เพื่อนตัวร้ายที่เพิ่งรู้สึกว่าเรารู้สึกดีกับเขา มันคือเพื่อนที่เรียนด้วยกันตอนมหาลัยค่ะ เราได้มีโอกาสพูดคุยกันอีกครั้งหนึ่ง หลังจากต่างคนต่างเรียนจบประมาณ 2-3 ปี เพื่อนไปเรียนต่อ ส่วนดิฉันทำงาน และตอนนี้ก็กำลังเรียนต่อค่ะ สถานะตอนนี้ เราไม่ได้คุยกันบ่อยมาก เหมือนวัยรุ่นที่จีบๆกัน ( ไลฟ์สไตล์เราจะคล้ายๆกันคือ ไม่ค่อยอะไรกับมือถือ หรือโซเชียลเท่าไรนัก การพิมพ์ของเราไม่สามารถส่งสารได้ดี และบอกความรู้สึกได้เหมือนคนอื่น ต้องโทรหรือเจอกันจะดีกว่า ) นานๆว่างพร้อมกัน มีโอกาสก็นัดเจอกันปกติเหมือนเพื่อนทั่วไปค่ะ แต่ที่ไม่ค่อยทั่วไป คือ เวลาเขาจะทำอะไร ลงทุนอะไร หรือทำงานอะไร เขามักจะขอความเห็นจากเรา แม้กระทั่งเสื้อผ้า กระเป๋า หน้าผม ต่างๆ แบบนั้นดีไหม แบบไหนดีกว่ากัน อะไรทำนองนี้ บางครั้งเวลาออกไปข้างนอก แล้วเราเหม่อหรือมองอย่างอื่น เขาก็จะแอบแซวว่ามองหนุ่มบ้างอะไรบ้าง มีการพูดถึงผู้ใหญ่ในครอบครัว แกล้งๆหยอกๆกันบ้าง ล่าสุดเอามือถือเราไปดู แต่ไม่รู้ดูอะไรบ้างนะ ถ้าเปิดคลังภาพก้คือ เขินภาพเซลฟี่มาก555 เขาบอกว่าเราเป็นคนแรกที่ปฏิเสธเขานะ ซึ่งเราก็งงว่า เราไปตกลงหรือปฏิเสธกันตอนไหน นี่เป็นเพียงบางส่วนที่ทำให้ดิฉันเองรู้สึกหวั่นไหว ซึ่งดิฉันอาจจะคิดไปเองก็ได้ค่ะ ด้วยความอยุ่คนเดียวมานาน อาจจะเปลี่ยว555
ส่วนตัวแล้วดิฉันเป็นคนค่อนข้างหวงความโสดมากๆค่ะ หวงเวลาและพื้นที่ของตัวเองมาก เพราะเราคิดว่า เรายังมีสิ่งที่อยากทำอยู่ และเรื่องเรียนก็ค่อนข้างใช้เวลาพอสมควรเพราะมันต้องลงแลปซึ่งทุกคนจะรู้ดีว่า มันต้องใช้พลังงานชีวิตเยอะมาก อีกอย่างนึงคือดิฉันก็แฮปปี้กับชีวิตที่อยู่คนเดียวนะ ไม่ได้อยากมีแฟนหรืออะไร เวลาทำอะไรมันสบายไม่ต้องปรึกษาใครมาก อยากจะทำอะไรทำได้เลย จะตัดสินใจครั้งใหญ่ที่เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตก็ปรึกษาแค่ผู้ใหญ่ ไม่ต้องคำนึงถึงอนาคตของคนสองคน .. แต่เจอคนนี้แล้วหวั่นไหวค่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันค่ะ ก่อนหน้านี้ที่เคยเรียนด้วยกันกล้าบอกเลยว่า ต่อให้นอนแก้ผ้าด้วยกันในห้องสองคน ก็ทำไม่ลง แต่ตอนนี้กลัวแล้วนะ 5555 เขาเป็นคนที่เรา อยู่ด้วยแล้วสบายใจ เขาไม่จุกจิก เขาไม่เคยบอกให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือปรับอะไรเลย เราเป็นตัวเราได้ 100% ซึ่งคนน้อยมากที่จะรู้จักตัวเราจริงๆ ภายนอกเราเฟรนลี่ และดูเปรี้ยวเลย ไม่มีใครเชื่อด้วยซ้ำว่าเราไม่เที่ยวกลางคืน เวลาดื่ม เราดื่มอยุ่บ้านคนเดียวค่ะ 555 เขาเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่รู้จักเราจริงๆ คือหลังจากเราอยู่กับเขาเราจะรู้สึกขอบคุณเขาทุกครั้งเลย
ตอนแรกว่าจะพิมพ์สั้นๆ .. ยาวเฉยเลย 555 ต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบด้วยค่ะ
สุดท้าย คงต้องขอความเห็นเพื่อนๆว่า ..
1. เราไม่รู้ว่าเราชอบเขาไหม เราสับสน งงกับความรู้สึกตัวเองค่ะ เราต้องจัดการกับอารมตัวเองอย่างไรดี?
2. เราต้องทำอย่างไรดีคะ? ปล่อยมันเทาๆแบบนี้ หรือบอกเขาเลยว่า กูหวั่นไหว เบาๆหน่อย แบบนี้เขาจะใจเสียไหม
3. เราลองถามตัวเองว่า แล้วตกลงอยากเป็นอะไรกับเขาดี คำตอบคือ เราอยากเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยากเป็นแฟนเขา แต่ไม่อยากให้เขามีแฟนเหมือนกัน เพราะถ้าเขามีแฟน เราได้ DM จากแฟนมันแน่ๆ 555 แต่มันคงจะเป็นไปได้ใช่ไหมคะ โลกจริงคือต้องเลือกทางใดทางหนึ่งหรือเปล่าคะ หรือว่าใครมีความสัมพันธ์แบบนี้บ้างไหมคะ?
