก
เราก็รู้สึกจี๊ดดดดเลยแบบ ... แบบเหมือนเรากำลังจะเสียเพื่อนเรารู้สึกแบบนี้จริงๆ
ที่เราพูด เราไม่ได้ต้องการแบบนี้
ตอนนี้เราไม่เข้าใจว่า เราเสียเพื่อนเพราะเราพูดเตือนมันเรื่องความเยอะในเฟซ
หรือเราจะเสียเพื่อนเพราะไม่ได้ชอบมันแบบที่มันชอบเรากันแน่
เราผิดใช่มั้ยเนี้ย เราควรทำยังไง ไปขอโทษมันดีมั้ย เราสับสนมาก
เราว่าวิธีที่เราห่างๆออกมา (แต่ไม่ถึงขั้นตัดขาดไม่คุยกันเลย) มันดีที่สุดแล้ว สำหรับอะไรหลายๆอย่าง
แต่ทำไมมาเป็นแบบนี้ เราควรต้องทำยังไงต่อดีเนี้ย? เห้ออออ ..
*ระบาย* เรารู้สึกเหมือนเรากำลังจะเสียเพื่อน.....
เพื่อนคนนี้เราแทนชื่อว่าชื่อเอ นะคะ เรากับเอก็เป็นเพื่อนกันปกติทั่วไป
เราก็ให้ความสำคัญ กับเอ แบบเพื่อน ที่มีไรเราก็จะบ่นๆ พูดคุยกันธรรมดา
ก่อนหน้านี้ตอนที่เรายังคบกับแฟนเก่า แฟนเก่าเราเค้าก็เคยหึงๆแล้วพูดว่า เอ เนี่ย ดูเหมือนมันชอบเรานะ
เราก็แบบ เห้ย บ้าเหรอ เพื่อนกัน อย่ามาคิดมาก เราก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ปกติคุยกับเอ บ่นกับเอปกติ
พอเราเลิกกับแฟนเก่า เราก็บ่นๆระบายๆกับเอ เหมือนอารมณ์เพื่อนปรับทุกข์แบบนั้น
หลังจากทุกอย่างผ่านไป เวลาเราไปพวกตลาดนัด แล้วเอเค้าจะมีร้านขายของอยู่ เราก็จะแวะไปหาบ้าง
นัดกินข้าวบ้าง (ซึ่งไม่บ่อย)
จริงๆแล้ว ตั้งแต่ที่แฟนเก่าเราเค้าเคยเปรยๆไว้ เราก็เริ่มสังเกตุมาบ้าง
ก็เริ่มเห็นว่า อืม...เออ มันดูหวานกับเราว่ะ ไม่ใช่หวานเลี่ยนนะคะ แต่เราไม่สามารถอธิบายได้ว่ามันหวานยังไง
เวลาเจอกัน สายตามันก็แบบ มันมี something (ผู้หญิงจะจับเรื่องความรู้สึกแบบนี้ได้ไวมาก)
แต่เราก็ เออ อาจจะคิดมากไปเอง ไม่มีไรหรอก....
