ขอเกริ่นก่อนนะคะ ครอบครัวเรามีกัน 4 คน พ่อแม่ พี่สาว และเรา เรากับพี่สาวอายุห่างกัน 7 ปี ตั้งแต่จำความได้ เรากับพี่สาวเราไม่ค่อยถูกกันตั้งแต่เด็ก จำได้สมัยเด็กๆตอนเราอยู่อนุบาลนั่งเล่นกับพี่สาว พ่อมาเห็นบอกให้เลิกเล่นเลยเพราะถ้าเล่นแล้วทะเลาะกันจะโดนตีทั้งคู่ พูดง่ายๆไม่ถูกกันอย่างแรงตั้งแต่เด็กจนมาถึงปัจจุบันเลย
พี่สาวเราสมัยเรียนมัธยมเรียนโรงเรียนสหที่มีทั้งหญิงและชาย พี่สาวเราเกเรมาก กินเหล้าสูบบุหรี่ตั้งแต่สมัยมัธยมแอบสูบที่ห้องนอนโดยที่พ่อแม่ไม่รู้ แต่เรารับรู้ตลอดเพราะเรานอนห้องเดียวกับพี่สาว พี่เราเรียนมัธยมเรายังเรียนอนุบาล พี่สาวเราเรียนไม่เก่งตอนเรียนก็ติด 0 หลายวิชา สอบเข้ามหาลัยไม่ได้เลยเรียนรามคำแหง จบการศึกษาระดับป.ตรี
ส่วนเราเราเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด กินเหล้าสูบบุหรี่ไม่เป็นแม้กระทั่งปัจจุบันจะ 40 ละ ยังกินเหล้ากินเบียร์ไม่เป็น เราเรียนค่อนข้างเก่ง เคยเป็นตัวแทนโรงเรียนไปสอบแข่งขันคณิตศาสตร์ระดับภาค เราจบตรีและโท สถาบันอันดับต้นๆของประเทศ แต่ตอน ป.โท เราเสียค่าเล่าเรียนเอง โดยเราจบ ตรีและทำงานประจำเลยเรียนโทควบคู่ ซึ่งเราไม่ได้ขอเงินที่บ้านตอนเรียนโท เพราะเราไม่อยากทะเลาะกับพี่สาว เพราะพี่สาวกับเราไม่ถูกกัน เค้าจะขี้อิจฉาถ้ารู้ว่าที่บ้านจ่ายค่าเล่าเรียนให้เรา เค้าก็ต้องขออย่างอื่นจากที่บ้านแทน เหมือนเราได้เค้าต้องได้ แต่เค้าไม่เรียนก็ต้องให้อย่างอื่นเค้าแทน เราเลยตัดปัญหาจ่ายค่าเรียนโทเอง
ครั้งนึงแม่เรากินไวน์กับแฟนเราแล้วแม่เราเมา เค้าพูดมาประโยคนึงซึ่งถึงจะมาผ่านมา 10 กว่าปี มันก็ยังติดในหัวเราตลอด เค้าบอกว่าเราหน้าตาดี สวยกว่าพี่สาวมาก เรียนเก่งการการศึกษาดีกว่า หน้าที่การงานดีกว่าพี่ เลยทำให้เค้าเป็นห่วงพี่สาว ต้องให้พี่สาวมากกว่าเรา คือเราผิดหรอที่เราหน้าตาดีกว่า ก็พ่อแม่ทำให้เราเกิดมาเองหน้าตาเราแบบนี้เองเราไม่ได้เลือกได้นิ ผิดหรอที่เราใฝ่เรียนเลยได้เรียนมหาลัยที่ดี พอจบมาก็ได้เข้าทำงานบริษัทอันดับต้นของประเทศเพราะผลการเรียนของเรา ทุกอย่างเราทำตัวเราเอง แม่ควรจะภูมิใจที่มีลูกแบบนี้ไม่ใช่หรอ
