เสียงสาวมั่นดังข้ามมาจากอีกฝั่งของห้องประชุม
"นุ้กๆ พี่นะ ไม่รู้จะทำยังไงดี เสื้อผ้าพี่เต็มไปหมด คิดดูนะพี่มีกางเกงตูดขาด แต่ก็ไม่อยากทิ้ง"
พี่อีกท่านพยักหน้างึกงัก และ เข้ามาแจมในวงสนทนา
"ใช่ๆ เลย เพราะ ของไม่ดี สภาพแย่เราก็ไม่อยากบริจาค สุดท้ายเราก็ต้องเก็บไว้เอง"
"แต่มันก็ล้นตู้ เยอะไปหมด ไม่รู้จะทำไงดี ฮือๆ"
ผมรับฟัง ยิ้มเล็กๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร เพราะ หมดเวลาพักเบรคพอดี แต่คำถามนี้ยังคงกระซิบอยู่ในห้วงคำนึงเป็นระยะ
ตอนเขียนโพสต์นี้ คำว่า "ปล่อย" ลอยขึ้นมา
ของบางอย่างปล่อยง่าย นึกถึงเวลากินลูกชิ้นเสร็จ เหลือแต่ไม้ ก็แค่เอาไปทิ้ง แค่นั้น! จบ!
ที่ยากขึ้นมาอีกระดับ คือ ของที่เราผูกพัน เช่น รถคู่ใจที่ขึ้นเหนือล่องใต้ร่วมกันมากว่า 20 ปี ในวันที่ต้องปล่อยให้เต๊นท์รถมือสอง หลายคนอาจจะใจหาย แต่เชื่อมั้ยว่ามนุษย์มีศักยภาพที่จะสามารถดูแลความเจ็บปวดในเวลาที่สายสัมพันธ์ที่กำลังจะจบลง โดยธรรมชาติหลายคนบอกลา ลูบหลังคา และ ขอบคุณ ก่อนที่เจ้าของเต๊นท์จะขับไป
แต่ขั้นสุดของการจากลา คงหนีไม่พ้นเรื่องความตาย ที่พลัดพรากคนสำคัญไปจากชีวิต ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้มนุษย์ก็มีภูมิปัญญาสร้างสรรค์สิ่งที่เรียกว่างานศพขึ้นมา เพื่อดูแลความรู้สึกในช่วงเวลาของการจากลา
ไม่ว่าจะเป็นการขอบคุณ ลูบหลังคารถ บอกลา หรือ งานศพ เราอาจจะเรียกทั้งหมดนี้ว่า "พิธีกรรม" ที่ทำแล้วช่วยเราให้สามารถ "ปล่อย" บางสิ่งบางอย่างออกได้ ตั้งแต่สิ่งของที่ผูกพัน จนถึง คนสำคัญในชีวิต
เมื่อถึงเวลาต้องปล่อยบางอย่าง แต่ยากจะทำใจ ลองออกแบบพิธีกรรมเล็กๆ ง่ายๆ ของเราดูนะครับ พิธีกรรมไม่จำเป็นต้องลึกลับ ใหญ่โต หรือ อลังการ แต่สามารถเป็น action เล็กๆ ที่ช่วยให้สบายใจ ไม่ติดค้างในความรู้สึก
แล้วประสบการณ์ตอนลาจากกางเกงตูดขาดไปจนถึงรถคู่ใจจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ที่มา
https://www.facebook.com/happytidy.co 
พิธีกรรม อำลา กางเกงตูดขาด
"นุ้กๆ พี่นะ ไม่รู้จะทำยังไงดี เสื้อผ้าพี่เต็มไปหมด คิดดูนะพี่มีกางเกงตูดขาด แต่ก็ไม่อยากทิ้ง"
พี่อีกท่านพยักหน้างึกงัก และ เข้ามาแจมในวงสนทนา
"ใช่ๆ เลย เพราะ ของไม่ดี สภาพแย่เราก็ไม่อยากบริจาค สุดท้ายเราก็ต้องเก็บไว้เอง"
"แต่มันก็ล้นตู้ เยอะไปหมด ไม่รู้จะทำไงดี ฮือๆ"
ผมรับฟัง ยิ้มเล็กๆ แต่ไม่ได้ตอบอะไร เพราะ หมดเวลาพักเบรคพอดี แต่คำถามนี้ยังคงกระซิบอยู่ในห้วงคำนึงเป็นระยะ
ตอนเขียนโพสต์นี้ คำว่า "ปล่อย" ลอยขึ้นมา
ของบางอย่างปล่อยง่าย นึกถึงเวลากินลูกชิ้นเสร็จ เหลือแต่ไม้ ก็แค่เอาไปทิ้ง แค่นั้น! จบ!
ที่ยากขึ้นมาอีกระดับ คือ ของที่เราผูกพัน เช่น รถคู่ใจที่ขึ้นเหนือล่องใต้ร่วมกันมากว่า 20 ปี ในวันที่ต้องปล่อยให้เต๊นท์รถมือสอง หลายคนอาจจะใจหาย แต่เชื่อมั้ยว่ามนุษย์มีศักยภาพที่จะสามารถดูแลความเจ็บปวดในเวลาที่สายสัมพันธ์ที่กำลังจะจบลง โดยธรรมชาติหลายคนบอกลา ลูบหลังคา และ ขอบคุณ ก่อนที่เจ้าของเต๊นท์จะขับไป
แต่ขั้นสุดของการจากลา คงหนีไม่พ้นเรื่องความตาย ที่พลัดพรากคนสำคัญไปจากชีวิต ในช่วงเวลาสำคัญแบบนี้มนุษย์ก็มีภูมิปัญญาสร้างสรรค์สิ่งที่เรียกว่างานศพขึ้นมา เพื่อดูแลความรู้สึกในช่วงเวลาของการจากลา
ไม่ว่าจะเป็นการขอบคุณ ลูบหลังคารถ บอกลา หรือ งานศพ เราอาจจะเรียกทั้งหมดนี้ว่า "พิธีกรรม" ที่ทำแล้วช่วยเราให้สามารถ "ปล่อย" บางสิ่งบางอย่างออกได้ ตั้งแต่สิ่งของที่ผูกพัน จนถึง คนสำคัญในชีวิต
เมื่อถึงเวลาต้องปล่อยบางอย่าง แต่ยากจะทำใจ ลองออกแบบพิธีกรรมเล็กๆ ง่ายๆ ของเราดูนะครับ พิธีกรรมไม่จำเป็นต้องลึกลับ ใหญ่โต หรือ อลังการ แต่สามารถเป็น action เล็กๆ ที่ช่วยให้สบายใจ ไม่ติดค้างในความรู้สึก
แล้วประสบการณ์ตอนลาจากกางเกงตูดขาดไปจนถึงรถคู่ใจจะเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ที่มา https://www.facebook.com/happytidy.co