ยิ่งช่วง อืม 2-3เดือนที่ผ่านมา ก็ไม่ได้เจอกันเลย แต่ก็คุยใน Chat FB กันบ้าง เอก็บ่นแบบ คิดถึง
เราก็ เออ เราจับความรู้สึกมันได้มากขึ้น แต่ก็ยังไม่อยากจะคิดมากอะไร อืม สงสัยจะคิดถึงแบบเพื่อนกันธรรมดาแหละ
แต่เราก็ไม่เคยบอกคิดถึงกลับ เพราะ save ตัวเราเองในระดับนึง
เราคิดว่าคำว่าคิดถึง มันเป็นคำที่พิเศษ ที่เราควรพูดต่อเมื่อรู้สึกจริงๆ ไม่ใช่พร่ำเพรื่อ
เราเริ่มอึดอัด พยายามนิ่งๆเฉยๆ ไม่ค่อยทักเอไปบ้าง อีกส่วนก็ยุ่งเรื่องงาน ก็เลยไม่ได้ใส่ใจอะไร
คืนนึง อยู่ๆเอก็ทักแชทเราในเฟซมา "โลกส่วนตัวแกมันสูงมากมั้ย" เราก็ เอ่อ...ก็สูงนะ
เอมันก็ออกแนวพร่ำเพ้อ ถามเราทำอะไรอยู่ นู้นนี่นั่น เราก็ตอบปกติ แต่ใจ เอ่อ...อะไรของมันว่ะ-_-"
แล้วเอก็พูดประมาณว่า "เค้าเริ่มรู้สึกตัวสักพักว่าเค้าคิดถึงแกมากเลย แต่ก็ไม่รู้ทำไม" (อะไรประมาณนี้ จำละเอียดๆไม่ได้แล้ว)
เอก็บอกเราว่า "เค้าคิดว่าเออ เค้าชอบแกว่ะ" ส่วนเรา พอได้อ่านแบบนี้ เราก็เงียบ....
เอก็พูดอีกว่า "ตอนนี้มันก็เมานะ แต่ก็ยังรู้เรื่องทุกอย่าง ว่าพูดอะไร แค่อยากบอกให้แกรู้ ดีกว่าไม่ได้บอก"
เราก็ อืม โอเค ขอบคุณนะ แล้วเอก็พูดกับเราว่า "จะรอแกนะ"
เราเลยพูดกับเอว่า "ไม่ต้องรอเราหรอก คนอย่างแกหาได้ดีกว่าเราเยอะเลย ชีวิตเรายังมีอะไรอยากทำอีกมาก ไม่ต้องมารอหรอก แต่ก็ขอบคุณนะ"
คือเรารู้ว่าเอมันอาจจะหมายถึงรอเจอเรา แต่เราก็ตอบแบบตัดสัมพันธ์ไปก่อน ไม่ให้มันคิดเกินเลยไปมากกว่านี้
สรุปคือ คืนนั้น เอบอกชอบเราเพียงเพราะอยากให้เรารู้......
หลังจากวันนั้น เราก็พยายามห่างๆให้อยู่ในระยะที่ไม่อยากให้มันคิดอะไรเกินเลย
ถ้าทักมา เราก็คุยปกติ เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้ไปทักอะไรมันก่อน
ก็เริ่มไม่ค่อยได้คุยกัน
วันนึงเอก็ชวนเราไปข้างนอก เราก็ปฎิเสธเลย คือจริงๆก็ไม่ว่างจะออกไปด้วยอยู่แล้วเพราะมีธุระ
แต่ถึงไม่มีธุระ เราก็คงไม่ไป เพราะเรารู้สึกอึดอัด และคงไม่สนิทใจกับสายตาหวานๆของมัน (ที่เรารู้สึกว่ามันมีมาสักพักแล้ว)
สักพักเรารู้สึกว่าช่วงหลัง มันดูเยอะแยะใน FB
คือเราเข้าใจนะว่า FB ส่วนตัว ใครอยากจะอัพอะไรก็อัพ เราไม่เคยก้าวก่าย
แต่...บางที มันเยอะไปมั้ยคะ....เยอะแบบ เราเปิด news feed เลื่อนลงมาอ่าน ต้องเห็นของเอตลอด