และนี้คือเหตุผลทั้งหมดที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเหมือนไม่ใช่ลูกสาวเค้าเลย เหมือนเค้ามีพี่สาวเราเป็นลูกสาวคนเดียว ทั้งที่เราดูแลพ่อแม่อยู่คนเดียว
แม่ทำเหมือนว่าเราไม่ช่ลูก เราทำให้ทุกอย่างแต่ไม่เคยเห็นคุณค่า
พี่สาวเราสมัยเรียนมัธยมเรียนโรงเรียนสหที่มีทั้งหญิงและชาย พี่สาวเราเกเรมาก กินเหล้าสูบบุหรี่ตั้งแต่สมัยมัธยมแอบสูบที่ห้องนอนโดยที่พ่อแม่ไม่รู้ แต่เรารับรู้ตลอดเพราะเรานอนห้องเดียวกับพี่สาว พี่เราเรียนมัธยมเรายังเรียนอนุบาล พี่สาวเราเรียนไม่เก่งตอนเรียนก็ติด 0 หลายวิชา สอบเข้ามหาลัยไม่ได้เลยเรียนรามคำแหง จบการศึกษาระดับป.ตรี
ส่วนเราเราเรียนโรงเรียนหญิงล้วนมาตลอด กินเหล้าสูบบุหรี่ไม่เป็นแม้กระทั่งปัจจุบันจะ 40 ละ ยังกินเหล้ากินเบียร์ไม่เป็น เราเรียนค่อนข้างเก่ง เคยเป็นตัวแทนโรงเรียนไปสอบแข่งขันคณิตศาสตร์ระดับภาค เราจบตรีและโท สถาบันอันดับต้นๆของประเทศ แต่ตอน ป.โท เราเสียค่าเล่าเรียนเอง โดยเราจบ ตรีและทำงานประจำเลยเรียนโทควบคู่ ซึ่งเราไม่ได้ขอเงินที่บ้านตอนเรียนโท เพราะเราไม่อยากทะเลาะกับพี่สาว เพราะพี่สาวกับเราไม่ถูกกัน เค้าจะขี้อิจฉาถ้ารู้ว่าที่บ้านจ่ายค่าเล่าเรียนให้เรา เค้าก็ต้องขออย่างอื่นจากที่บ้านแทน เหมือนเราได้เค้าต้องได้ แต่เค้าไม่เรียนก็ต้องให้อย่างอื่นเค้าแทน เราเลยตัดปัญหาจ่ายค่าเรียนโทเอง
ครั้งนึงแม่เรากินไวน์กับแฟนเราแล้วแม่เราเมา เค้าพูดมาประโยคนึงซึ่งถึงจะมาผ่านมา 10 กว่าปี มันก็ยังติดในหัวเราตลอด เค้าบอกว่าเราหน้าตาดี สวยกว่าพี่สาวมาก เรียนเก่งการการศึกษาดีกว่า หน้าที่การงานดีกว่าพี่ เลยทำให้เค้าเป็นห่วงพี่สาว ต้องให้พี่สาวมากกว่าเรา คือเราผิดหรอที่เราหน้าตาดีกว่า ก็พ่อแม่ทำให้เราเกิดมาเองหน้าตาเราแบบนี้เองเราไม่ได้เลือกได้นิ ผิดหรอที่เราใฝ่เรียนเลยได้เรียนมหาลัยที่ดี พอจบมาก็ได้เข้าทำงานบริษัทอันดับต้นของประเทศเพราะผลการเรียนของเรา ทุกอย่างเราทำตัวเราเอง แม่ควรจะภูมิใจที่มีลูกแบบนี้ไม่ใช่หรอ
และนี้คือเหตุผลทั้งหมดที่ทำให้เรารู้สึกว่าเราเหมือนไม่ใช่ลูกสาวเค้าเลย เหมือนเค้ามีพี่สาวเราเป็นลูกสาวคนเดียว ทั้งที่เราดูแลพ่อแม่อยู่คนเดียว