ตอนเราปลอบใจตัวเองหรือคนอื่นที่เราไว้ใจปลอบใจเรา ตอนเศร้าแล้วร้องไห้บ้าง

เราสนิทกับคนนึงในที่ทำงาน เขาเป็นที่ปรึกษาเล่าได้ทุกเรื่อง เป็นคนที่ให้กำลังใจเราตลอดหลายปี มีอยุ่ครั้งนึงมีปัญหาเล่าเรื่องเราให้คนอื่นฟัง ซึ่งน้องอีกคนเล่าให้ฟัง เหตุการณ์นี้ทำให้เราไม่ไว้ใจเขา เราไ

เวลามีความทุกข์ เช่น ทะเลาะกับแฟน สอบตก ชีวิตฮ่วย ถึงต้องคิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ ทั้งที่ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย กลับทำให้เสียใจหนักกว่าเดิม ร้องไห้หนักกว่าเดิม... ยิ่งพอได้คำปลอบจากแม่ จากคนในบ้าน ยิ่ง

ตอนนั้นตัวผมอายุ 16 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.4 ปี พ.ศ.2543 หรือ ค.ศ.2000 มีครอบครัวที่อบอุ่นทั้ง พ่อ แม่ และ ตัวผม อาศัยอยู่เป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ เป็นบ้านสวน เหตุการณ์ที่ทำให้เป็นโรคซึมเศร้าระยะหนึ่ง มี

ไม่ว่าจะใครก็มีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น แต่จะมากจะน้อยแตกต่าง ที่เราเก็บเรื่องนี้มาเล่าเพราะเรามีรุ่นพี่คนนึง มาคุยกับเราในเรื่องของความรู้สึกแต่พอแฟนเค้าโทรมาเราเองเป็นน้องนั่งอยู่ด้วยเห็นเค้าคุยโทรศ

หลังจากเลิกกับเเฟนเก่าไม่ถึงวันกลายเป็นว่าเราอยู่แทบไม่ได้เลยค่ะร้องไห้คิดถึงเขาตลอดเวลาอ้อนวอนอยากให้เขากลับมาแทบเป็นบ้าเลยค่ะคิดถึงแต่เขาเศร้ามาดิ่งมากไม่รู้จะจัดการความรู้สึกนี้ยังไงไม่รู้จะผ่านมัน

แต่บางทีมันก็ร้องไม่ออก น้ำตาตกใน ใจเป็นทุกข์, ทั้งสมอง และใจ มันยุ่งเหยิง และท้อใจ เหนื่อยใจ ไม่มีใครมารับฟังและให้คำปรึกษา คิดลูปไปอยู่คนเดียว

วันนี้เห็นหลายคนเศร้า บางคนร้องไห้และเสียใจ ใครมีอะไรไม่สบายใจ ทุกข์ใจ หรือเสียใจเรื่องไหน มาระบายไว้ในกระทู้นี้ได้นะคะ เราจะเป็นคนปลอบและให้กำลังใจเองค่ะ กระทู้นี้มาอาทิตย์ละครั้งเท่า

คือเราคุยกับ เค้า ได้3-4เดือน คือ เค้า อกหัก เจอเรื่องร้ายแบบเลวร้ายมาก. ผมเข้าไปในช่วงที่ เค้า แบบ ซึม อารมคนเจอเรื่องร้ายๆอ่ะ คือไม่สนโลกอ่ะคับ. แล้วเราก็คอยปลอบคอยคุยให้กำลังใจมาเรื่อยๆ. จนเค้าเริ่