วันนึง อัพเตตัส อัพรูป อัพเพลง แบบ เกือบ 20 อัน ซึ่งเราว่ามันเยอะ...เยอะมาก สำหรับผู้ชายเลยนะ
เราก็ทนพักใหญ่ คิดว่าอาจจะดีขึ้น ซาๆลง แต่ก็ยังอัพอะไรเยอะแยะเหมือนเดิม
ไม่ได้อัพพร่ำเพ้อ แต่อัพแบบ อัพตลอด ทำอะไร บลาบลาบลา
จนวันนึง เราทนไม่ไหว เพราะมันเยอะมากจริงๆ
เราก็คิดว่าเราจะกดไม่ให้สเตตัสมันขึ้นมาอัพเดทบนหน้า news feed ของเราดีมั้ย
แต่อีกใจเราก็ เห้ย เราก็ยังอยากติดตามมัน ถือว่ามันเป็นเพื่อนเรา เราก็อยากจะอัพเดทข่าวสารมันอยู่
ไม่ได้ไม่อยากเห็นอะไรขนาดนั้น
เราก็เลยตัดสินใจ ทักแชทเอไป ถามไถ่ว่า เห้ย โอเคป่าวเนี้ย เยอะแยะนะ
เอก็ตอบเราว่า โอ (แต่เรารู้สึกว่ามันไม่โอ ปกติ คนเราถ้าโอเค คงไม่ได้มาอัพอะไรเยอะแยะขนาดนี้)
เราก็แบบ ถ้าแกโอเคก็ดีว่ะ แต่เรารู้สึกว่าแกไม่โอ เพราะถ้าโอเคคงไม่เยอะขนาดนี้นะ
เราก็เตือนไปเลยว่า แกอัพเยอะไปป่าว ลดหน่อยดีมั้ย เราว่ามันเยอะมากเลยว่ะ
ด้วยความสัตย์จริง เราเตือนด้วยความหวังดีอีกทาง เพราะเราคิดว่าคงไม่ใช่แค่เราที่เริ่มรำคาญกับอะไรเยอะๆ แต่คงไม่กล้าบอก
เอก็แบบ อืม ขอโทษที่รบกวน เดี๋ยวไม่มีอีกแล้วละ
พอเราได้อ่านคำนั้น เราก็แบบ เ-ี้ย ละไง งานเข้าละ....
เราก็พูดว่า แก จะอัพไรก็อัพปกติ ให้มันพอดีๆ ไม่ใช่พอเรามาพูดแบบนี้ ก็กลายเป็นไม่อัพเดทไรเลย มันก็ไม่ใช่ สุดกู่เกิน ก็แค่ให้มันพอดีนั่นแหละ
แล้วก็คุยอีกนิด มันก็เงียบไป เราก็แบบ ใจคอไม่ดี เราแคร์มันนะ ในฐานะเพื่อน เอมันเป็นเพื่อนที่ดีสำหรับเราคนนึงเลย
เราก็ถามเอไปว่า แกโกรธเราปะวะ ที่เรามาพูดว่าแกแบบนี้...
มันก็ไม่ตอบ เราก็เลยไม่ได้เซ้าซี้อะไร
พอมาวันนี้....เราเข้าไปดูเฟซเอ แล้วรู้เลยว่า เอมันคง block เราไม่ให้เราเห็นเตตัสอัพเดทอะไรของมันอีก
เราก็รู้สึกจี๊ดดดดเลยแบบ ... แบบเหมือนเรากำลังจะเสียเพื่อนเรารู้สึกแบบนี้จริงๆ
ที่เราพูด เราไม่ได้ต้องการแบบนี้
ตอนนี้เราไม่เข้าใจว่า เราเสียเพื่อนเพราะเราพูดเตือนมันเรื่องความเยอะในเฟซ
หรือเราจะเสียเพื่อนเพราะไม่ได้ชอบมันแบบที่มันชอบเรากันแน่
เราผิดใช่มั้ยเนี้ย เราควรทำยังไง ไปขอโทษมันดีมั้ย เราสับสนมาก
เราว่าวิธีที่เราห่างๆออกมา (แต่ไม่ถึงขั้นตัดขาดไม่คุยกันเลย) มันดีที่สุดแล้ว สำหรับอะไรหลายๆอย่าง
แต่ทำไมมาเป็นแบบนี้ เราควรต้องทำยังไงต่อดีเนี้ย? เห้ออออ ..