มีเรื่องจะสอบถามเกี่ยวกับโรคที่เกิดจากความกังวลค่า

ได้ลองสำรวจตัวเองมาเป็นระยะเวลาที่นานพอสมควรแล้วค่ะ ตอนแรกเข้าใจว่าเกิดจากการเรียนหนัก กิจกรรมเยอะแต่เมื่อหน้าหนาวปีที่แล้ว เรามีอาการซึมลง ร้องไห้แบบไม่มีสาเหตุจนเพื่อนตกใจ เหมือนน็อตหลุดเลยค่ะ ช่วงระยะหลังๆมานี้ เรามีความรู้สึกที่ว่าคิดมากจนเกินไป กังวลวิตกในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น ยิ่งเสพข่าวต่างๆที่มีตามสื่อเราก็ยิ่งกังวลไปใหญ่ นอนไม่หลับ เคยส่งข้อความไปหาพ่อแม่ตอนค่ำบ่อยมาก เพราะเรากังวลว่าอาจจะมีอะไรไม่ดีเกิดขึ้น กังวลไปจนถึงเรื่องตายเลยค่ะ ถ้าช่วงไหนเราเจออะไรแบบนี้เยอะๆ เราจะใจสั่น หายใจไม่อิ่ม กระตุกเองเป็นบางครั้งในที่นอน เราจะร้องไห้ นอนไม่หลับและไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ค่ะ และจากสถานการณ์โรคทำให้เราเป็นหนักกว่าเดิมจนแม่ต้องดึงสติค่ะ เราเดินทางกลับบ้านเมืาอวาน เราป้องกันตัวเองอย่างดีค่ะ เข้าห้องน้ำเราฉีดสเปรย์และเช็ดด้วยทิชชู่เปียกแอลกอฮอล์ในทุกที่ที่เราจับ ล้างทั้งเจลล้างมือและฉีดแอลกอฮอล์บ่อยมาก ฉีดทั้งกระเป๋า โทรศัพท์มีถอดแมสก์แค่ตอนกินน้ำ พยายามเดินห่างจากคนมากๆ นั่งห่างจากผู้คนห่างกันนับตามจำนวนที่นั่งมากกว่า6ที่นั่ง พอมีคนมานั่งใกล้เราก็ฉีดสเปรย์อีก หยิบจับอะไรก็ฉีดก็เช็ดตลอด พอเจอข่าวที่ประกาศสายการบินเมื่อปลายเดือนที่แล้ว เราก็กังวลมากจนอ้วก หยุดคิดไม่ได้ว่าติดโรคหรือยัง เราร้องไห้หนักมาก เอาเสื้อผ้าและกระเป๋าที่ใช้เดินทางไปแช่ไฮเตอร์ เราจิกตัวเอง กุมแบบทึ้งหัวตัวเอง (ไม่รู้ใช้คำถูกไหม) ใจสั่น หายใจไม่สะดวก (ซึ่งเราเป็นโรคไทรอยด์อยู่แล้ว พอใจสั่นเร็วกว่าเดิมเราจะเจ็บที่บริเวณหน้าอกข้างซ้ายกว่าเดิม) จนเราคิดได้ว่าตายไปยังจะง่ายกว่า แต่เราไม่ถึงขั้นคิดฆ่าตัวตายนะคะ ยังอยากโตไปเลี้ยงแมวหลายๆตัวค่ะ พ่อบอกเพราะอากาศที่เปลี่ยนแปลงเพราะเราเดินทางมาจากอีสานค่ะ มันหน้าหนาวพอดี ยิ่งทำให้เรากังวลกว่าเดิมค่ะ เลยปรึกษากับแม่และพ่อว่าจะไปหาหมอจิตเวช พ่อกับแม่เราก็สนับสนุน อยากทราบว่าใครเคยมีอาการแบบนี้บ้างไหมคะ? แล้วมีวิธีการรับมืออย่างไรบ้างคะ?
ปล.เราอาจจะใช้ประโยคหรือคำพูดที่ออกจะดูสับสนหน่อยๆ ตอนนี้เรารู้สึกกังวลจนจะควบคุมตัวเองไม่ได้เลยค่ะ