ตอนเราปลอบใจตัวเองหรือคนอื่นที่เราไว้ใจปลอบใจเรา ตอนเศร้าแล้วร้องไห้บ้าง

ดูดมาก็หลายปีอยู่แล้วปกผมเป็นึนคนดูดถี่มากและที่ดูด ไม่ใช่เพราะแ็คหรืแอคิดว่าเท่อะไรนะครับ ผมดูดเพราะอยากจริงๆ555 ดูดวันละครึ่งซองบ้าง หมดซองบ้างแล้วแต่วัน (ถ้ามีตัง) แป๊บๆหยิบจุด แป๊บๆหยิบจุด ก่อนกิน

แม่คนหนึ่ง เศร้าหมอง ร้องไห้หนัก เพราะเพื่อนมัก รุมด่า ว่าไม่สวย เธอกอดลูก น้ำตาไหล ใจระทวย ลูกจึงช่วย ปลอบใจ ให้แม่เลย แม่ถามลูก ตอบด้วย แม่สวยไหม ลูกตอบไว ตามจริง ทุกสิ่งเอ๋ย ใบหน้าแม่ แย่ห่วย ไม่ส

เวลามีความทุกข์ เช่น ทะเลาะกับแฟน สอบตก ชีวิตฮ่วย ถึงต้องคิดถึงบ้าน คิดถึงแม่ ทั้งที่ก็ไม่ได้ช่วยให้ดีขึ้นเลย กลับทำให้เสียใจหนักกว่าเดิม ร้องไห้หนักกว่าเดิม... ยิ่งพอได้คำปลอบจากแม่ จากคนในบ้าน ยิ่ง

ตอนนั้นตัวผมอายุ 16 ปี เรียนอยู่ชั้น ม.4 ปี พ.ศ.2543 หรือ ค.ศ.2000 มีครอบครัวที่อบอุ่นทั้ง พ่อ แม่ และ ตัวผม อาศัยอยู่เป็นบ้านครึ่งปูนครึ่งไม้ เป็นบ้านสวน เหตุการณ์ที่ทำให้เป็นโรคซึมเศร้าระยะหนึ่ง มี

เชื่อว่าคนทุกคนไม่อยากจะแสดงความอ่อนแอให้ใครเห็น แต่ถ้าเราอยู่ในสถานะการณ์ที่มีคนมายืนร้องไห้ต่อหน้าเรา ในความคิดของเพื่อนๆ มีประโยคหรือวิธีไหนทำให้เขาเย็นลงจากอาการทุกข์นั้นไหมครับ? มาแชร์กันได้ครับผ

ช่วงนี้เราเป็นอะไรก็ไม่รู้​ ร้องไห้ตลอดเลย​ อาบน้ำก็ร้องไห้​ ทำการบ้านก็ร้องไห้​ เมื่อกี้นั่งทำการบ้านอยู่แล้วเปิดเพลง"ร้องไห้กับฉัน" ฟังไปด้วย​ เอ้า! ร้องไห้เฉยเลย​ ไม่ได้เศร้ากับเรื่องอะไร

คือเราคุยกับ เค้า ได้3-4เดือน คือ เค้า อกหัก เจอเรื่องร้ายแบบเลวร้ายมาก. ผมเข้าไปในช่วงที่ เค้า แบบ ซึม อารมคนเจอเรื่องร้ายๆอ่ะ คือไม่สนโลกอ่ะคับ. แล้วเราก็คอยปลอบคอยคุยให้กำลังใจมาเรื่อยๆ. จนเค้าเริ่

หลังจากเลิกกับเเฟนเก่าไม่ถึงวันกลายเป็นว่าเราอยู่แทบไม่ได้เลยค่ะร้องไห้คิดถึงเขาตลอดเวลาอ้อนวอนอยากให้เขากลับมาแทบเป็นบ้าเลยค่ะคิดถึงแต่เขาเศร้ามาดิ่งมากไม่รู้จะจัดการความรู้สึกนี้ยังไงไม่รู้จะผ่านมัน