4. เป็นคนกลัวพฤติกรรมหลังเป็นแฟนค่ะ .. แก้อย่างไรดี ? คือก่อนเป็นแฟนเนี่ย ยังไงก็ได้ ไปไหนก็ได้ อะไรก็ได้ หลังเป็นแฟนกลัวการถูกหึงจนหมดอิสระมากๆค่ะ แล้วเราจะไม่มีความสุข เพราะเรามีปมเรื่องนี้พอสมควร เราเพื่อนน้อยมาก เพราะแฟนเก่า ไม่ชอบให้สุงสิงกับใคร ไม่ชอบให้เที่ยวกลางคืน คือต้องมีเขาเป็นทุกอย่าง ซึ่งนั้นคือหนึ่งในเหตุผลที่เราเลือกเดินออกมา .. ทำให้เราขยาดการมีแฟนไปสักพักใหญ่เลย
ชอบเพื่อนหรือเปล่า ?.. ต้องจัดการกับตัวเองยังไงคะ ?
ส่วนตัวแล้วดิฉันเป็นคนค่อนข้างหวงความโสดมากๆค่ะ หวงเวลาและพื้นที่ของตัวเองมาก เพราะเราคิดว่า เรายังมีสิ่งที่อยากทำอยู่ และเรื่องเรียนก็ค่อนข้างใช้เวลาพอสมควรเพราะมันต้องลงแลปซึ่งทุกคนจะรู้ดีว่า มันต้องใช้พลังงานชีวิตเยอะมาก อีกอย่างนึงคือดิฉันก็แฮปปี้กับชีวิตที่อยู่คนเดียวนะ ไม่ได้อยากมีแฟนหรืออะไร เวลาทำอะไรมันสบายไม่ต้องปรึกษาใครมาก อยากจะทำอะไรทำได้เลย จะตัดสินใจครั้งใหญ่ที่เป็นจุดเปลี่ยนของชีวิตก็ปรึกษาแค่ผู้ใหญ่ ไม่ต้องคำนึงถึงอนาคตของคนสองคน .. แต่เจอคนนี้แล้วหวั่นไหวค่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกันค่ะ ก่อนหน้านี้ที่เคยเรียนด้วยกันกล้าบอกเลยว่า ต่อให้นอนแก้ผ้าด้วยกันในห้องสองคน ก็ทำไม่ลง แต่ตอนนี้กลัวแล้วนะ 5555 เขาเป็นคนที่เรา อยู่ด้วยแล้วสบายใจ เขาไม่จุกจิก เขาไม่เคยบอกให้เราเปลี่ยนแปลงตัวเอง หรือปรับอะไรเลย เราเป็นตัวเราได้ 100% ซึ่งคนน้อยมากที่จะรู้จักตัวเราจริงๆ ภายนอกเราเฟรนลี่ และดูเปรี้ยวเลย ไม่มีใครเชื่อด้วยซ้ำว่าเราไม่เที่ยวกลางคืน เวลาดื่ม เราดื่มอยุ่บ้านคนเดียวค่ะ 555 เขาเป็นเพื่อนผู้ชายคนเดียวที่รู้จักเราจริงๆ คือหลังจากเราอยู่กับเขาเราจะรู้สึกขอบคุณเขาทุกครั้งเลย
ตอนแรกว่าจะพิมพ์สั้นๆ .. ยาวเฉยเลย 555 ต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนจบด้วยค่ะ
สุดท้าย คงต้องขอความเห็นเพื่อนๆว่า ..
1. เราไม่รู้ว่าเราชอบเขาไหม เราสับสน งงกับความรู้สึกตัวเองค่ะ เราต้องจัดการกับอารมตัวเองอย่างไรดี?
2. เราต้องทำอย่างไรดีคะ? ปล่อยมันเทาๆแบบนี้ หรือบอกเขาเลยว่า กูหวั่นไหว เบาๆหน่อย แบบนี้เขาจะใจเสียไหม
3. เราลองถามตัวเองว่า แล้วตกลงอยากเป็นอะไรกับเขาดี คำตอบคือ เราอยากเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ไม่ได้อยากเป็นแฟนเขา แต่ไม่อยากให้เขามีแฟนเหมือนกัน เพราะถ้าเขามีแฟน เราได้ DM จากแฟนมันแน่ๆ 555 แต่มันคงจะเป็นไปได้ใช่ไหมคะ โลกจริงคือต้องเลือกทางใดทางหนึ่งหรือเปล่าคะ หรือว่าใครมีความสัมพันธ์แบบนี้บ้างไหมคะ?
4. เป็นคนกลัวพฤติกรรมหลังเป็นแฟนค่ะ .. แก้อย่างไรดี ? คือก่อนเป็นแฟนเนี่ย ยังไงก็ได้ ไปไหนก็ได้ อะไรก็ได้ หลังเป็นแฟนกลัวการถูกหึงจนหมดอิสระมากๆค่ะ แล้วเราจะไม่มีความสุข เพราะเรามีปมเรื่องนี้พอสมควร เราเพื่อนน้อยมาก เพราะแฟนเก่า ไม่ชอบให้สุงสิงกับใคร ไม่ชอบให้เที่ยวกลางคืน คือต้องมีเขาเป็นทุกอย่าง ซึ่งนั้นคือหนึ่งในเหตุผลที่เราเลือกเดินออกมา .. ทำให้เราขยาดการมีแฟนไปสักพักใหญ่เลย