เข้าเรื่องเลยเนอะ เราบอกเลิกแฟนที่คบกันได้สี่ปีกว่าๆ เราช่างใจถามตัวเองตลอดหนึ่งปี ว่าจะไปต่อหรือพอแค่นี้ ทำไมถึงอยากจะเลิก
เราให้คำตอบกับตัวเองว่า "เราไม่เหมือนเดิม รักที่มีให้เค้าไม่เหมือนเดิม ให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่าเราเถอะนะ ดูนางเอกไปอีก 555 "
สุดฃท้ายเราก็บอกเลิกเค้าด้วยการพิมพ์ข้อความไป เฮอขนาดบอกเลิกเค้า
ยังไม่โทรไปเลย จนเวลาผ่านไป เค้ามูฟออนได้ เราก็รู้สึกหม่นหน่อยๆนะ ทั้งที่บอกเลิกเค้าเองแท้ๆ
จนถึงตอนนีเค้ามีแฟนใหม่ ส่วนเราก็มีคนเข้ามาคุยนะ แต่ไม่กล้าที่จะเริ่มใหม่เลย
พอเริ่มคุย เริ่มรู้สึก กลับเป็นเราที่คิดมาก และเริ่มถอยห่าง พอถอยก็มีอาการเริ่มร้องไห้กับตัวเอง
เราก็เริ่มสงสัยตัวเองว่าเป็นอีหยังหว่าาา งงตัวเองจริงๆ
คือ อยากจะรัก แต่ไม่รักคงดีกว่า
อยากจะเริ่มใหม่ ปล่อยมันไม่ดีกว่า
อยากจะมีใครสักคน แต่ใจก็กลัวเจ็บ
เรามองภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าเราจะรักใครใหม่ได้ยังไง นึกไม่ออก อึดอัดเหมือนกัน
อยากจะรักแต่ก็กลัวเสียใจ
เราให้คำตอบกับตัวเองว่า "เราไม่เหมือนเดิม รักที่มีให้เค้าไม่เหมือนเดิม ให้เค้าไปเจอคนที่ดีกว่าเราเถอะนะ ดูนางเอกไปอีก 555 "
สุดฃท้ายเราก็บอกเลิกเค้าด้วยการพิมพ์ข้อความไป เฮอขนาดบอกเลิกเค้า
ยังไม่โทรไปเลย จนเวลาผ่านไป เค้ามูฟออนได้ เราก็รู้สึกหม่นหน่อยๆนะ ทั้งที่บอกเลิกเค้าเองแท้ๆ
จนถึงตอนนีเค้ามีแฟนใหม่ ส่วนเราก็มีคนเข้ามาคุยนะ แต่ไม่กล้าที่จะเริ่มใหม่เลย
พอเริ่มคุย เริ่มรู้สึก กลับเป็นเราที่คิดมาก และเริ่มถอยห่าง พอถอยก็มีอาการเริ่มร้องไห้กับตัวเอง
เราก็เริ่มสงสัยตัวเองว่าเป็นอีหยังหว่าาา งงตัวเองจริงๆ
คือ อยากจะรัก แต่ไม่รักคงดีกว่า
อยากจะเริ่มใหม่ ปล่อยมันไม่ดีกว่า
อยากจะมีใครสักคน แต่ใจก็กลัวเจ็บ
เรามองภาพตัวเองไม่ออกเลยว่าเราจะรักใครใหม่ได้ยังไง นึกไม่ออก อึดอัดเหมือนกัน